Makalede 1921'de Sovyet karşıtı partilerin Bolşevik Hükümeti’ne karşı yapılan mücadeleler ele alınmıştır. Hükümet karşıtı protestoların arka planında, Bolşeviklerin çeşitli partilere karşı yürüttükleri cezai operasyonlar üzerine durulmuş ve bu partilerin ortadan kaldırılmaları sebepleri incelenmiştir. 25 Şubat 1921'de Gürcistan Devrim Komitesi tarafından özel bir kararname çıkarıldı. Buna göre, o günden itibaren Sovyet Hükümeti’ne ve Gürcü Sovyet Partisi’ne aktif ve açıkça karşı çıkan tüm siyasi partiler ve gruplar için bir af ilan edildi. Bu bağlamda, Gürcü Sovyet hükümeti eski Gürcistan Demokratik Cumhuriyeti hükümetine başvurdu ve Gürcistan’ın yeni hükümetinin kabul etmesini teklif etti ve karşılıklı olarak da yeni hükümet tarafından geçmişin unutulacağını vaat etti. Acara Komünistleri de benzer bir açıklama yaptı, ancak Sovyet karşıtı partiler ve eski Gürcistan Hükümeti bunu ciddiye almadı. Kendileri Sovyet hükümetini tanımadılar ve onlarla işbirliği yapmayı kabul etmediler. Sabotaj yapıp devrime karşı çıktıkları için Sovyet Hükümeti bunlara karşı katı davranışlara başvurdu. 29 Nisan'da, Batum Bölge Komitesi Başkanlığı tarafından “Menşeviklerin yönetimi sırasında Gürcistan ve Acara'ya karşı hakaret eden herkes imha edilmelidir” gibi bir karar alındı. Fabrikalar, kültür kurumları ve eğitim kurumları gibi Sovyetleşen müesseselerden Sovyet karşıtı bireylerin görevden uzaklaştırılması için özel bir komisyon kuruldu. Her şeyden önce alınan karar çok partili bir sisteme ve demokrasiye karşı yönelikti ve aynı zaman da tek partili bir diktatörlüğün oluşturulmasına yol açıyordu. Özel komisyonda şu kişiler görev aldı: Komünist Partisi'nin Batum bölge komitesi üyesi Pevtsov, Devrimci Komitesi üyesi Sadjaia ve Acara işçi derneğinden bir temsilci. Komisyon doğrudan Sovyet karşıtı partilere ve gruplara karşı kuruldu ve insanların fabrikalardan atılmasına yönlendirildi. O zaman, Acara'da Sosyal-Demokratlar, Milli-Demokratlar, Sosyal-Federalistler, Kemalistler vb. gibi Sovyet karşıtı siyasi örgütler vardı. Kemalistler dışında yukarıdaki tüm partiler 20. yüzyılın başında kuruldular. Komünistler ve Kemalistler dışındaki tüm partiler Gürcistan'ın bağımsızlığı, devlet ve demokrasinin yeniden kurulması için mücadele ediyorlardı. Karşıt olarak hareket eden bir toplumunun koşulları altında, eylemlerin amacı ulusal direnç ve küresel değerlerdi. Yukarıda adı geçen partiler, doğal olarak, sosyalist ilkelere ve ideolojiye karşı sert bir mücadele başlattılar. Milli-Demokratlar ve Sosyal-Federalistler arasında hiçbir fark yoktu, bunların hepsi Sosyal-Federalist partiye mensuptular. Daha önce, yukarıdaki parti üyeleri Rus İmparatorluğu'nda özerk bağımsızlık için savaşsalar da Gürcistan'ın bağımsızlığını talep etmiyorlardı. Radikaller partinin kurulmasından hemen sonra ortaya çıktılar.

The present paper describes the struggle of the anti-Soviet parties against the Bolshevik authorities in Adjara in 1921. Amid the background of anti-government protests, it discusses the ruthless measures taken by the Bolsheviks against the parties, which resulted in their liquidation. On 25th of February of 1921, Revolutionary Committees of Georgia issued the special decree, which indicated that “Hereafter, an Amnesty is declared for every political party, particular bodies and groups which actively stood out against the Soviet Government and Soviet Party of Georgia” Soviet Government of Georgia have thereby addressed to the former Democrat Government of Georgia: “You should obey the Soviet Government of Georgia, which will forget the past and crimes of all of its enemies and which is willing treat you similarly”. Similar announcements were made by the Communists of Adjara, but Anti-Soviet Parties and the former Government of Georgia never considered this seriously. They did not have recognized the Soviet Government, never collaborated with them and therefore went on a state of disobedience. They have chosen the path of sabotage and the counterrevolution. Thus, the Soviet Government was using harsh measures against them. On April 29th, the Presidium of Communist Party District Committee of Batumi came to a decision that stated following: “Every single person, whoever had profaned and blackened the name of Georgia and Adjara during the Rule of Menshevik Government, should be eliminated.” The Special Commission had been formed in the purpose of banishing counterrevolutionaries from Soviet organizations, factories, and cultural and educational institutions. First of all, the aforementioned decision was aimed against the Multi-party system and the democracy itself, and at the same time, it supported the forming of a Single-Party dictatorship. The Special Commission consisted of the following people: a member of the Communist Party District Committee Bureau of Adjara - I. Pevtsov, member of Revolutionary Committee - K. Sajaia, and the representative of Presidium of Central Council of Labor Unions of Adjara. The Commission was directly managing the repressions and banishment of the members of Anti-Soviet parties and groups from factories and establishments, implemented by the “Emergency Commission”. There were several Anti-Soviet political organizations and groups at the time in Adjara. Amongst them, formations of Social-Democrat (Menshevik), National-Democrat, Socialist-Federalist, Socialist-Revolutionaries, Kemalists and other parties were considered as the most influential ones. All of the above-mentioned parties except the Kemalist Party, have been formed at the beginning of the 20th Century. In spite of Communist and Kemalist Parties, all of them were fighting for the independence of Georgia, recovery its statehood, democracy, and bourgeois order. In the circumstances of the antagonist class society, their activities were targeted to establish national consolidation and global values. Therefore, it’s natural that they were against, and they led a ferocious fight against the Socialist Ideology and Socialist principles. There was not an essential difference between the programs of National-Democrats and Socialist-Federalists. They were unified in one Socialist-Federalists party. At the early times, a vast majority of members of aforesaid parties did not demand the independence of Georgia directly and decidedly, but they have pursued national autonomy within the rule of the Russian Empire. Radicals have appeared in the party since its creation.