Çalışma, Husserl'in Descartes, Berkeley ve doğalcılıktan ayrıldığı hususlara işaret ederek onun bilinç-varlık ilişkisine yaklaşımını inceliyor. Husserl, dışsal şeylerin varoluşuyla bu dışsal şeylerin bilinç için varoluşu arasındaki karşıtlığı, 'şeylerin kendilerini somut yaşamda sundukları' postülasını vaz etmek suretiyle aşmayı deniyor. Başka türlü ifade edersek fenomenler dünyasının kendisi somut yaşamımızın varoluşunu oluşturmaktadır. O halde onun ardında "kendinde" bir dünya aramak boşunadır. Şeylerin yaşamı kendini bilinç için/bilinçte sunar. Husserl bilinçli yaşamı aşkın varlıkların huzurunda bir yaşam olarak tasvir eder. Keza o bilinci, tüm varlığın bizzat kökeni olarak ve varlığı da bilincin içsel anlamı tarafından belirlenmiş olarak vaz eder. Bu yüzden bilincin varoluşu mutlaktır.

The work aims to examines Husserlian approach on consciousness-being relationship in its difference from Descartes, Berkeley and naturalism. In fact, Husserl tries to surpass the opposition between existence of external things and the existence or these external things for consciousness by stating that things present themselves in concret conscious life. In other words, the world of phenomena itself constitutes the existence of our concret life. It is, then, useless to search for an "in-itself" world behind it. The life of things present itself in/for consciousness. Husserl describes conscious life as a life in presence of transcendantal beings. He states that the consciousness is the very origin of all being and that that being is determined by the internal sense of consciousness. This is why the existence of consciousness is absolute.