Uçuş Hemşireliği: Norveç ve Avustralya Örneği

Son yıllarda hava tıbbi taşımacılığının kullanımı dünya genelinde gittikçe artmaktadır. Sağlık kuruluşlarına uzak bölgelerdeki kritik hastaların güvenli bir şekilde hava yolu ile taşınabilmesi için yoğun bakım ünitesi gibi düzenlenmiş özel uçaklar/helikopterler ve sağlık profesyonelleri gereklidir. Dünyadaki hava yolu ile hasta taşımacılığı yapan birçok ülkede bu sağlık profesyonelleri uçuş hemşirelerinden oluşmaktadır. Avustralya ve Norveç’te uçuş hemşireleri bağımsız olarak hastalara hayat kurtarıcı acil tıbbi müdahalelerde bulunmaktadırlar. Ayrıca hastaya bütüncül yaklaşarak uçuş öncesinde, uçuş sırasında ve sonrasında bakım sağlamaktadırlar. Ülkemizde ise hava tıbbi taşımacılığı hizmet alım yolu ile yapılmaktadır ve uçuş ekibi daha çok doktor ve paramediklerden oluşmaktadır. Böylesine önemli bir görevde hemşirelerin uzmanlaşması sağlanabilir ve hastaların bakım gereksinimleri daha çabuk karşılanabilir. Ülkemizde de benzer sistemler kurularak hemşirelik bakımının niteliği artırılabilir.

Flight Nursing: The Example of Norway and Australia

The use of air medical transport worldwide has increased in recent years. Special aircraft and health professionals are required for safe air medical transport of critical patients in remote areas to healthcare facilities. The majority of health professionals who are working in air medical transportation in many countries of the world are flight nurses. Flight nurses perform lifesaving medical interventions independent of direct orders by medical officers. They also provide a holistic approach to the patient before, during, and after the flight. In Turkey, air medical transport service has been outsourced by the ministry of health to private companies, and the flight team mostly comprises doctors and paramedics. Specialization of nurses can be provided in such an important task, and the care needs of the patients can be met more quickly. The quality of nursing care can be increased by establishing similar systems in Turkey.

