Roma Döneminde Beyşehir Gölü (Karalis) Çevresinin Sosyal ve Ekonomik Yapısı

Antik adı Karalis olan Beyşehir Gölü, Killanion Ovası ve Orondeis Ülkesi başta olmak üzere son derece verimli arazilerle çevrelenmiştir. Publius Servilius Vatia'nın Torosların iç kısımlarında haydutlara yönelik seferi sonucunda Beyşehir Gölü'nün doğu kesimindeki verimli araziler ager publicus yani kamu arazisi yapılmıştır. Cicero tarafından Servilius'un seferi sırasında kamu arazisine dönüştürülmüş ager Agerensis ve ager Gedusanus gibi topraklardan da söz edilmektedir. Bunların kesin lokalizeleri yapılamamış olmakla birlikte ager publicus yapılan arazilerle birlikte anıldıkları için Beyşehir Gölü'ne çok uzak olmamalıdırlar. Gerek Antik edebi kaynaklardan ve gerekse epigrafik belgelerden bölgenin demografik ve buna bağlı olarak dini ve kültürel açıdan homojen bir yapı sergilemediği anlaşılmaktadır. Bölgedeki alt bölge isimleri aynı zamanda etnik açıdan farklı kökenden halklara işaret ettiği gibi, burada ele geçmiş yazıtlar Thrak ve Pers isimleri de içermektedirler. Söz konusu yazıtların bazılarından bölgede değişik tanrıların tapım gördüğü ve Pappa-Tiberiopolis'te bir imparatorluk kültünün varlığı anlaşılmaktadır. Beyşehir Gölü'nün kuzeyindeki Killanion Pedion (Cillanion Tractus) ile doğusundaki Tractus Orondicus su kaynakları açısından zengin ve tarımsal üretime son derece elverişli ovalardır. Augustus döneminden itibaren bu çevrede imparatorluk malikaneleri ve özel malikaneler oluşturulmuştur. Roma için siyasi olduğu kadar ekonomik açıdan da büyük önem taşıyan bu kırsal alanların güvenliğinin ise stationariuslar, paraphylakslar, eirenarkhesler ve horophylakslar tarafından sağlandığı epigrafik belgelerden bilinmektedir

The Social and Economic Structure of Beyşehir Lake (Karalis) in The Roman Period

Beyşehir Lake that its ancient name is Karalis, is surrounded by highly productive land, especially Killanion Plain and Orondeis country. As a result of Publius Servilius Vatia's campaign against bandits in the inner parts of the Taurus The fertile land in the eastern part of Beyşehir Lake was made ager publicus as public land. During the campaign of Servilius by Cicero, it was mentioned that ager Agerensis and ager Gedusanus converted into public land. Their precise localities have not been made but they were called together with lands as ager publicus, can not be far away to Beyşehir Lake. It is understood from both the ancient literary sources and the epigraphical documents that the region is not homogeneous in terms of demographic and religious and cultural aspects. As the names of the sub-regions in the region also point to the peoples of different ethnically different origins, the inscriptions found here also include the names of Thrak and Persian. It is understood that some of the inscriptions were worshiped by different gods in the region and the existence of an imperial cult in Pappa-Tiberiopolis. The Killanion Pedion (Cillanion Tractus) in the north and the tractus Orondicus in the east of Lake Beyşehir are rich in water resources and extremely convenient plains for agricultural production. Since Augustus, empire manor and private manor were established in this environment. The safety of these rural areas, which are of great economic importance for Rome as well as politically, provided by stationarians, paraphylakes, eirenarkhes and horophylakes that known from epigraphic documents

