Sinema sanatının temelinde görüntülerin ya da desenlerin ışıkla bir perdeye yansıtılması yatmaktadır. Sinema sanatının kendine has anlatım araçları vardır. Görüntü, yazı ve sesler sinema dilinin önemli bileşenleridir. Göstergebilim ise iletişim amacıyla kullanılan her türlü gösterge dizgelerini, bunların yapılarını ve işleyişlerini inceler. Göstergebilimin temeli Charles Sanders Peirce ve Ferdinand de Saussure’e dayanmaktadır. Sinemada göstergebilimsel yaklaşımlar Christian Metz ve Peter Wollen gibi isimlerin yoğun çalışmalarıyla, bir çözümleme yöntemi olarak da kullanılmaya başlanmıştır. Sinema sanatında görülenin düz anlamı yanı sıra anlatılmak istenenin yan anlamları da seyirciye aktarılmaya çalışılır.Bu çalışmada Kim Ki-Duk’un 2012 yapımı “Acı” (Pieta) filminin göstergebilimsel olarak çözümlenmesi yapılmıştır. “Acı” filminden seçilen bazı sahne ve kareler seçilerek göstergelerin ürettikleri anlamlar ve yan anlamlar yorumlanmaya çalışılmıştır. Kim KiDuk’un çoğu filminde olduğu gibi “Acı” filminin de göstergebilimsel okumalara oldukça müsait olduğu kanısına varılmıştır. Yönetmen, gösterdiği ile gösterilmeye çalışılan yan anlamlar arasındaki bağları güçlü bir anlatımla kurmuş, seyircinin bilinçaltında anlamları yaratması konusunda ona yardımcı olmuştur.

Cinema is a visual art branch based on creating moving images by dropping images or drawn patterns onto a curtain with light. Cinema art has a unique means of expression. Images and sounds have become important elements of cinema language. On the other hand, semiotics is a branch of science that examines all kinds of linguistic or non-linguistic sign systems used for the purpose of communication, their structures, functioning and communicative functions. The foundation of semiotics is based on Charles Sanders Peirce and Ferdinand de Saussure. Semiological approaches in cinema have started to be used as an analysis method with the intensive work of names such as Christian Metz and Peter Wollen. In addition to the plain meaning of what is seen in the art of cinema, the side meanings of what is meant to be told are also tried to be conveyed to the audience. In this study, Kim Ki-Duk’s 2012 film “Pain” (Pieta) has been analyzed semiotically. The meanings and connotations produced by the signs were tried to be interpreted byselecting some scenes and frames from the movie “Pain”. As in most of Kim Ki-Duk’s films, it has been concluded that the movie “Pain” is quite suitable for semiotic readings. The director has established the connections between the connotations he shows and the connotations that are tried to be shown with a strong expression, helping him to create meanings in the subconscious of the audience.