PDF

___

1. Wu SH-L, Thompson CB. Evaluation of the nursing intervention classification for use by flight nurses. Air Medical Journal. 2001;20(1):33- 7. doi: 10.1016/S1067-991X(01)70077-6.
2. Droogh JM, Smit M, Absalom AR, Ligtenberg JJ, Zijlstra JG. Transferring the critically ill patient: Are we there yet?. Critical Care. 2015;19(1):62. doi: 10.1186/s13054-015-0749-4.
3. T.C. Sağlık Bakanlığı. Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans Hizmetleri Yönetmeliği. 07.12.2006. Available from: https://www. mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.10834&MevzuatIliski=0
4. Essebag V, Halabi AR, Churchill-Smith M, Lutchmedial S. Air medical transport of cardiac patients. Chest. 2003;124(5):1937-45. doi: 10.1378/chest.124.5.1937.
5. Delorenzo AJ, Abetz JW, Andrew E, de Wit A, Williams B, Smith K. Characteristics of fixed wing air ambulance transports in Victoria, Australia. Air Med J. 2017;36(4):173-8. doi: 10.1016/j.amj.2017.02.008.
6. Grimes M, Mason J. Evolution of flight nursing and the national flight nurses association. Journal of Air Medical Transport. 1991;10(11):19- 22. doi: 10.1016/s1046-9095(05)80505-7.
7. Davis C. 'Care in the air': The role of in-flight staff. Emerg Nurse. 2012;19(10):12-5. doi: 10.7748/en2012.03.19.10.12.c8990.
8. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ambulans Hava Aracı İşletilmesine Dair Esaslar. Available from: http://dosyaism.saglik. gov.tr/Eklenti/215,1-ambulans-hava-araci-isletmesine-dair-esaslardoc.doc?0.
9. Mora AG, Ervin AT, Ganem VJ, Bebarta VS. Aeromedical evacuation of combat patients by military critical care air transport teams with a lower hemoglobin threshold approach is safe. The Journal of Trauma and Acute Care Surgery. 2014;77(5):724-8. doi: 10.1097/ ta.0000000000000446.
10. Bader GB, Terhorst M, Heilman P, DePalma JA. Characteristics of flight nursing practice. Air Medical Journal. 1995;14(4):214-8. doi: 10.1016/1067-991x(95)90005-5.
11. Khurana H, Mehta Y, Dubey S. Air medical transportation in India: Our experience. Journal of Anaesthesiology, Clinical Pharmacology. 2016;32(3):359-63. doi: 10.4103/0970-9185.173377.
12. Wilmer I, Chalk G, Davies GE, Weaver AE, Lockey DJ. Air ambulance tasking: Mechanism of injury, telephone interrogation or ambulance crew assessment?. EMJ. 2015;32(10):813-6. doi: 10.1136/ emermed-2013-203204.
13. Floccare DJ, Stuhlmiller DF, Braithwaite SA, Thomas SH, Madden JF, Hankins DG, et al. Appropriate and safe utilization of helicopter emergency medical services: A joint position statement with resource document. Prehospital Emergency Care. 2013;17(4):521-5. doi: 10.3109/10903127.2013.804139.
14. Reimer AP, Moore SM. Flight nursing expertise: Towards a middlerange theory. J Adv Nurs. 2010;66(5):1183-92. doi: 10.1111/j.1365-2648.2010.05269.x.
15. Brideson G, Willis E, Mayner L, Chamberlain DJ. Images of flight nursing in Australia: A study using institutional ethnography. Nurs Health Sci. 2016;18(1):38-43. doi: 10.1111/nhs.12225.
16. Pugh D. A phenomenologic study of flight nurses' clinical decisionmaking in emergency situations. Air Med J. 2002;21(2):28-36. doi: 10.1067/mmj.2002.122906.
17. Wrobleski DS, Vukov LF. Training of flight nurses on fixed-wing air ambulance services. Air Medical Journal. 1996;15(4):158-62.
18. İnal MT, Memiş D. Hava yoluyla kritik hastaların taşınması ve anesteziyoloji uzmanlığı. Turkiye Klinikleri Journal of Anesthesiology Reanimation. 2008;6(1):14-23.
19. Demmons LL, Cook EW. Anxiety in adult fixed-wing air transport patients. Air Medical Journal. 1997;16(3):77-80. doi: 10.1016/S1067- 991X(97)90020-1.
20. Topley DK, Schmelz J, Henkenius-Kirschbaum J, Horvath KJ. Critical care nursing expertise during air transport. Military Medicine. 2003;168(10):822.
21. Batterman K, Markel N. Profile of a flight nurse. AeroMedical Journal. 1986;1(3):26-8. doi: 10.1016/s0894-8321(86)80013-4.
22. Bryan S. Flight nursing. Journal of Emergency Nursing. 1996;22(6):491- 3. doi: 10.1016/s0099-1767(96)80190-5.
23. Alfes CM, Steiner SL, Manacci CF. Critical care transport training: New strides in simulating the austere environment. Air Medical Journal. 2015;34(4):186-7.
24. Frakes MA, Lord WR. EMS certification requirements for flight nurses. Air Med J. 2004;23(5):38-40. doi: 10.1016/j.amj.2004.06.003.
25. Wisborg T, Bjerkan B. Air ambulance nurses as expert supplement to local emergency services. Air Med J. 2014;33(1):40-3. doi: 10.1016/j. amj.2013.08.004.
26. Pancer Z, Moore M, Wenham JT, Burridge M. The challenge of generalist care in remote Australia: Beyond aeromedical retrieval. The Australian Journal of Rural Health. 2017. doi: 10.1111/ajr.12385.
27. Trevithick S, Flabouris A, Tall G, Webber CF. International EMS Systems: New South Wales, Australia. Resuscitation. 2003;59(2):165- 70. doi: 10.1016/s0300-9572(03)00343-5.
28. Hemşirelik Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. T.C. Resmi Gazete; 2011 April 19. No. 27910. Available from: https:// www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/04/20110419-5.htm

Koç Üniversitesi Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi-Cover

ISSN: 2618-5741
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2004
Yayıncı: Koç Üniversitesi HYO Semahat Arsel Hemşirelik Eğitim ve Araştırma Merkezi (SANERC)