Tehlike Suçları Bağlamında Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik veya Aşağılama Suçları (TCK m 216)

Halkı kin ve düşmanlığa tahrik veya aşağılama suçlarının düzenlendiği TCK m 216’da, üç farklı suç tipi yer almaktadır. Bunlardan birincisi; halkın sosyal sınıf, ırk, din, mezhep veya bölge bakımından farklı özelliklere sahip bir kesimini, diğer bir kesimi aleyhine kin ve düşmanlığa alenen tahrik etme ve bu nedenle kamu güvenliği açısından açık ve yakın bir tehlikenin ortaya çıkmasıdır. İkincisi, halkın bir kesimini, sosyal sınıf, ırk, din, mezhep, cinsiyet veya bölge farklılığına dayanarak alenen aşağılama suçudur. Üçüncüsü ise, halkın bir kesiminin benimsediği dini değerleri alenen aşağılama ve bu fiilin kamu barışını bozmaya elverişli olmasıdır. Burada yer alan suç tipleri, tehlike suçlarının farklı türlerine örnek teşkil etmektedir. Çalışmada, bu suç tipleri, unsurları ile birlikte incelenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kin, düşmanlık, tahrik, aşağılama, tehlike suçu

The Crimes of Provoking People to Hatred and Hostility or Contempt within the Context of Danger Crimes (TCC Art 216)

There are three different types of crime in TCC Art. 216 which regulates the crimes of provoking people to hatred and hostility or contempt. The first of these crimes is the crime of publicly provoking a group of people to hatred or hostility against another group belonging to a different social class, religion, race, sect, or of another origin and therefore cause an obvious and close danger for public security. The second one is the crime of public contempt of a group of people based on social class, race, religion, sect, gender or regional differences. The third one is the contempt of religious values adopted by a part of the people. This act must also be convenient for disrupting public peace. Analysed crime types are examples of different types of danger crimes. In this study, these crime types are examined with their elements.

Keywords:

