Avrupalı ülkelerin birçoğunda aşırı sağ siyasal partiler ve hareketler özellikle son yıllarda yükselişe geçmiştir. Aşırı sağ; demokratik sistemin kurallarını, eşitlik ilkesini ve bireysel özgürlüğün tamamının eşit haklardan yararlanmasını reddeder. Bunun yerine ırk, etnik köken, din gibi kişisel özelliklere dayalı otoriter bir sistemin savunuculuğunu yapan, siyasi amaçlarına ulaşmak için şiddeti araç olarak kabul eden görüş olarak tanımlanabilir. Aşırı sağcıların temel dayanak noktalarından biri; etnik homojenlik yaklaşımıyla bir ırkın diğerlerinden ayrı bir topluluk oluşturması tasavvuru içeren “ulusal topluluk” ideolojisidir. Aşırı sağ partilerin yükselişi aslında merkezin sönüşüne işaret etmektedir. Avrupa medyası aşırı sağ partileri Avrupa karşıtı diye tanımlamıştır. 2014 yılında yapılan seçimlerde aşırı sağ büyük başarı sayılabilecek oranda oy alarak Avrupa Parlamentosu’na girmiştir. Böylece bu tarihten sonra aşırı sağ Avrupa’da kökleşmiş bir siyasi harekete dönüşmüştür. Yerli kültüre mensup insanların bir kısmının yeni gelenlerin kültürünü kendi ulusunun kültürüne, homojenliğine ve yaşam tarzına bir tehdit olarak görmesi, aşırı sağın yükselmesinde önemli bir nedendir. Bunu iyi bilen yeni aşırı sağ da, hızlı ve ani değişimlerin tanımladığı yaşadığımız dünya tarafından ortaya çıkarılan güvensizlik ve belirsizlik duygularını yakalamayı başarmış ve “biz” ve “ötekiler” arasındaki ayrımı vurgulayan bir siyasi söylem vasıtasıyla bunları ele almıştır.