İnsanlığın felsefi birikiminde, özellikle ilk dönemlerden bu yana, en çok tartışılan meselelerden biri dış dünyanın bilgisini nasıl edindiğimizdir. Thales’den itibaren “Alemin ilk maddesi nedir?” sorusu ekseninde yapılmaya başlayan tartışmalar, Aristoteles ile, atomculuk ve tümel-tikel ya da Birinci ve İkinci Nitelikler (cevher-âraz) ilişkisi çerçevesinde yoğunluk kazanmaya başlamıştı.1 Önceleri mantık ve ontoloji sahasında başlayan müzakareler, daha sonra epistemolojik bir konum almaya başladı. Mantık alanında düşünülebilen her şeyin önce bir “tek olan” şeklinde tasarlanabileceği, hiç bir “tek olan”ında başka tek olanlarla özdeş olmadığını tekil kavramı ile ifade edilir. Buna karşılık, “tek olan”lar arasında, sahip oldukları ortak özellikler bakımından bir özdeşlik kurarak elde edilen kavram, genel terimi ile karşılanır.

In the philosophical accumulation of humanity, one of the most debated issues, especially since the first period,is how we acquire the knowledge of the outside world. From Thales, the debates on the axis of the question mantık What is the first article of the World? M began to intensify with Aristotle, within the framework of atomism and universal, or First and Second Qualities relations. then began to take an epistemological position. It is expressed in the singular concept that everything that can be considered in the field of logic can be designed as a de one la and that it is not identical with the other single ones in any “one Mant. On the other hand, the concept obtained by establishing an identity in terms of the common characteristics they have among the imi single Buna ones is met by the general term.