POST-CORONA DÖNEMİNDE MÜFREDAT İÇİN YENİ KONU ÖNERİLERİ

Virüs ve salgın konuları insanlık tarihi kadar eskidir. Tarihin her döneminde toplumları derinden etkilemişlerdir. Bunun son örneği corona virüs pandemisi (covid 19) olmuştur. Pandemi nedeniyle insan ve ürün hareketliliğinde kısıtlamalar yaşanmış, yönetim ve organizasyon problemleri ortaya çıkmıştır. Pandeminin tıp ve farmakoloji ile ilgisi olduğu kadar sosyolojinin bir dalı olan eğitim sosyolojisi ile de ilgisi bulunmaktadır. Eğitim sosyolojisi, toplumsal yapıda meydana gelen değişimlerin toplumsal bir kurum olan eğitim kurumunu nasıl etkilediğini sosyolojik perspektiften analiz eden bir disiplindir. Toplumsal değişime yol açan pandemi, okullarda verilen eğitimi de tartışmaya açmıştır. Bu temelde bilgi toplumunun gözde kurumları olan okullarda pre-corona ve post-corona dönemleri için kıyas ve öneriler sunan bilimsel çalışmalar önem kazanmıştır. Okulların, sonraki nesillere daha iyi hizmet verebilmesi; ancak bilimsel çalışmaların sonuçları ile ortaya konulmuş eksikleri tamamlamakla mümkün olur.

New Subject Suggestions for the Curriculum in the Post-Corona Period

Virus and epidemic issues are as old as human history. They have deeply influenced societies in every period of history. The last example of this was coronavirus pandemic (covid 19). Due to the pandemic, there were restrictions on human and product mobility, management and organizational problems emerged. The pandemic is not only related to medicine and pharmacology, but also to the sociology of education, which is a branch of sociology. Educational sociology is a discipline that analyzes how the changes in the social structure affect the educational institution, which is a social institution, from a sociological perspective. The pandemic, which led to social change, also opened up the education given in schools to discussion. On this basis, scientific studies that offer comparisons and suggestions for pre-corona and post-corona periods in schools, which are the favorite institutions of the information society, have gained importance. Schools can serve the next generations better; it is only possible by completing the deficiencies revealed by the results of scientific studies.