PDF

___

CASS. DIO Dio’s Roman History, With an English Translation, E. Cary (ed.), London1955. (The Loeb Classical Library).
CIC. Leg. Agr. De lege agraria. The Three Speeches on the Agrarian Law, çev. J. H. Freese, Harvard University Press, Cambridge (Mass.), 1930.
LIV. Livius, History of Rome, çev. B.O. Foster, Harvard University Press, Cambridge (Mass.), 1919-1959.
PLIN. Nat. Hist. Plinius, Naturalis Historia. K. F. T. Mayhoff (ed.), Pliny the Elder. Leipzig-Teubner 1906.
POLYB. Polibios, Historiai. The Histories, with an English Translation, W. R. Paton (ed.), Cambridge, London 1922. (The Loeb Classical Library).
PTOLEM. Claudius Ptolemaios, Geographia, K. F. A. Nobbe (ed.), Claudii Ptolemaei Geographia, Leipzig 1845.
STRABON Strabon, Antik Anadolu Coğrafyası, Geographika XII-XIV, İstanbul 2000
AE L’année Épigaphique, Paris.
ANDERSON, J. G. C. (1898). “A Summer in Phrygia. II”, The Journal of Hellenic Studies 18, 1898, s. 81-128 +340-344.
BE Bulletin Épigraphique.
BEAN, G. E. – MITFORD, T. B. (1970). Journeys in Rough Cilicia 1964–1968. Österreichische Akademie der Wissenschaften Phil.-hist. Kl., Denkschriften 102, Ergänzungsbände zu den Tituli Asiae Minoris 3. Vienna.
BELKE, K. – RESTLE, M. (1984). Galatien und Lykaonien, Tabula Imperii Byzantini 4, (Denkschriften ÖAW, phil.-hist. Kl. 172), Wien.
BOULVERT, G. (1974). Domestique et Fonctionnaire Sous Le Haut-Empire Roman, La Condition De L’Affranchi Et De L’esclave Du Prince, Centre De Recherches D’Histoire Ancienne Volume 9, Paris.
BRÉLAZ, C. (2005). La sécurité publique en Asie Mineure sous le Pirincipat (Ier-IIIème s. ap. J.- C.) Institutions municipales et institutions impériales dans l’Orient romain, Basel: Schwabe.
BROUGHTON, T. R. S. (1934). “Roman Landholding in Asia Minor”, Transactions and Proceedings of the American Philological Association 65, s. 207-239.
BRU H. (2016). “Le culte impérial dans l’Orient romain: mythes, rites et structures”, Kaisertkult in den Provinzen des Römischen Reiches: Organisation, Kommunikation und Repräsentation, A. Kolb, M. Vitale (eds.), Berlin/Boston: Walter de Gruyter GmbH.
BRU, H. (2017). La Phrygie Parorée et la Pisidie septentrionale aux époques hellénistique et romaine: Géographie historique et sociologie culturelle, Brill.
CALDER, W. M. (1911). “Corpus Inscriptionum Neo-Phrygiarum”, Journal of Hellenic Studies 31, s. 161-215.
CALDER, W. M. (1932). “Inscriptions of Southern Galatia”, American Journal of Archaeology 36, s. 452-463.
CIL Corpus Inscriptionum Latinarum.
CMRDM IN. E. Lane, Corpus Monumentorum Religionis Dei Menis 1. Études préliminaires aux religions orientales dans l’Empire romain 19, Leiden 1971.
COHEN, G. M. (1995). The Hellenictic Settlements in Europe, the Islands, and Asia Minor, Oxford: University of California Press.
CRONIN, H. S. (1902). “First Report of Journey in Pisidia, Lykaonia, and Pamphylia”, Journal of Hellenistic Studies 22, 1902, s. 94-125.
ERGİN, G. (2013). Anadolu’da Roma Hakimiyeti Direniş ve Düzen, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
FELD, K. (2005). Barbarische Bürger: Die Isaurier und das Römische Reich. Berlin - New–York.
GREENHALGH, J. (1987). Roman Pisidia – a study of development and cahnge, a thesis submitted fort he degree of Doctor of Philosophy. Department of Archaeology University of Newcastle upon Tyne, October 1987.
HALL, A.S. (1959). “The Site of Misthia”, Anatolian Studies 9, s. 119-124.
HALL, A.S. (1968). “Notes and Inscriptions from Easten Pisidia”, Anatolian Studies 18, s. 57-92.
HALL, A. S. (1971). “The Gorgoromeis”, Anatolian Studies 21, s. 125-166.
IGR Inscriptiones Graecae ad Res Romanas Pertinentes.
ILS Inscriptionum Latinarum Selectarum.
I. SULTAN DAĞI L. Jonnes, The Inscriptions of the Sultan Dağı I, Inschriften Griechischer Städte Aus Kleinasien 62, Bonn 2002.
JONES, A. H. M. (1971). The Cities of the Eastern Roman Provinces, Oxford.
