Öğretmen Adaylarının Özel Eğitim ve Kaynaştırma Eğitiminde Matematik Uygulamalarına İlişkin Görüşleri

Çalışmanın amacı; matematik öğretmeni adaylarının "Özel Eğitim" dersinden beklentilerine ve kaynaştırma eğitiminde matematik uygulamalarına ilişkin kazanımlarını ve süreçte karşılaştıkları problemleri ortaya çıkarmaktır. Böylelikle bu dersin ve kaynaştırma eğitiminde matematik uygulamalarının hizmet öncesinde öğretmenlik yeterliliklerine katkısının belirlenmesine fırsat verilmesi mümkün olacaktır. Çalışma, Giresun Üniversitesi Eğitim Fakültesi Matematik Eğitimi ABD'nin son sınıfında öğrenim gören ve "Özel Eğitim" dersini alan 54 matematik öğretmeni adayı ile yürütülmüştür. Nitel bir durum çalışması olan araştırmanın verileri anket yoluyla toplanmıştır. Bu çalışma kapsamındaki veriler, nitel veri analiz yöntemlerinden içerik ve betimsel analiz yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışma sonunda elde edilen bulgulara göre, "Özel Eğitim" dersinin, öğretmen adaylarına olumlu katkıları olduğu ve kaynaştırma eğitiminde matematik uygulamalarına ilişkinse; öğrenci ve aileleriyle iletişim kurmayı, sabırlı, hoşgörülü ve duyarlı olmayı sağladığı ortaya çıkmıştır. Katılımcıların tamamına yakını bu dersin; özel gereksinimli öğrenci ve kaynaştırma uygulamalarının yapısının kavranmasında kolaylık sağladığı, bu tür çocuklara yönelik farkındalıklarının ve hassasiyetlerinin arttığı, çok faydalanacakları bilişsel ve duyuşsal yeni öğrenmeler elde ettikleri ve bu öğrendiklerinin kendilerine mesleki deneyim kazandırarak öğretmenlik yeterliliklerine katkıda bulunduğunu düşündükleri ortaya çıkmıştır. Ayrıca adayların pek çoğu "Özel Eğitim" dersini kuramsal bilgi edinmenin yanı sıra kaynaştırma öğrencileriyle uygulama yapmaktan büyük bir memnuniyet duyduklarını ifade etmişlerdir

Opinions of Preservice Teachers about Special Education Course and Mathematical Applications in Inclusive Education

The purpose of this study is to determine the expectations of the preservice mathematics teachers with the “Special Education”, their attainments regarding mathematical applications in the inclusive education and problems they encounter in this process. In this way, the contributions of this course and mathematical applications in the inclusive education to the preservice teaching competencies might be determined. The present study was conducted with 54 preservice mathematics teachers who were senior students studying in the Department of Mathematics Teaching in the Faculty of Education of Giresun University. Data of the research which is a qualitative case study were collected through questionnaires. Data of the study were analysed through content analysis and descriptive analysis methods which are qualitative data analysis methods. According to the findings of the study, “Special Education” course positively contributes to the preservice teachers and, as for the mathematical applications in inclusive education, they allow for communication with students and their families and being patient, tolerant and sensitive. Almost all of the participants expressed that this course helped them understand children with special needs and comprehend the structure of the inclusive applications; increased awareness and sensitivity levels towards these children; enabled them to gain new cognitive and affective attainments that they will greatly benefit from; and what they learned from this course provided them with professional experiences and contributed to their teaching competencies. Also, most of the preservice teachers stated that they were satisfied with the opportunity of gaining theoretical information and of carrying out applications with the inclusive students thanks to the “Special Education” course

PDF

___

Altıntaş, E. (2014). Özel eğitim dersinin kaynaştırmaya yönelik tutumlar ve kazanımlar bakımından değerlendirilmesi. Kafkas Üniversitesi, e-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(3), 1-12.

Alptekin, S. (2015). Sayma becerilerinin öğretimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 16(1), 63-72.

Avcıoğlu, H. (2011). Zihin engelliler sınıf öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) hazırlamaya ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 12(1), 39-53.

Babaoğlan, E. ve Yılmaz, Ş. (2010). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimindeki yeterlilikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 345-354.

