Kazakistan, bağımsızlığından beri çok yönlü dış politika uygulamakta olan Orta Asya'da önde gelen enerji üreticisi ülkelerden biridir. Bu bağlamda SSCB sonrası bu yeni bağımsız devlet, Rusya'dan, Çin'den, ABD'den ve Avrupa'dan çok uluslu enerji şirketlerine ev sahipliği yapmaktadır. Nazarbayev tarafından uygulanmış olan bu çok yönlü dış politikanın otuz yıla yakın bir süredir ülkenin enerji politikası üzerinde önemli bir etkisi olmuştur. Birbirini etkileyen çok yönlü dış politika ve özelleştirme süreci, Kazakistan'ın enerji güvenliği politikası üzerinde belirgin bir etkiye sahip olmuştur. Küresel ve bölgesel aktörler ile iyi ilişkiler kurmayı ve sürdürmeyi vurgulayan Kazakistan yönetimi Rus, batı ve Çin şirketleriyle dengeli bir ilişki yürütmeyi başarmıştır. Bu bağlamda özellikle bölgedeki büyük güçlerin ilgilerinin artmasıyla Kazakistan'ın savunmacı realist politika uyguladığı görülmektedir. Bu politika çerçevesinde oluşturulan denge petrol ve gaz boru hatları projelerinde olduğu gibi sondaj ve üretim aşamalarında da görülmektedir. Makalede, nitel araştırma yöntemi ve vaka çalışması yaklaşımı kullanılarak, Orta Asya'daki en önemli enerji üreticilerinden biri olan, Kazakistan'ın enerji güvenliği politikası incelenmektedir.

Kazakhstan is major energy producer in Central Asia, and has been pursuing a multi-vector foreign policy since it gained independence from Soviet Union. It has played host to many multinational energy from Russia, China, the USA and Europe. Nazarbayev's multilateral and multi-vector foreign and privatization policies have had a significant impact on the country's energy [security] policy over the last three decades. Emphasizing good relations between itself with both global and regional powers, Kazakhstan has maintained a balance among Russian, Western and Chinese companies via defensive realist approach. This balance is especially visible in both the role that those companies play in exploration projects, as well as in the building of oil and gas pipelines.