Hatred, hostility, provoke, contempt, danger crime,

PDF

___

Açıkgöz Ö, “Sosyolojinin Problemli Bir Konusu Olarak, ‘Sosyal Sınıf’ Kavramı Üzerine Önemli Sosyologların Düşünceleri ve Yorumlar” (2000) 26 Sosyoloji Konferansları 281, 308.
Akkaş AH, “İfade Hürriyeti Bağlamında Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik Suçu (TCK 216/1)”, (2006) I (1) EÜHFD 89, 106.
Alacakaptan U, “Fikir ve Düşünce Özgürlüğü ve Tehlike Suçları, Çağdaş Batı Hukukunda Bu Konudaki Düşünce ve Uygulamalar” (2000) Hukuk Kurultayı 6, 32.
Alacakaptan U, İşlenemez Suç (Ankara 1968).
Altıkat A, Nefret Söylemi Olarak Halkın Bir Kesimini ve Halkın Bir Kesiminin Dini Değerlerini Aşağılama Suçları (Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi 2014).
Apiş Ö, Halkı Kin ve Düşmanlığa Alenen Tahrik veya Aşağılama Suçları (TCK m.216) (Ankara, 2017).
Artuk ME ve Alşahin ME, “Dini Değerleri Aşağılama Suçu (TCK m.216/3)” (2014) 20 (1) MÜHF-HAD (Prof. Dr. Ali Rıza Okur’a Armağan) 989, 1012.
Artuk ME ve Alşahin ME, “Objektif Cezalandırılabilme Şartı ve Zamanaşımı” (2013) Özel Sayı 19 (2) MÜHF-HAD (Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan) 17, 44.
Artuk ME, Gökcen A ve Yenidünya AC, Türk Ceza Kanunu Şerhi C 4, (Madde 154-233), (2. Bası, Ankara 2014).
Artuk ME, Gökcen A, Alşahin ME ve Çakır K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (12. Bası, Ankara 2018).
Artuk ME, Gökcen A, Alşahin ME ve Çakır K, Ceza Hukuku Özel Hükümler (18. Bası, Ankara 2019).
Aynural ÖM, Soyut Tehlike Bağlamında Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma Suçu (TCK 179/3) (İstanbul 2018).
Baumann J, Weber U ve Mitsch W, Strafrecht Allgemeiner Teil (11. Bası, Bielefeld 2003).
Baumann J, Weber U, Mitsch W ve Eisele J, Strafrecht Allgemeiner Teil (12. Bası, Bielefeld, 2016).
Bayındır S ve Apiş Ö, “Bir Hukuka Uygunluk Nedeni Olarak Haber Verme Hakkının Yazılı Basın Yoluyla İşlenen Hakaret Suçları Açısından Değerlendirilmesi” (2010) (91) TBB Dergisi 67, 109.
Bekar E, Objektif Cezalandırılabilme Koşulları ve Bu Koşullar Bağlamında Türk Ceza Kanunu’nda Yer Alan Suçlar (İstanbul 2017).
Bekar E, Türk ve Amerikan Ceza Hukukunda Zorunluluk Hali (Ankara 2013).
Cihan E, “Sosyal Sınıfları Düşmanlığa Tahrik Suçu (TCK m.312)” (1974) XL (1-4) İÜHFM 97, 130.
Daragenli VS, “Tehlike Suçları” (İstanbul 1999) (Prof. Dr. Sahir Erman’a Armağan)
Demirbaş T, Ceza Hukuku Genel Hükümler (14. Bası, Ankara 2019).
Demirel M, “Karar Analizi Tehlike Suçları Zarar Suçları Arasındaki İlişkinin İçtima Kuralları Kapsamında Değerlendirilmesi” (2013) LXXI (1) İÜHFM 1479, 1488.
Donay S, Türk Ceza Kanunu Şerhi (İstanbul 2007).
Dönmezer S, Basın Hukuku C I (İstanbul 1958).
Dönmezer S ve Erman S, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku Genel Kısım C I (11. Bası, İstanbul 1994).
Dursun S, Sermaye Piyasasında Gerçeğe Aykırılıktan Doğan Suçlar (İstanbul 2010).
Dursun S, “İnternetten Kaynaklanan Ceza Hukukundaki Gelişmeler” (2003) 23 (1-2) MHB 251, 294.
Erem F, Türk Ceza Hukuku Hususi Hükümler C II (Ankara 1965).
Ersoy U, Ceza Hukukunda Objektif Cezalandırılabilme Şartları (Ankara 2015).
Ersoy U, “Ceza Hukukunun Gri Alanı: Tehlike Suçları” (2020) 11 (41) TAAD 27, 64.
Geisler C, Zur Vereinbarkeit objektiver Bedingungen der Strafbarkeit mit dem Schuldprinzip (Berlin 1998).
Gökcen A, Halkı Kin ve Düşmanlığa Açıkça Tahrik Cürmü (TCK m.312/2) (Ankara 2001).
Hakeri H, Ceza Hukuku (22. Bası, Ankara 2019).
Hoffmann-Holland K, Strafrecht Allgemeiner Teil (2. Bası, Tübingen 2011).
Horn E, Konkrete Gefährdungsdelikte (Köln 1973).
İçel K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (İstanbul 2016).
Karadeniz S, Nefret Söylemi Kapsamında Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik Suçu (Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi 2012).
Katoğlu T, “Basın Yoluyla Hakaret Kavramı ve Madde Yönünden Yetki Sorunu” (2013) 19 (2) MÜHF-HAD (Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan) 735, 748.
Kelep Pekmez T, Ceza Muhakemesinde Fiil (İstanbul 2019).
Kindhäuser U, Gefährdung als Straftat (Frankfurt am Main 1989).
Koca M ve Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (11. Bası, Ankara 2018).
Kunter N, Suçun Kanuni Unsurları Nazariyesi (İstanbul 1949).
Kunter N, Suçun Maddi Unsurları Nazariyesi (İstanbul 1954).
Kühl K, § 130, Karl Lackner/Kristian Kühl (edr), Lackner/Kühl Strafgesetzbuch Kommentar, (29. Bası, Münih 2018).
Mahmutoğlu FS ve Karadeniz S, Türk Ceza Kanunu Genel Hükümler Şerhi (İstanbul 2017).
Ostendorf H, § 130, Urs Kindhäuser, Ulfrid Neumann ve Hans-Ullrich Paeffgen (edr), Nomoskommentar Strafgesetzbuch (NK-StGB) (5. Bası, Baden-Baden 2017).
Ozansü C, Ceza Hukukunda Kasttan Doğan Sübjektif Sorumluluk (Ankara 2007).
Önder A, Ceza Hukuku Dersleri (İstanbul 1992).
Önder A, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (4. Bası, İstanbul 1994).
Özen M, “Hakaret Suçu ve İnternet Yoluyla İşlenmesi” (2008) (75) TBB Dergisi 106.
Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (15. Bası, Ankara 2019).
Öztürk B ve Erdem MR, Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku (19. Bası, Ankara 2019).
Parlar A ve Hatipoğlu M, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu Yorumu C 2 (141-345. Md) (Ankara 2007).
Rackow P, § 130, Dr. Bernd von Heintschel-Heinegg (edr), BeckOK StGB (44. Bası, Münih 2019)
Rengier R, Strafrecht Allgemeiner Teil (Grundrisse des Rechts) (4. Bası, Münih 2012).
Schäfer J, StGB § 130, Dr. Klaus Miebach (edr), Münchener Kommentar zum StGB (MüKoStGB) §80-184j (3. Bası, Münih 2017).
Toroslu N, Ceza Hukuku Özel Kısım (6. Bası, Ankara 2012).
Tosun Ö, “Basın Suçu ve Teşebbüs Sorunu” (1979-1981) 45 (1-4) İÜHFM (Doğumunun 100. Yılında Atatürk’e Armağan) 261-265.
Türay A, Nefret Söylemi Bağlamında Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik Suçu (Ankara 2016).
Wessels J, Beulke W ve Satzger H, Strafrecht Allgemeiner Teil (AT) (43. Bası, Heidelberg 2013).
Yaşar O, Gökcan HT ve Artuç M, Yorumlu-Uygulamalı Türk Ceza Kanunu (Md.197-251) (2. Bası, Ankara 2014).
Yenidünya AC ve Alşahin ME, “Bireyin Şerefine Karşı Suçlar” (2007) (68) TBB Dergisi 43, 93.
Yenisey F ve Plagemann G, Alman Ceza Kanunu Strafgesetzbuch (StGB) (2. Bası, İstanbul 2015).
Yılmaz, AE, Suçu ve Suçluyu Övme Suçu (İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi 2019).
Zafer H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (TCK m.1-75) (7. Bası, İstanbul 2019).
Zafer H, “Halkın Bir Kısmını Aşağılayacak ve İnsan Onurunu Zedeleyecek Şekilde Tahkir Etme Cürmü (TCK m.312/3)” (2004) LXII (1-2) İÜHFM 209, 261.
Zieschang F, Die Gefährdungsdelikte (Berlin 1998).