Batu, E. S. (2000). Kaynaştırma destek hizmetler ve kaynaştırmaya hazırlık etkinlikleri. Özel Eğitim Dergisi, 2(4), 35-45.

Batu, S. (2008). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İ. H. Diken (Ed.), Özel eğitim içinde (89-107). Ankara: Pegem Yayıncılık.

Batu, S. ve Kırcaali-İftar, G. (2007). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık.

Batu, S., Kırcaali-İftar, G. ve Uzuner, Y. (2004). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin kaynaş- tırmaya ilişkin görüş ve önerileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5, 33-50.

Berry, R. A. W. (2011). Voices of experience: General education teachers on teaching students with disabilities. International Journal of Inclusive Education, 15, 627-648.

Blecker, N. ve Boakes, N. (2010). Creating a learning environment for all children: Are teachers ableand willing? International Journal of Inclusive Education,14(5), 435-447.

Bogdan, R. C. ve Biklen, S. K. (2003). Qualitative research for education: An introduction to theories and methods (4. baskı). New York, NY: Pearson education group.

Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim okulu 1-5. sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi olan öğrenciler için bireysel eğitim programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğ- retmenleri ve yöneticilerin görüşlerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Karaelmas Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Demir, M. K. ve Açar, S. (2011). Kaynaştırma eğitimi konusunda tecrübeli sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19, 719-732.

Denzin, N. K. ve Lincoln, Y. S. (2000). Introduction: The discipline and practice of qualitative Research. N. K. Denzin ve Y. S. Lincoln (Eds.), Handbook of Qualitative Research içinde (1-28). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

Diken, İ. H. (1998). Sınıfında zihinsel engelli çocuk bulunan ve bulunmayan sınıf öğretmenlerinin zihinsel engelli çocukların kaynaştırılmasına yönelik tutumlarının karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Erbaş, D. (2008). Özel gereksinimli öğrencilere genel para kullanımını öğ- retme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), 35-52.

Gözün, Ö. ve Yıkmış, A. (2004). Öğretmen adaylarının kaynaştırma konusunda bilgilendirilmelerinin kaynaştırmaya yönelik tutumlarının deği- şimindeki etkililiği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 65-77.

Gürgür, H. (2008). Kaynaştırma uygulamasının yapıldığı ilköğretim sınıfında iş birliği ile öğretim yaklaşımının incelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.

Güven, E. ve Çevik, D. B. (2011, Nisan). Müzik öğretmeni adaylarının kaynaştırmaya ilişkin görüşlerinin belirlenmesine yönelik bir çalışma (Balıkesir Üniversitesi Örneği). 2 nd International Conference on New Trends in Education and Their Implications, Antalya, Türkiye.

Hacısalihoğlu-Karadeniz, M. (2013). Diskalkuli yaşayan öğrencilere ilişkin öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. e-Journal of New World Sciences Academy Social Sciences, NWSA, 8(2), 439-450.

Hacısalihoğlu-Karadeniz, M., Akar, Ü. ve Şen, H. (2015). Kaynaştırma eğitimi süreci: Sınıf içi matematik uygulamaları. Milli Eğitim Dergisi, 207, 169-188.

Horne, P. E. ve Timmons, V. (2009). Making it work: Teachers' perspectives on inclusion. International Journal of Inclusive Education, 13(3), 273-286.

Hudson, P. ve Miller, S. P. (2006). Designing and implementing mathematics instruction for students with diverse leaming needs. Boston: Pearson Education Inc.

Kamens, M. W. (2004). Learning to write IEPs: A personalized, reflective approach for preservice teachers. Intervention in School and Clinic, 40(2), 76-80.

Kargın, T., Acarlar, F. ve Sucuoğlu, B. (2003). Öğretmen, yönetici ve anne-babaların kaynaştırma uygulamalarına ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 4, 55-76.

Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13.

Kayhan, N., Şengül, A. ve Akmeşe, A. A. (2012). İlköğretim birinci ve ikinci kademe öğretmen adaylarının kaynaştırmaya ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Journal of Research in Education and Teaching, 1(3), 268-278.

Kırcaali-İftar, G. (1997). Özel eğitimde kaynaştırma. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 45-49.

