Turist Rehberliği Öğrencilerinin Uzaktan Eğitim Kavramına Bakış Açıları

Teknolojinin baş döndürücü hızla ilerlediği günümüzde klasik eğitim modellerinde yaşanan dönüşümler bir sınıf içinde olma zorunluluğunun olmadığı uzaktan eğitim modellerinin yaygınlaşmasını mümkün kılmaktadır. Öğrenen ve öğretenlerin derslere devamlılığının zaman ve mekân bakımından belirlenmiş yerlerde düzenli olarak bir araya getirilmesiyle gerçekleşen örgün turist rehberliği eğitiminin aksine uzaktan turist rehberliği eğitimi, çeşitli iletişim yolları aracılığıyla, öğrenenler ile öğretenlerin eğitim süresi boyunca fiziksel ortamlarda bir araya gelmelerine gerek kalmadığı eğitim fırsatları sağlayabilir. Bu araştırmanın amacı, lisans düzeyinde örgün eğitim kurumlarında turizm eğitimi alan turizm rehberliği öğrencilerinin turist rehberliği uzaktan eğitim yöntemi konusundaki görüşlerini belirlemektir. Araştırmanın örneklemini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Turizm Rehberliği Bölümü’nde 2018-2019 Akademik Yılı Güz Dönemi’nde örgün öğrenimine devam eden 25 lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırma derinlemesine bilgi sahibi olunabilmesi için nitel araştırma deseninde tasarlanmış olup veri toplamak amacıyla araştırmacılar tarafından oluşturulan yarı yapılandırılmış soru formu kullanılmıştır. İçerik analizi yöntemi ile elde edilen verilerden ortaya çıkan bulgulara göre araştırmaya katılanların turist rehberliği uzaktan eğitim yönteminin maddi veya zaman açısından kısıtlı bulunanların eğitim almalarında alternatif bir yöntem olarak değerlendirdikleri fakat yüz yüze alınan eğitim kadar etkili olamayacağını düşündükleri ortaya çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Turist Rehberliği, Uzaktan Eğitim

Concept of Distance Education: From Perspective of Tourism Guidance Students

In today's world where technology is advancing at a dizzying pace, the transformations experienced in classical education models enable the spread of distance education models in which there is no obligation to be in a classroom. Unlike formal tourist guidance education, where the attendance of learners and teachers to classes is regularly brought together in designated places in terms of time and place, distance tourist guidance education can provide education opportunities through various communication paths where learners and teachers do not need to come together in physical environments during the education period. The aim of this study is to determine the opinions of tourism guidance students who receive tourism education at undergraduate level formal education institutions about distance guidance method of tourist guidance. The sample of the study consists of 25 undergraduate students who continue their formal education in the Fall Semester of 2018-2019 Academic Year at the Tourism Guidance Department of the Dedicated Aydın Adnan Menderes University. The research was designed in a qualitative research design in order to gain in-depth knowledge and a semi-structured questionnaire was used to collect data. According to the findings of the data obtained from the content analysis method, it is seen that the participants of the study consider the distance guidance method as an alternative method for the education of those who are financially or time constrained, but think that it cannot be as effective as the face-to-face education.

Keywords:

Tourist Guidance, Distance Education,

PDF

___

Afifi, G. M. (2011). E-learning as an alternative strategy for tourism higher education in Egypt. Quality Assurance in Education,19(4), 357-374.
Akçay, S., Yağcı, K. ve Efendi, M. (2018). Paylaşmak ya da paylaşmamak bir mesleğin sonu mu?. Hacıoğlu, N., Avcıkurt, C., Kılıç, A. ve Ulusoy Yıldırım, H. (Ed.) Turist Rehberliği Üzerine Güncel Araştırmalar (ss. 479-494). Ankara: Detay Yayıncılık.
Aksu, M., ve Bucak, T. (2012). Mesleki turizm eğitimi. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(2), 7-18.
Arslantürk, Y., Küçükergin, F. N. ve Apalı, Z. (2016). Turist rehberliği eğitiminde güncel durum ve kavram karmaşası. Ankara: Detay Yayıncılık.
Akıncı, Z., ve Sönmez, N. (2015). Engelli bireylerin erişilebilir turizm beklentilerinin değerlendirilmesine yönelik nitel bir araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 26(1), 97-113.
Aydın, E., ve Selvi, M. S. (2012). Kırsal turizm tanıtımında yerel paydaşların rolü: Arhavi örneği. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, (2), 133-144.
Başkale, H. (2016). Nitel araştırmalarda geçerlik, güvenirlik ve örneklem büyüklüğünün belirlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(1), 23-28.
Beldarrain, Y. (2006) Distance education trends: Integrating new technologies to foster student interaction and collaboration, Distance Education, 27(2), 139-153.
Buhalis, D.,  Law, R. (2008). Progress in information technology and tourism management: 20 years on and 10 years after the Internet—The state of e-Tourism research. Tourism management, 29(4), 609-623.
Çoban, S. (2012). Uzaktan ve teknoloji destekli eğitimin gelişimi. Retrieved, 1, 2013.
Dağdeviren, A. (2007). Lisans düzeyinde turizm eğitimi veren kurumların ders programlarının fonksiyonel açıdan değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Deale, C. S. (2013). Incorporating second life into online hospitality and tourism education: A case study. Journal of Hospitality, Leisure, Sport & Tourism Education, 13, 154-160.
Erdinç, B., S., Yılmaz, G. (2012).Günümüzde turizm eğitiminin yükseköğretim içerisindeki yeri. Turizm Eğitimi Konferansı Tebliğler Kitabı, (17-19 Ekim). Ankara, 17-19.
Eker, N., ve Zengin, B. Turizm rehberliği eğitimi müfredatlarının uygulama yeterliliğinin profesyonel turist rehberleri bakış açısıyla irdelenmesi. Turar Turizm ve Araştırma Dergisi, 5(2), 4-19.
Gömleksiz, M. N., ve Kılınç, H. H. (2012). Küreselleşmenin eğitim programları üzerindeki etkisine ilişkin akademisyen görüşleri: Nitel bir çalışma. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(17), 397-413.
Hacıoğlu, N. ve Güdü Demirbulat, Ö. (2014). Türkiye’de Turizm Rehberliği Eğitiminin İlgili Mevzuat Çerçevesinde Kavramsal Analizi. 15. Ulusal Turizm Kongresi (13-16 Kasım 2014) Bildiriler Kitabı, Ankara, 170-185.
https://sbe.batman.edu.tr/Sayfalar/Akademik-Birimler/Enstituler/Sosyal-Bilimler Enstitusu/Programlar/Yuksek-Lisans-Programlari/Turizm-Rehberligi-A-B-D-TezliYuksek-Lisans-Programi/8862 erişim tarihi: 13.12.2018.
https://ebys.ege.edu.tr/ogrenci/ebp/organizasyon.aspx?kultur=tr-tr&Mod=2 erişim tarihi: 13.12.2018.
http://turizm.giresun.edu.tr/index.php/ekoturizm-rehberligi-tezli-yuksek-lisansprogrami-2018-2019-guz-ya riyili-acilan-dersler/ erişim tarihi: 13.12.2018.
http://turizm.akdeniz.edu.tr/turizm-rehberligi-tezli-yuksek-lisans/ erişim tarihi: 13.12.2018.
http://www.balikesir.edu.tr/index.php/baun/birim/sosyal_bilimler_enstitusu/men u/90094 erişim tarihi: 13.12.2018.
http://www.mersin.edu.tr/akademik/sosyal-bilimler-enstitusu/anabilimdallari/turizm-rehberligi-anabilim-dali/programlar/turizm-rehberligi-yuksek-lisans erişim tarihi: 12.12.2018.
https://le.ahbv.edu.tr/posts/view/title/yuksek-lisans-programi-208444?siteUri=le erişim tarihi: 12.12.2018.
https://tf.ogu.edu.tr/Sayfa/Index/43/yuksek-lisans-programlari erişim tarihi: 12.12.2018.
http://www.selcuk.edu.tr/sosyal_bilimler/birim/web/sayfa/ayrinti/6986/tr erişim tarihi: 12.12.2018.
https://sbe.nevsehir.edu.tr/tr/17386 erişim tarihi: 12.12.2018.
http://turizm.aku.edu.tr/turizm-rehberligi-anabilim-dali/ erişim tarihi: 11.12.2018.
https://yokatlas.yok.gov.tr/onlisans-program.php?b=39025 erişim tarihi: 11.12.2018.
İşçeli, Z., ve Kılıç, Ö. Ü. G. (2018). Lisans düzeyinde turizm rehberliği eğitimi veren fakültelerin müfredatlarının incelenmesi. Turist Rehberliği Dergisi 1(1), 41-56. Karadağ, E. (2010). Eğitim bilimleri doktora tezlerinde kullanılan araştırma modelleri: Nitelik düzeyleri ve analitik hata tipleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(1), 49-71.
Kürkçü, M. (2016). Turist Rehberliği Eğitimi Konusunda Değerlendirmeler. 17. Ulusal Turizm Kongresi, 20-23.
Olcay, A. (2008). Türk turizminde eğitimin önemi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 7(2), 383-390.