POSTMODERN ROMAN VE YENİ DÜNYA TASARIMI

Romanla ilgili genel bakış açısı, onun hayatın birçok yönünü kurgusal bir biçimde yansıttığı yönündedir. Olay örgüsü olasılık sınırları içindeki insan eylem ve davranışlarını yansıtırken, kişiler toplumun içinden kimi zaman sıradan kimi zaman marjinal tipler ya da bir sınıfı, topluluğu temsil edebilecek kişiler olarak kurgulanmıştır. Zaman ve mekan kullanımı gerçeklik ve inandırıcılık açısından ön plana alınarak kişiler ve olay örgüsüyle koşut biçimde sunulmuştur. Öte yandan, romanın değişen toplumsal, kültürel, siyasi, ekonomik değer ve algılara bağlı olarak yeni bir biçime girdiğini ve toplumsal değişimin bir parçası haline geldiğini de görmek gerekir. Bu açıdan değerlendirildiğinde, günümüze damgasını vuran postmodern romanın iki boyutlu özelliklerle üretildiği ortaya çıkar. Bunlardan ilki, geçmişin sanatsal kurgu mirasının tümünü kullanması, diğeri ise tüm geçmiş geleneklerin yıkımını da sağlamaya yönelik bir çaba içine girmesidir. Öncül edebi akımların teknik özelliklerinin yanı sıra, içerik olarak da onların mirasından yararlanır. Sadece roman türünü kullanmakla kalmaz, efsanelerden, masallara, şiirden, tiyatroya, meddahlıktan gezi yazılarına kadar her türlü üretimin ortaya koyduğu düşünce, imge, anlatı, dil, üslup gibi niteliklerini birer malzeme olarak harmanlar. Bu harmanlama, günümüz dünyasının kültürel ve siyasi yapısının belirlediği tüketime dayanan, rekabetçi, küreselleşen, giderek homojenleşen yapısına eşlik edecek biçimde yapılır. Romanın işlediği malzeme sınırsızdır ve onu işleme biçimi de herhangi bir kurala, ilkeye, akıma göre kısıtlanmamıştır. Bu makalede, postmodern roman zaman, mekan, kişiler, olay örgüsü gibi kavramlar etrafında dil, üslup, gerçeklik, yazar ve okur bağlamında öncül roman biçimleri ile karşılaştırmalı olarak irdelenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Postmodern Roman, Üslup, Kurgulama, Gerçeklik, Yeni Toplum

POSTMODERN NOVEL AND THE NEW WORLD DESIGN

The general view of the novel is that it reflects many aspects of life in a fictional way. While the plot reflects human actions and behaviors within the boundaries of probability, individuals are constructed from within the society, sometimes as ordinary, sometimes as marginal types, or as individuals who can represent a class or community. The use of time and space is brought to the forefront in terms of reality and credibility, and presented in parallel with the people and the plot. On the other hand, it is necessary to see that the novel has entered a new form and become a part of social transformation depending on changing social, cultural, political, economic values and perceptions. When evaluated from this point of view, it is revealed that the postmodern novel, which has left its mark on the present day, is produced with two-dimensional features. The first is that it uses all of the artistic fiction heritage, and the other is an effort to ensure the destruction of all past traditions. In addition to technical features of previous literary genres, potmodern novel makes use of their content. It uses not only the novel genre but it also exploits all the materials such as ideas, images, narratives, language and style developed by previous literary works which range from legends to tales, poetry, theatre, puppet shows and even travel writing. This comprehensive blending of genres is accomplished in line with the homogenous, globalised, consumerist structure of today’s world, designed by the new political and cultural policies. The material exploited by the novelists is limitless, and the way they construct their fiction is not restricted by any rules, principles or the dictations of any movement.In this article, postmodern novel is comparatively discussed with previous novel styles in terms of time, setting, characters and plot with a view to language, style, reality, reader and author.

Keywords:

Postmodern Novel, Style, Fictionalisation, Reality, New World,

PDF

___

Bakhtin, Michael, (1981). The Dialogic Imagination: Four Essays.(Ed. Michael Holquist. Trans. Caryl Emerson & Michael Holquist). Austin and London: University of Texas Press.
Barthes, Roland, (1977). Roland Barthes by Roland Barthes, (trans. Richard Howard), New York: Hill & Wang.
Barthes, Roland, (2009). Yazının Sıfır Derecesi-Yeni Eleştirel Denemeler. (İngilizceden Çeviren: Tahsin Yücel), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Borges, Jorge Luis, (1985). Fiction. Barcelona: Planeta-Agostini.
Bradbury, Malcolm, (1977). Possibilities: Essays on the State of the Novel. London: Oxford University Press.
Calinescu, Matei, (1987). Five Faces of Modemity. Durham: Duke University Press.
Genette, Gerard, (1982). "The Frontiers of Narrative." Figures of Literary Discourse. (Trans. Alan Sheridan. Introd. M.R. Logan), London: Blackwell, pp. 127-44.
Gottdiener, Mark, (2005). Postmodern Göstergeler. (Çeviren: Erdal Cengiz, Hakan Gür), Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Harvey, David, (2012). Postmodernliğin Durumu. (Çeviren: Sungur Savran), İstanbul: Metis Yayınları.
Hutcheon, Linda, (1984). Narcassistic Narrative. The Metafictíonal Paradox. London: Methuen.
Hutcheon, Linda, (1989). The Politics of Postmodernism. London: Routledge.
Jameson, Frederic, (1999). Postmodernism, or The Cultural Logic of Late Capitalism. London-New York: Verso.
Johnson, B.S., (1973). Aren’t You Rather Young to be Writing Your Memoirs. London: Hutchinson.
Lodge, David, (1977). The Modes of Modern Writing: Metaphor and Metonymy and the Typology of Modern Literature. London: Edward Arnold.
Lucy, Niall, (2003). Postmodern Edebiyat Kuramı. (Çeviren: Aslıhan Aksoy), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Lyotard, Jean Franchois, (1984). The Postmodem Condition. A Report on Knowledge. (Trans. Geoff. Bennington and Brian Massumi), Manchester: Manchester University Press. McHale, Brian, (1987). Postmodernist Fiction. New York - London: Methuen.
Oktay, Ahmet, (2000). Postmodern Tahayyüle İtirazlar. İstanbul: İnkılap Yayınları.
Stevenson, Randall, (1992). Modernist Fiction. An Introduction. Hempstead: Harvester Wheatsheaf.