Lytle, R. ve Bordin, J. (2001). Enhancing the IEP team, strategies for parents and professionals. Teaching Exceptional Children, 33(5), 40-44.

Maag, J. W. (2005). Social skills training for youth with emotional and behavioral disorders and learning disabilities: Problems, conclusions, and suggestions. Exceptionality, 13, 155-172.

McLeskey, J., Waldron, N. L., So, T., Swanson, K. ve Loveland, T. (2001). Perspectives of teachers toward inclusive school programs. Teacher Education and Special Education (TESE), 24(2), 108-115.

McLeskey, J. ve Waldron, N. L. (2002). Inclusion and school change: Teacher perceptions regarding curricular and instructional adaptations. Teacher Education and Special Education, 25, 41-54.

Milli Eğitim Bakanlığı. (1997). Özel eğitim hakkında kanun hükmünde kararname. http://orgm.meb.gov.tr/Mevzuat/573.htm.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2000). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. http://orgm.meb.gov.tr/Mevzuat/ozel_yon_SON/ozelegitimyonetmelik SON.htm.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. http://orgm.meb.gov.tr/Mevzuat/ozel_yon_SON/ozelegitimyonetmelik SON.htm.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2008). Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi Zihinsel Engelli Bireyler, Destek Eğitim Programı.

https://ookgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_02/14114042_zede p.pdf.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2012). Özel Eğitim Hizmetleri Tanıtım El Kitabı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2013). Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güç- lendirilmesi Projesi (MEGEP). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kaynaştırma Eğitimi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.

National Council of Teachers of Mathematics. NCTM. (2000). Principles and standards for school mathematics. Virginia.

Özokçu, O. (2013). Kaynaştırma uygulamaları. S. Vuran (Ed.), Özel eğitim içinde (81-111). Ankara: Maya Akademi.

Patton, Q. M. (2002). Practical Evaluation. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

Pavri, . ve Luftig, R. (2000). The social face of inclusive education: Are students with learning disabilities really included in the classroom? Preventing School Failure, 45, 8-14.

Pınar-Sazak, E. ve Yıkmış, A. (2004, Kasım). İlkokul müdürlerinin kaynaş- tırma uygulamasına yönelik görüşlerinin belirlenmesi, 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi'nde sunulan bildiri, Bolu.

Salend, S. J. ve Duhaney, L. M. G. (1999). The impact of inclusion on students with and without disabilities and their educators. Remedial and Special Education, 20, 114-126.

Saraç, T. ve Çolak, A. (2012). Kaynaştırma uygulamaları sürecinde ilköğretim sınıf öğretmenlerinin karşlaştıkları sorunlara ilişkin görüş ve önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 13-28.

Sazak-Pınar, E., Sucuoğlu, B. ve Çıkrıkçı-Demirtaşlı, N. (2013). Identifying of knowledge levels of classroom teachers who have students with special needs in their classrooms about teaching social skills. Education and Science, 38(168), 230-244.

Shippen, M. E., Crites, S. A., Houchins, D. E., Ramsey, M. L. ve Simon, M. (2005). Preservice teachers' perceptions of including students with disabilities. Teacher Education and Special Education (TESE), 28(2), 92-99.

Smith, S. W. ve Brownell, M. T. (1995). Individualized education programs: Considering the broad context for reform. Focus on Exceptional Children, 28(1), 1-12.

Smith, T. E. C., Polloway, E. A., Patton, J. R. ve Dowdy, C. A. (2006). Teaching students with special needs in inclusive settings (Revised IDEA edition). Boston: Allyn & Bacon.

Stake, R. E. (1995). The art of case study research. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.

Sucuoğlu, B. (2004). Türkiye’de kaynaştırma uygulamaları: Yayınlar/araştırmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 4, 55-76.

Sucuoğlu, B. ve Kargın, T. (2006). İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları: yaklaşımlar, yöntemler, teknikler. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.

Vuran, S. ve Çolak, A. (2007, Kasım). İlköğretim kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin kaynaştırmaya ve sosyal beceri öğretimine ilişkin görüşleri.

17. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nde sunulan bildiri. Çeşme, İzmir.

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Yönter, S. (2009). İlköğretim kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin zihinsel yetersizliği olan öğrencilere yönelik matematik öğretimi uyarlamalarına ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.