KAYA, M. A. (2006). “Roma İmparatorluk Döneminde Beyşehir Gölü Çevresi”, I. Uluslar arası Beyşehir ve Yöresi Sempozyumu, Beyşehir, s. 365-370.
KAYA, M. A. (2007). “Cillanicus Tractus: A Re-Interpretation of its Location”, Arkeoloji ve Sanat 124, s. 45-50.
KURT, M. (2014). “Hellenistik ve Roma Dönemlerinde Sarayönü ve Çevresi”, Tarih, Kültür, Sanat, Turizm ve Tarım Açısından Uluslar arası Sarayönü Sempozyumu (24-26 Ekim 2014) Bildiri Kitabı, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Yayınları, Konya, s. 27-44.
LABARRE, G. – ÖZSAİT, M. – ÖZSAİT, N. (2007). “Sites et inscriptions de la plaine cillanienne”, Anatolia Antiqua 15, s. 113-146.
LAMINGER-PASCHER, G. (1985). “Römische Soldaten in Isaurien”, Römische Geschichte, Altertumskunde und Epigraphik. Artur Betz için Armağan, E. Weber – G. Dobesch (ed.), Wien, s. 381–392.
LEVICK, B. (1967)., Roman Colonies in Southern Asia Minor, Oxford.
MAGIE, D. (1950). Roman Rule In Asia Minor To The End Of The Third Century After Christ, I-II, New Jersey.
MALAY, H. (2004). “A Copy of the Letter of Antiochos III to Zeuxis (209 B.C.)”, Ad fontes! Festschrift für Gerhard Dobesch, H. Heftner and K. Tomaschitz (eds.), Vienna, s. 407-413.
MAMAMonumenta Asiae Minoris Antiquae.
MITCHELL, S. (1980). “Population and the Land in Roman Galatia”, Aufstieg und Niedergang der römischen Welt II.7.2, s. 1053-1081.
MITCHELL, S. (1993). Anatolia, Land, Men, And Gods In Asia Minor, Volume I: The Celts And The Impact Of Roman Rule, Oxford 1993.
ORMEROD, H. A. (1922). “The campaigns of Servilius Isauricus against the Pirates”, Journal of Roman Studies 12, s. 35-56.
PARIS, P. – RADET, G. A. (1886). “Inscriptions de Pisidie, de Lycaonie et d’Isaurie”, Bulletin de correspondance hellénique 10, s. 500-514.
RAMSAY, W. M. (1883). “The Cities and Bishoprics of Phrygia”, The Journal of Hellenic Studies 4, s. 370-436.
RAMSAY, W. M. (1890). The Historical Geography of Asia Minor (Royal Geographical Society, Supplementary Papers IV), London.
RAMSAY, W. M. (1902-1903). “Pisidia and the Lycaonian Frontier”, Annual of the British School at Athens 9, s. 243-273.
RAMSAY, W. M. (1906). “The Tekmoreian Guest-Friends: An Anti-Christian Society On The İmperial Estates at Pisidian Antioch”, Studies in the History and Art of the Eastern Provinces of the Roman Empire (Edited by W. M. Ramsay), Aberdeen, s. 305-377.
RAMSAY, W. M. (1911-1912). “Sketches in the Religious Antiquities of Asia Minor”, Annual of the British School at Athens 18, s. 37-79.
RAMSAY, W. M. (1929). “Res Anatolicae: Oroanda: Ager Oroandicus: Tractus Oronadicus A. – C.”, Klio 22, s. 375-383.
RAMSAY, W. M. (1930). “Res Anatolicae: Ecce iterum Pisidia”, Klio 23, s. 239-255. RE Pauly-Wissowa-Kroll, Real Encyclopādie der klassischen Altertumswissenschaft, Stuttgart.
ROBERT, L. (1962). Villes d’Asie Mineure, études de géographie ancienne, Paris.
ROBERT, L. (1963). Noms Indigènes dans L’Asie-Mineure Gréco-Romaine (Bibliothèque archéologique et historique de l’Institut français d’archéologie d’Istanbul XIII), Paris.
ROBERT, L. (1965). Hellenica Recueil D’Épigraphie De Numismatique et D’Antiquités Grecques, Paris.
RUGE, W. (1939). “Oroandeis”, RE XVIII/1, s. 1130-1131
SEG Supplementum Epigraphicum Graecum.
STERRETT, J. R. S. (1888). The Wolfe Expedition to Asia Minor. Papers of the American School at Athens III, Boston.
STERRETT, J. R. S. (1888). An Epigraphical Journey in Asia Minor, Papers of the American School of Classical Studies at Athens II, Boston.
SWOBODA, H. – KEIL, J. – KNOLL, F. (1935). Denkmäler aus Lykaonien, Pamphylien, und Isaurien. Deutsche Gesellschaft der Wissenschaften und Künste für die Tschechoslowakische Republik in Prag, Brünn–Prag–Leipzig–Wien.
SYME, R. (1986). “Isaura and Isauria. Some Problems”, Sociétés urbaines, sociétés rurales dans I'Asie Mineure et la Syrie hellénistiques et romaines (Actes du colloque organisé à Strasbourg [novembre 1985]), E. Frézouls (ed.), Strasbourg, s. 131-147.
SYME, R. (1995). Anatolica Studies in Strabo, (ed.) A. Birley, Oxford.