STRESLİ KİŞİLİK YAPISI İLE Iş KAZASINA YATKINLIĞI ARASINDAKI ILIŞKIYE YONELIK BİR ARAŞTIRMA

Sosyal bir rahatsızlık olarak ifade edilen stres, yaşamın her alanında olumsuz sonuçlar doğurmaktadır. Ülkemizde yoğun olarak tartışılan iş kazalarının önlenebilmesi için neden olan unsurların tespit edilmesi önem arz etmektedir. Bu çalışmada, iş kazaları ile çalışanların stresli kişilik yapıları arasındaki ilişki incelenmiştir. Çalışmanın amacı, çalışanların hangi özelliklerinden dolayı strese ve riske yatkın olduklarını tespit etmektedir. Çalışmada saha araştırma yöntemi kullanılmış ve saha araştırması istanbul'da bir tekstil fabrikası işçileri arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırmada 150 geçerli anket formu degerlendirilmiştir. Araştırma sonunda stresli kişilik yapısı ile iş kazalarına yatkınlık arasında istatistiki olarak pozitif yönlü anlamlı bir ilişki saptanmıştır.

A RESEARCH ON THE RELA IONSHIP BETWEEN THE STRESSFULL PERSONALITY AND WORK ACCIDENTS

Expressed as social disturbance stress have negative results in all areas of life. Business life is one of these areas. ln our country, the identification of factors that can lead to the prevention of occupational accidents is discussed intensely important. The work in this context, the relationship between stressful personality of employees with work-related accidents were investigated. The aim of this study is to identify characteristics of the employees due to which they are prone to stress and risk. Working in the field of research methods used and the field research was carried out in textile factory workers in istanbul. 150 valid questionnaires were evaluated in the study. The study found statistically significant relationship between positive predisposition to accidents at work and stress, personality structure is determined.

PDF

___

Aydın R. Kutlu Y. (2001). Hemşirelerde iş doyumu ve kişilerarası çatışma eğilimi ile ilgili değişkenler ve iş doyumunun çatışma eğilimi ile olan ilişkisini belirleme, Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, No: (2)
Baltaş, A. ve Z. Baltaş. (2004). Stres ve Başa Çıkma Yolları, İstanbul, Remzi Kitabevi.
Camkurt, M. (2013). Çalışanların kişisel özelliklerinin iş kazalarının meydana gelmesi üzerindeki etkisi, UHIS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, Ç.24—25, S.6/1—2.
Cooper, C. L., Dewe, P. (2004). Stress: BriefHistory. Malden, MA: Blackwell Publishing.
Copur Z.,Var11 B. (2006). Ege Üniversitesi Hastanesinde çalışan ev idaresi personelinin iş kazası geçirme durumlarının incelenmesi, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 9(2): 156—173.
Durak, M. (2002). Predictive Role OfHardiness 0n Psychological Symptomatology Of University Students Experienced Earthquake (Unpublished master thesis). The Middle East Technical University, Ankara.
Durdu, H.İ. (2014). İş kazalarının ekonomik analizi ve bazı sektörler bazında değerlendirilmesi, Sosyal Güvence Dergisi, C.5, ss.67 91.
Durna, U. (2005). Tipi ve Tipi kişilik yapıları ve bu kişilik yapılarını etkileyen faktörlerle ilgili bir araştırma, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, c.l9, s.1. Güçlü, N. (2001). Stres yönetimi, G. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (1), 91— 109.
Güler, M. Ve Basım N. (2016). Genel bilişsel yetenek ölçümlerinde süre ve performans ilişkisinde tipi kişiliğin rolü, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, C.23, S.1, ss.189—202.
Karadeniz, 0. (2012). Dünya’da ve Türkiye’de iş kazaları ve meslek hastalıkları ve sosyal koıuma yetersizliği, Çalışma ve Toplum, 3, ss.15—75.
Kaya FM. ve Alim M. (2015). Coğrafya öğretmenlerinin stres kaynakları üzerine bir araştırma, Doğu Coğrafya Dergisi, C.20, S.34, ss.171—186.
Lazarus, R. S. Folkman, S. (1984). Stress, Appraisal, and Coping, New York, Springer Publishing Company, Inc.
Nelson, D. L., Quick, J. D. (2011). Stress and well—being at work. Individual Processes and Behavior, 7, 218—254.
Öztürk, N. (1995). İlkokul Öğretmenlerinin Çalıştıkları Okulun İklimine İlişkin Algıları İle Stres Düzeyleri Arasındaki İlişkiler. (Yaymlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Sabancı, A. (1992). Ergonomi, Baki Kitabevi, 1.Basım, Adana,
Seçer, İ., Veyis, F. ve Gökçen R.A. (2015). Eğitim stres ölçeğinin Türk kültüıüne uyarlanması: Güvenirlik ve geçerlik çalışması, Elementary Education Online, C.14, S.1, ss.216—229.
Süslü Balcı, S., (2016). Duygusal Zekâ ve Örgütsel Stres: Örgütlerde Hemşirelerin Duygusal Zekâ Becerileri Ve Stresle Başa Çıkma Düzeyleri Arasındaki İlişki, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Türen U., Gökmen Y. (2014). Türkiye’de meydana gelen iş kazaları sonucu ölümler ile çalışanların yaş faktörü arasındaki ilişki, Sosyal Güvenlik Dergisi, C.4, S.1, ss.101— 118.