Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Değişkenlere Göre İncelenmesi

Araştırmanın temel amacı üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırma kapsamında 2016-2017 öğretim yılında İstanbul Aydın Üniversitesinde öğrenim gören 400 (208 kız, 192 erkek) gönüllü öğrenciden kolay örnekleme yöntemi ile veriler toplanmıştır. Araştırmada katılımcılara “Kişisel Bilgi Formu” ve Korkut Owen ve Bugay (2014) tarafından geliştirilen “İletişim Becerileri Ölçeği” uygulanmıştır. Araştırmanın amaçları doğrultusunda verilerin analizinde Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) ve İlişkisiz Grup t Testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, üniversite öğrencilerinin etkin dinleme ve sözel olmayan iletişim (EDSOI) puanlarının cinsiyete göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı ve kız öğrencilerin EDSOI puan ortalamasının erkek öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmektedir. Kardeş sayısı değişkenine göre bakıldığında, iletişim kurmaya isteklilik (IKI) boyutu açısından bir kardeşi olan öğrencilerin puan ortalamasının tek çocuk olan öğrencilere göre daha yüksek olduğu bulunmuştur. Akademik başarı düzeyi değişkenine göre incelendiğinde ise, iletişim becerileri ölçeği toplam puanı (IBOTOP), kendini ifade etme (KIE) ve IKI boyutu açısından orta derecede akademik başarıya sahip olan öğrencilerin puan ortalamasının, zayıf akademik başarıya sahip olan öğrencilerden daha yüksek olduğuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda anne ve babanın eğitim düzeyine göre öğrencilerin iletişim becerileri açısından da anlamlı bir fark bulunmuştur. Televizyon izleme süresi değişkeni açısından incelendiğinde, IBOTOP ve IITB açısından hiç televizyon izlemeyen öğrencilerin puan ortalamasının, 2–4 saat arası izleyen öğrencilerden daha yüksek olduğu ayrıca, IBOTOP açısından , günlük sosyal medya kullanma süresi 2-4 saat olan öğrencilerin hiç sosyal medya kullanmayan öğrencilerin puan ortalamasından daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Araştırma sonucunda, kız öğrencilerin EDSOİ ortalamasının erkek öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmektedir. IBOTOP, KIE ve IKI boyutu açısından ise, orta derecede akademik başarıya sahip olan öğrencilerin puan ortalamasının, zayıf akademik başarıya sahip olan öğrencilerden daha yüksek olduğuna ulaşılmıştır. IBOTOP ve IITB açısından hiç televizyon izlemeyen öğrencilerin puan ortalamasının, 2 saat 1 dak. – 4 saat arası izleyen öğrencilerden daha yüksek olduğu ayrıca, IBOTOP ve IKI boyutu açısından hiç sosyal medya kullanmayan öğrencilerin puan ortalamasının, 2 saat 1dak. – 4 saat arası sosyal medya kullanan öğrencilerden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Üniversite öğrencileri, İletişim becerileri

Examination of communication skills of university students based on variables

The main purpose of this research is to analyse the communication skills of university students in accordance with variances. In the scope of research, data were collected via simple sampling method, from 400 volunteers (208 female, 192 male) who have studied in İstanbul Aydın University in the 2016-2017 educational year. "Personal Information Form" and "Communication Skills Scale" developed by Korkut Owen and Bugay (2014) were applied to the participants. In accordance with the aims of this research, One Way Variance Analysis (ANOVA) and Independent Group T tests were utilised. As a result of the research, it was detected that students' effective listening and non-verbal communication points varied significantly according to gender and the average of female participants' points was higher than the average of male participants' points. Observing in accordance with the number of siblings variance affecting willingness to communicate, the average of points of those who have one sibling was higher than the average of points of those who were only children. On the other hand, examining according to academic success variance, the average of communication skills scale total points of students with intermediate academic success was higher than of those with underachievement considering the self-expression and willingness to communicate traits. Also, another significant difference on students' communication skills was discovered that was related to their parents' education levels. Observing in accordance with the period spent on watching television, the average point of those who never watch television was higher than of those spent 2 to 4 hours a day watching television considering the total points of communication skills scale and communication principles and basic skills traits. Moreover, according to total points of communication skills scale and willingness to communicate, the average point of participants who spent 2 to 4 hours social media was higher than of those who do not use on social media.

Keywords:

University students, communication skills,

PDF

___

Aydoğan, I. & Kaşkaya. A. (2010). ilköğretim okulu yöneticilerinin iletişim becerilerinin yönetici ve öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1).
Baykara-Pehlivan, K. (2005). Öğretmen adaylarının iletişim becerisi algıları üzerine bir çalışma. İlköğretim Online, 4 (2):17-23
Bingöl, G. & Demir, A. (2011). Amasya sağlık yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri. Göztepe Tıp Dergisi, 26(4), 152-159.
Cihangir, Z. (2004). Kişilerarası iletişimde dinleme becerisi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Çağlayan, H.S. (2007). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği bilim dalı beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin öğrenme biçimleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çetinkaya, Z. (2011). Türkçe öğretmen adaylarının iletişim becerilerine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(2), 567-576.
Cüceloğlu, D. (1997). Yeniden insan insana (17.baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi
Dökmen, Ü. (2004). İletişim çatışmaları ve empati (27. baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Ergin, A., Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Erigüç, G., Şener, T. & Eriş, H. (2013). İletişim becerilerinin değerlendirilmesi: Bir meslek yüksekokulu öğrencileri örneği. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 16(1), 45- 65.
Erözkan, A. (2005). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerini etkileyen faktörler. Eğitim Bilimleri Dergisi, 26 (26): 59-72.
Erözkan, A. (2013). İletişim becerileri ve kişilerarası problem çözme becerilerinin sosyal yetkinliğe etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(2), 731-745.
Erözkan, A.(2004). Lise öğrencilerinin bağlanma stilleri ve yalnızlık düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 1-2.
Görmüş, A. Ş., Aydin, S. & Ergin, G. (2013). İşletme bölümü öğrencilerinin iletişim becerilerinin cinsiyet rolleri bağlamında incelenmesi. Sosyal Bilimler Dergisi, XV(1), 109-128.
Gülbahçe, Ö. (2010). K. K. eğitim fakültesi öğrencilerinin iletişim becerilerinin incelenmesi. Atabesbd, 12(2), 12-22.
Kadakal Dölek, A., (2015). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi., Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Kilcigil, E., Bilir, P., Özdinç, Ö., Eroğlu, K. & Eroğlu, B. (2009). İki farklı üniversitenin beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerilerinin değerlendirilmesi. Spormetre Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 7(1), 19-28.
Korkut Owen, F. & Bugay A. (2014). İletişim becerileri ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 51-64.
Özer, K. (2007). İletişimsizlik becerisi. (6. baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Özerbaş, M. A., Bulut, M. & Usta, E. (2007). Öğretmen adaylarının algıladıkları iletişim becerisi düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 123-135.
Özşaker, M. (2013). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri ve benlik saygılarının değerlendirilmesi. International Journal Of New Trends In Arts, Sports And Science Education, 2(3), 29-39.
Şimşek, Ş., Akgemci, T. & Çelik, A. (2003) Davranış bilimlerine giriş ve örgütlerde davranış. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Yatkın, A. & Yatkın, Ü. (2006). Halkla ilişkiler ve iletişim (2.baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yavuzer, H. (2007). Ana baba çocuk (19. baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yeşilyaprak, B. (1986). Üniversite gençliğinin psikolojik sorunları. Psikoloji Dergisi, 20, 82.