Varlık problemiyle uğraşan Heidegger, hermeneutiğin sınırlarını ontolojik alana doğru genişletti. Ona göre varoluş "dünyada-oluştur". Varlık olarak insan dünyayı eylemleriyle ve anlayışıyla kendisi kavrar. Anlamak her türden bilginin ontolojik koşuludur. İnsan, ancak zamansal sürece bağımlı ve dil ile gerçekleşen anlama sayesinde insandır. İnsana rengini veren dil aynı zamanda hakikate de aracılık eder. Bu yönüyle dil bizi sanat ve edebiyat ile karşı karşıya getirir. Dil, burada görev başındadır. Sanat eserini anlama sürecindeki hermeneutik döngü yüzünden aşina olduğumuz ile yabancı olan arasında gidiş gelişler yaşanır. Bunun sonucunda edebiyat bize gerçeklik konusunda yeni bir bakış açısı sağlar. Bu sürece ise yabancılaştırma diyebiliriz

Heidegger who deals with problem of being, expands the limits of Hermeneutics beyond the Ontological. According to him, the being is "being in the world". Man as being is not capable of grasping the world by his own behavior and comprehension.Comprehension is the ontological condition of knowledge. Man can be the man only by understanding, which takes place in course of time and in the language. The language that shapes the people conveys the truth. However, Language brings us literature and art. Both these come to true through the language. By hermeneutic circle in detecting the artworks we are entranced between the familiar and the unknown. Thereby, the literature provides us a different perspective, which can be summarized under the alienation