Bir aktörün dış politikasının araştırılması sürecinde atılması gereken ilk adımlardan bir tanesinin soruşturulacak olan olguların itinalı bir tanımının yapılması olduğu genel bir kabul görmektedir. Buna rağmen Dış Politika Analizi alanının durumuna ilişkin değerlendirmeler “dış politika” kavramının ya tanımlanmadığına ya da kavramın tanımlanmasında iyileştirmeler yapılması gerektiğine işaret etmektedir. Bu nedenle bu çalışma geleneksel iç ve dış çevre ayırımını alandaki temel yaklaşımlar ve ilgili çalışmalar açısından irdelemekte ve birbiri ile ilişkili iki yöne dikkat çeken kapsamlı ve bütünleştirici bir kavramsallaştırma sunmaktadır: (1) dış ve iç politikanın birbirleri ile örtüşen yapıları gereğince, keskin çizgilerle belirlenmiş mutlak karşıtlık yerine her ikisinin ilişkisel ve ortak bir alanı paylaşan konumları ve (2) devletlerin süregelen dış politikalarının ayrılmaz bir parçası olan sınır üreten pratik ve performansları. Böylesine bir kavramsallaştırma, Dış Politika Analizinin ana akım rasyonel yaklaşımlarının temelini oluşturan “neden” ve “nasıl” sorularının yanında, refleksif soruşturmalar için çok önemli olan “nasıl mümkün” sorusunun da içerilmesini olanaklı kılmaktadır.

Although it is widely accepted that one of the first steps in an investigation of an actor’s foreign policy requires the precise definition of the phenomena to be explained, assessments of the state of Foreign Policy Analysis reveal that the concept ‘foreign policy’ is either left undefined or point out to the need to its enhancement. Therefore, this study probes into the traditional distinction between internal and external environments through the lenses of main approaches and relevant studies in the field and offers a comprehensive and integrative conceptualisation that draws attention to two interrelated aspects: (1) the overlapping nature of foreign and domestic policy that places them both in a relationship and sharing of joint place rather than absolute opposition across well-defined boundaries; and (2) the boundary drawing practices and performances that characterise the everyday life of foreign policy of states. Such a conceptualisation makes it possible to incorporate not only ‘why’ and ‘how’ questions that form the basis of the mainstream rationalistic accounts in Foreign Policy Analysis but also ‘how possible’ questions that are vital to reflectivist investigations.