Bu makale, Zimbabve ve Fildişi Sahili vakalarını kullanarak Normatif Güç Avrupa kavramının kuramsal ve ampirik açıdan sınırlarını incelemeyi amaçlamaktadır. Bunu yaparken ilk olarak Normatif Güç Avrupa kavramını, bu kavrama yönelik liberal yaklaşımları ve neo-realist eleştirileri inceleyerek kuramsallaştıracak; daha sonrasında Cotonou Ortaklık Anlaşması çerçevesine kısaca göz atacak veson olarak, Avrupa Birliği’nin iki ülkedeki demokrasiyi teşvik etmeye yönelik faaliyetlerini Normatif Güç Avrupa perspektifinden eleştirel olarak inceleyecektir. Makalenin temel savı, normatif vurgunun Cotonou Ortaklık Anlaşması Çerçevesi’nde yerini bulmasına rağmen, stratejik çıkar hesaplarının devamlı olarak Avrupa Birliği’nin normatif amaçlarına baskın çıkması nedeniyle, Avrupa Birliği’nin Zimbabve ve Fildişi Sahili’ndeki siyasi durumlara yönelik tutarsız ve tartışmalı tutumu Avrupa Birliği’nin normatif güç olarak kavramsallaştırılmasını büyük ölçüde sınırlandırmıştır.

This paper seeks to explore the limits of the Normative Power Europe (NPE)’s concept from theoretical and empirical perspectives by using Zimbabwe and Ivory Coast as test case studies. In doing so, it will first theorize the concept of NPE by analyzing the liberal understandings and neorealist critiques of the concept, then it will briefly give an overview of the Cotonou Partnership Agreement (CPA) framework and finally it will critically examine the EU’s democracy promotion aactivities in both countries from the NPE perspective. Our main argument is that though normativeemphasis finds its place in the CPA Framework, the EU’s inconsistent and controversial attitudetowards the political situation in Zimbabwe and Ivory Coast, have significantly limited conceptionsof the EU as a normative