Gözlü ve Altınova Tarım İşletmelerinde Islah Edilen Korunga Çeşitlerinin Verim ve Bazı Tarımsal Özellikleri Üzerine Ön Araştırmalar

Bu çalışma, TİGEM İşletmesine ait Altınova ve Gözlü tarım işletmelerinde ıslah edilen korunga çeşitlerinin Koç 1461, Emre, Yunus, Fatih, Mehmetalibey ve Hilal çeşitleri İle standart çeşit olarak kullanılan Özerbey ve Lütfübey çeşitlerinin verim ve bazı tarımsal özelliklerini incelemek amacıyla 2014 ve 2015 yılarında yapılmıştır. Deneme iki ayrı yerde, tesadüf blokları deneme desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çeşitlerin verim ve bazı tarımsal özellikleri yıllara ve lokasyonlara bağlı olarak değişim göstermiştir. Yıllar ve lokasyonların ortalaması olarak yaş ot verimleri (2077.3-2674.9 kg/da), kuru ot verimleri (456.9-575.1 kg/da), çiçeklenme gün sayısı (135.0-140.8 gün), ana sap uzunluğu (90.5-100.8 cm), ana sap kalınlığı 5.7-6.7 mm), ana sap sayısı (15.0-18.0 adet), yatma durumu (1-3), 1-5 skalasına göre), seyrekleşme oranı (% 18.9-20.7), kışa dayanıklılık (%92.5-95.3) olarak bulunmuştur. Yıllar ve lokasyonların ortalaması olarak en yüksek kuru ot verimi 575.1 ile 564.1 kg/da verim Emre ve Koç 1461 çeşidinden, en düşük verim ise 534.5 kg/da ile Özerbey çeşidinden elde edilmiştir. Denemesin sonuçlarına göre, ana sap uzunluğu üzerinde lokasyon, yıl x çeşit interaksiyonu önemsiz, yaş ve kuru ot verimler dahil diğer bütün tarımsal karakterler üzerinde yıl, yıl x lokasyon, lokasyon x çeşit, yıl x çeşit, yıl x lokasyon x çeşit interaksiyonları çok önemli bulunmuştur

Anahtar Kelimeler:

Korunga, Onobrychis sativa L., çeşit, verim ve tarımsal özellikler

PDF

___

Akdeniz H. ve C. Andiç. 1998. Korunga ile karışıma giren kılçıksız brom ve mavi ayrığın değişik ekim şekillerindeki kuru ot ve ham protein verimleri, ham protein oranları ve karışımların botanik kompozisyonları. Yüzüncü Yıl Üniv. Fen Bil. Enst. Tarla Bitk. Anabili Dalı, (Doktora Tezi).
Altın M. 1982. Bazı Yem Bitkileri ile bunların karışımlarının değişik ekim şekillerindeki kuru ot ve ham protein verimleri, Türlerin Ham Protein Oranları ve Karışımlarının Botanik Kompozisyonları, I. Kuru Ot ve Ham Protein Verimleri, Doğa Dergisi 6, 2. 93 - 107.
Büyükburç U, Açıkgöz, Ekiz E ve Karagüllü N. 1991. Değişik kökenli kültür ve yabani korunga türlerinin tarımsal özellikleri üzerinde araştırmalar. Doğa-Tr. J. of Agriculture and Forestry15:35-45.
Çakal S, Şimşek U, Aksakal E, Özgöz M.M. 2005. Bazı korunga (Onobrychis sativa) Hatlarınınn verim ve verim unsurları yönünden karşılaştırılması. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi. 5-9 Eylül, Cilt II. 767-772.
Delgado I, Salvia J, Buil I, ve Andrés C. 2008. The agronomic variability of a collection of sainfoin accessions. Spanish Journal of Agricultural Research, 6(3), 401-407
Deniz S, Akdeniz H, Avcı M, Kara M.A.2005. Farklı Devrelerde Biçilen Korunganın Verim Potansiyeli ile Sindirilebilirlik ve Enerji Düzeylerinin İn Vivo ve Vitro Yöntemlerle Belirlenmesi” Vet. Bil. Derg. 21, 3-4:47-55, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Elçi S. 2005. Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, 486 s, Ankara. Häring D.A., Suter D., Amrhein N. and Lüscher A. 2007b. Biomass allocation is an important determinant of the tannin concentration in growing plants. Annals of Botany, 99, 111-120.
Haziri A. 2011. The genus Onobrychis Miller (Fabaceae) in the flora of Macedonia. Research in Plant Biology, 1(1): 32-34.
Manga İ, Acar Z, ve Ayan İ.1995.Baklagil Yem bitkileri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Ders Notu, No:7 Samsun, 342.
Mohajer A.A, Jafari R.M ve Bakruden A. A. 2012. Evolution of yield and morphological traits in 72 genotypes of Sainfoin (Onobrchis viciafolia Scop.) through factor Analysis. Legumes Res. 35 (2): 132-137.
Özbek, H., 1989. Tahıl, Sebze, Yem ve Endüstri Bitki Zararlıları. Atatürk Ü. Ziraat Fak.,
Parlak A.Ö, Gökkuş A, Samıkıran E, Şenol M.Ş. 2014. Bazı Yabani Korunga Türlerinin Morfolojik ve Agronomik Özelliklerinin İncelenmesi. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi: 2 (2): 111–117.
Serin Y, Tan M. 2008. Baklagil Yem Bitkileri. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Yay., No:190, 178 s, Erzurum.
Stevovic V, Stanisavljevi R, Djurovic D. 2012. Effect of row spacing on seed and forage yield in sainfoin (Onobrychis viciifolia scop.) Cultivars.Turk J Agric for 36 (2012): 35-44,C Tübitak.
Tamer A. ve Aydemir M, Has A. 1997. Ankara ve Konya illerinde korunga ve yoncada görülen zararlı ve faydalı böcekler üzerinde faunistik çalışmalar. Bitki Koruma Bülteni, 37 (3-4): 125161.
Temel O. 2010. Artvin Şavşat yöresinde korunga (Onobrycis sativa Scop.) yem verimi ve kalitesinin yüksekliğe göre değişimi. Fen Bil. Enst. Artvin Çoruh Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi
Tuna C. 1994. Tekirdağ Koşullarında Yetiştirilen Korungada (Onobrychis sativa L.) Farklı Sıra Aralığı ve Ocağa Ekimin Ot ve Tohum Verimine Etkisi. Trakya Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü. Tarla Bitkileri Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. Tekirdağ, 60 s.
Yılmaz İ, Akdeniz H, Deveci M. 1999. Van Sulu ve Kuru Koşullarında Korunganın Ot ve Tohum Verimi Üzerinde Bir Araştırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Cilt III, Çayır–Mera Yem bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, 256-260, Adana.