PDF

___

Altınkaya, Z. (2020). Koronavirus pandemisinde Avrupa Birliği sağlık politikaları ve neoliberalism: İtalya örneği. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 10(20), 1- 31.
Arslan, H. (2007). Epistemik cemaat. İstanbul: Paradigma Yay.
Abdessater, M., Rouprêt, M., Misrai, V., Matillon, X., Gondran-Tellier, B., Freton, L. & Pradere, B. (2020). COVID19 Pandemic impacts on anxiety of French urologist in training: Outcomes from a national survey. Progrès en Urologie, 30(8-9), 448-455.
Akın, A. (2015). Psikolojik iyi olma. (Ed.) Ahmet Akın ve Ümran Akın. Psikolojide Güncel Kavramlar -Pozitif Psikoloji-. Ss. 15-72. Ankara: Nobel Yay.
Başdemir, H. Y. (2014). Türkiye’de eğitim reformu için. Liberal Düşünce Dergisi, (76), 101-118.
Beyaz, Z. 2021). Kapitalizmin pandemik sömürüsü bağlamında salgın hastalıklara bir bakış. Çalışma ve Toplum.1. Ss. 181-204.
Belhouideg, S. (2020). Impact of 3d printed medical equipment on the management of the covid19 pandemic. The International Journal of Health Planning and Management, 35(5), 1014-1022.
Baker, C. (2013). Zorunlu eğitime hayır! Çev. A. Sönmezay. İstanbul: Ayrıntı Yay.
Bruce, K. (2019). 47 Things you weren’t taught in school (that our kids need to know). https://freedomsprout.com/things-schools-dont-teach/ (15.04.2020).
Cunha, B. A. (2004). Historical aspects of infectious diseases, part I. Infectus Disease Clincs of Nort America Volume 18, Issue 1, Pages xi-xv.
Diamond, J. (2016). Tüfek, mikrop ve çelik. Çev. Ülker İnce. Ankara. Tubitak Yay.
Demir, M., Günaydın, Y. & Demir, Ş. Ş. (2020). Koronavirüs (Covid-19) salgınının Türkiye'de turizm üzerindeki öncülleri, etkileri ve sonuçlarının değerlendirilmesi. International Journal of Social Sciences and Education Research, 6(1), 80-107.
Ebru, E. (2020). Yeni tip koronavirüs' ün Türk eğitim politikaları uygulamalarına etkisi: Milli eğitim bakanlığının ve yükseköğretim kurulunun yeni düzenlemeleri. Yükseköğretim Dergisi, 10(2), 153-162.
Ertürk, S. A. (2020). Koronavirüs salgınının Türkiye’deki Suriyelilere etkileri üzerine ilk izlenimler. Göç Dergisi (GD), 7(1), 121-146.
Eryılmaz, A. (2013). Pozitif psikolojinin psikolojik danışmanlık ve rehberlik alanında gelişimsel ve önleyici hizmetler bağlamında kullanılması. The Journal of Happiness & Well-Being, 1(1), ss. 1-22.
Feyerabend, P. (1996). Yönteme karşı, Çev. Ertuğrul Başer. İstanbul: Ayrıntı Yay.
Freire, P. (2010). Ezilenlerin pedagojisi. Çev. Dilek Hattatoğlu ve Erol Özbek. İstanbul: Ayrıntı Yay.
Geçer, E. (2020). Salgın hastalıklar, kültürel psikoloji ve politika: Yerel bir yaklaşım. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29(3), 550-567.
Günay, D. & Günay, A. (2011). 1933’den günümüze Türk yükseköğretiminde niceliksel gelişmeler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 1(1). Ss. 1-22.
Gülbenkian Komisyonu (2016). Sosyal bilimleri açın. İstanbul: Metis Yay.
Ghosh, A., Gupta, R. & Misra, A. (2020). Telemedicine for diabetes care in India during COVID19 pandemic and national lockdown period: Guidelines for physicians. Diabetes & Metabolic Syndrome: Clinical Research & Reviews, 14(4), 273-276.
İliç, İ. (2006). Okulsuz toplum. Çev. Celal Öner. İstanbul: Oda yay.
Kekic, D. & Miladinovic, S. (2013). Functioning of educational system during an outbreak of acute infectious diseases. In book: “Archıbald Reiss Days” Thematıc Conference Proceedings Of International Significance Chapter: Crime And Penal And Legal Response Publisher: Academy Of Criminalistic And Police Studies. Pp. 269-276.
Kaya, B. (2020). Pandeminin ruh sağlığına etkileri. Klinik Psikiyatri Dergisi, 23(2), 123- 124.
Karataş, Z. (2020). COVID-19 Pandemisinin toplumsal etkileri, değişim ve güçlenme. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 4(1), 3-17.
Kuhn, T. (2008). Bilimsel devrimlerin yapısı, Çev: Nilüfer Kuyaş, İstanbul: Kırmızı Yay.
