Türkiye'nin Yerli Bal Arısı (Apis mellifera L.) Irk ve Ekotipleri ile Bunların Gen Kaynakları Olarak Korunması

Türkiye çok farklı ekolojik koşulları ve sahip olduğu bal arısı ırk ve ekotipleri ile dünyada arıcılık açısından önemli bir yere sahiptir. Ülkede bulunan ırklar Anadolu (A.m.anatoliaca), Kafkas (A.m.caucasica), Karniyol (A.m.carnica), Suriye (A.m.syriaca) ve İran arıları (A.m.meda) ile Muğla ekotipidir. Bu ırk ve ekotiplerin en iyi adaptasyonu gösterdikleri alanlarda ayrı gen kaynakları olarak korunmaları ülke arıcılığının en önemli konusudur. Bu alandaki mevcut sorunların ortaya konulması ve üreticilerin bilinçlendirilmeleri gen kaynaklarımızın kaybolması yönündeki problemleri ortadan kaldıracaktır. Bu çalışmanın amacı Türkiye'nin arı varlığını tehdit eden unsurlara dikkat çekerek yerel ırk ve ekotiplerin korunmasına bir katkı sağlamaktır

Local Honey Bee (Apis mellifera L.) Races and Ecotypes of Turkey and The Importance of Their Conservation as Gene Resources

Turkey has an important place in the world in terms of beekeeping with its different ecological conditions and honey bee races and ecotypes. Included races are Anatolian (A.m.anatoliaca) Caucasian (A.m.caucasica), Carniolan (A.m.carnica), Syrian (A.m.syriaca), Iranian bees (A.m.meda) and Mugla ecotype. The protection of these races and ecotypes as gene resources in the areas where they have the best adaptation is the most important issue of the country beekeeping. Bringing out the existing problems in this area and raising awareness of beekeepers will eliminate the loss of our genetic resources. The aim of this study is to provide a contribution to the preservation of local bee races and ecotypes of Turkey through drawing attention to the threat against beekeeping

PDF

___

Doğaroğlu, M. 1981. Türkiye'de yetiştirilen önemli arı ırk ve tiplerinin ´´Çukurova Bölgesi" koşullarında performanslarının karşılaştırılması. Doktora Tezi. Ç. Ü. Fen Bilimleri Ens. Adana.
Doğaroğlu, M., Özder, M., Polat, C. 1992. Türkiye'deki önemli bal arısı (Apis mellifera L.) ırk ve ekotiplerinin Trakya koşullarında performanslarının karşılaştırılması. Tr. J. of Vet. and Animal Sci. 16: 403-414.
Doğaroğlu, M. 1999. Modern arıcılık teknikleri. Anadolu Matbaa. İstanbul. 295 pp.
Doğaroğlu, M., Yücel, B. 2005. Comparison of the performances of important honey bee (Apis mellifera L.) races and ecotypes in different regions of Turkey. 25.August.2005. Dublin, Ireland. Congress.21-
Doğaroğlu, M. 2013. Modern arıcılık teknikleri. Anadolu Matbaa. İstanbul. 320 pp.
Doğaroğlu, M. 2007. Çiçekten sofraya balın öyküsü. Yapı Kredi Yayınları. Yayın No: 2593. İstanbul. 207 pp.
Dyke, F. V. 2008. Conservation biology. Springer Science. 477 pp.
Freitas B.M., Imperatriz-Fonseca V.L., Medina L.M., Kleinert A.M.P., Galetto L., Nates-Parra G., Quezada-Euán J.J.G. 2009. Diversity, threats and conservation of bees in the Neotropics. Apidologie 40: 332-346.
Güler, A., Kaftanoğlu, O., Yeninar, N. 1999. Türkiye'deki önemli bal arısı (Apis mellifera L.) ırk ve ekotiplerinin morfolojik karakterler açısından ilişkilerinin diskriminant analiz yöntemi ile saptanması. Tr. J. Vet. Anim. Sci. Ek Sayı 23: 337- 343.
Kandemir, I., Kence, A. 1995. Allozyme variation in Central Anatolian honey bee (Apis mellifera L.) populations. Apidologie 26: 503-510.
Kandemır I., Kence M., Kence A. 2000.Genetic and morphometric variation in honeybee (Apis mellifera L.) populations of Turkey. Apidologie 31: 343-356.
Karacaoğlu, M., Fıratlı, Ç. 1997. Bazı Anadolu bal arısı ekotipleri melezlerinin özellikleri. Tr. J. Vet. Anim. Sci. 22: 17-21. anatoliaca) ve
Kence, A. 2006. Türkiye bal arılarında genetik çeşitlilik ve korunmasının önemi. Uludağ Arıcılık Dergisi 6(1): 25-32.
Oldroyd B.P., Nanork P. 2009. Conservation of Asian honey bees. Apidologie 40: 296-312.
Oskay, D., 2008. Bal arısı ırklarının çeşitliliğinin korunması, yapılarının istenen yönde geliştirilmesi üzerine model oluşturulması. Uludag Bee Journal 8(2): 63- 72. yönetimi ve genetik
Ozdil, F., Yıldız, M.A., Hall, H.G. 2009. Molecular characterization of Turkish honey bee populations (Apis mellifera) inferred from mitochondrial DNA RFLP and sequence results. Apidologie 40: 570- 576.
De La Rşa P., Jaffé R., Dall'Olio R.,Muñoz I., Serrano J. 2009. Biodiversity, conservation and current threats to European honeybees. Apidologie 40: 263- 284.
Ruttner, F. 1988. Biogeography and taxonomy of honey bees.Springer-Verlag. Berlin, Heidelberg. 284 pp.
Smith D.R, Slaymaker A, Palmer M, Kaftanoglu O. 1997. Turkish honeybees belong to the east Mediterranean lineage. Apidologie 28: 269-274.
Smith, D.R. 2002. Genetic diversity in Turkey honey bees. Uludağ Arıcılık Dergisi 2(3): 10-17.
Yücel, B., Kösoğlu, M. 2011. Ege Bölgesi'nde Muğla ekotipi ve İtalyan melezi bal arılarının kimi performans özellikleri bakımından karşılaştırılması. Kafkas Üniv. Vet. Fak. Dergisi 17(6): 1025-1029.