Ali Haydar Efendi, son devir Osmanlı âlimlerinden olup döneminin önde gelen hukukçularındandır.Yargı görevlerinde bulunmuş ve yükseköğretim kurumlarında uzun yıllar Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyyeve Arazi hukuku derslerini okutmuştur. Dürerü’l-Hukkâm adlı eseri Osmanlı medeni kanunu olaraknitelendirebileceğimiz Mecelle’nin önemli şerhlerinden biridir. Fetva emini olarak kanunlaştırmahareketi içinde yer almış ve komisyonlarda görev alarak başta Kitâbu’n-Nafakât olmak üzere çeşitlikanun taslakları hazırlamıştır. Ali Haydar Efendi, Osmanlı kanunlaştırma çalışmalarında esas alınmasıgereken kaynağın İslâm hukuku olduğunu savunmuş ve Batı hukukunun iktibas edilmesini tenkitetmiştir. Ona göre Osmanlıdaki problemlerin temelinde şer’î hukuktan kopma yer almaktadır; Şer’îkaynaklara dayanan kanunlar, müktebes kanunlara nazaran her zaman adalete daha uygundur.

Ali Haydar Efendi, a scholar from the last period of the Ottoman Empire, was one of the mostprominent jurists of his time. He worked as a judge and taught the Ottoman Code of Civil Law(Majallat al-Ahkam al-Adliyyah) and land law in higher education institutions. His work Durar alhukkâmis one of the most important caveats written for the Ottoman Code of Civil Law, (Majalla). Hewas involved in the legislation movement as a fatwa official and prepared several draft laws, mostnotably (Kitab al-Nafakat) during these studies. Ali Haydar Efendi defended that the legislationmovement should be based on the islamic law and criticised quotation of the western law. He claimsthat the fundamental problem of Ottoman Empire was the disconnection from the islamic law. This isbecause, laws based on religious (sharia) sources are always more equitable, in comparison to thequoted laws.