Kıran, E. (2020). Prominent issues about the social impacts of covid 19. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(COVID-19 Special Issue), 752- 766.
Lewis, P. (1998). Tıp tarihi. Çeviren: Güdücü, N. İstanbul. Khalkedon Yay.
Lewinsohn, P.M. & Clarke, G.N. (1999). Psychosocial treatments for adolescent depression. Clinical Psychology Review, 19(3), pp. 329–342.
Kubokawa, A., & Ottaway, A. (2009). Positive psychology and cultural sensitivity: A review of the literature. Graduate Journal of Counseling Psychology, 1(2), 130-138.
Markus, H. R. & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation. Psychological review, 98(2), pp. 224- 253.
Mcmillen, C. W. (2013). Epidemic diseases and their effects on history. Oxford University Press.
MEB Bütçe Sunumu (2019) https://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/ 2019_ 12/18094404_2020_BUTCE_SUNUYU_17.12.2019.pdf (Erişim 16.04. 2020).
MEB Bütçe Sunumu (2021) http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2020_12/ 30125920_2021_BUTCE_SUNUYU.pdf (Erişim 19.11.2021).
Noddings, N. (2003). Happiness and education. Cambridge University Press.
Özden, K. & Özmat, M. (2014). Salgın ve kent: 1347 veba salgınının Avrupa’da sosyal, politik ve ekonomik sonuçları. İdealkent, 5 (12), 60-87.
Pembecioğlu, N. (2020). COVID-19-Medya okuryazarlığı ve çocuklar üzerine etkileri. Çocuk ve Medeniyet, 5(9), 73-112.
Rousseau, J.J. (2014). Emile: Bir çocuk büyüyor. Çev. Ülkü Akagündüz. İstanbul:Selis Yay.
Rivera-Ferre, M. G., López-İ-Gelats, F., Ravera, F., Oteros-Rozas, E., Dimasso, M., Binimelis, R. & El Bilali, H. (2021). The relation of food systems with the COVID19 pandemic: Causes and consequences. Agricultural Systems, 103134.
Spring, J. (1991). Özgür eğitim. Çev.A. Ekmekçi. İstanbul: Ayrıntı Yay.
Suh, E. & Diener, E. & Oishi, S. & Triandis, H. C. (1998). The shifting basis of life satisfaction judgments across cultures: Emotions versus norms. Journal of personality and social psychology, 74(2), pp. 482-493.
Seligman, M. E. (2002). Positive psychology, positive prevention, and positive therapy. In C.R. Synder & S.J. Lopez (Eds.), Handbook of Positive Psychology (pp. 3–9). New York: Oxford University Press.
Seligman, M. E. & Csikszentmihalyi, M. (2014). Positive psychology: An introduction. American psychologist. V. 55., pp. 5-14.
Seligman, M. E., Ernst, R. M., Gillham, J., Reivich, K. & Linkins, M. (2009). Positive education: Positive psychology and classroom interventions. Oxford review of Education, 35(3), pp. 293-311.
Terjesen, M. D., Jacofsky, M., Froh, J. & Diguseppe, R. (2004). Integrating positive psychology into schools: Implications for practice. Psychology in the Schools, 41(1), pp. 163-172.
Tan, M . (2019). Okulsuz toplumdan sonrası. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 21 (1), Ss. 283-298.
Vecchio, S., Ramella, R., Drago, A., Carraro, D., Littlewood, R. & Somaini, L. (2020). Covid19 pandemic and people with opioid use disorder: İnnovation to reduce risk. Psychiatry research, 289, 113047.
Yaman, B. (2021). Covid-19 pandemisi sürecinde Türkiye ve Çin’de uzaktan eğitim süreç ve uygulamalarının incelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(Pandemi Özel Sayısı), 1-1.
Weber, M. (2012) Ekonomi ve toplum C.2, (Çev: Latif Boyacı), İstanbul: Yarın Yay. WEB 1. https://www.haberler.com/dunya-koronavirus-tablosu-9-temmuz-cumadunyada- 14257374-haberi/ (09.07.2021)
WEB 2. http://mufredat.meb.gov.tr/Programlar.aspx (18.04.2020).
WEB 3. https://www.statista.com/statistics/538677/sweden-number-of-primaryschool- teachers/ (18.04.2020).
WEB 4. https://sgb.meb.gov.tr/www/resmi-istatistikler/icerik/64 (18.04.2020).
WEB 5. https://www.besa.org.uk/key-uk-education-statistics/#:~:text=Most%20of% 20the%20UK's%20schools,pupil%20referral%20units%20(PRUs). (18.04.2020).
WEB 6. https://www.sozcu.com.tr/2019/egitim/pisada-ilk-sonuclar-5486561/ (18. 04.2020).