Son yıllarda hastanelerde görev yapan çocuk gelişimci sayısının ve görev çeşitliliğinin artması, çalışma kapsam ve koşullarının daha detaylı incelenmesi ve tanımlanması gereksinimini doğurmuştur. Bu araştırmanın amacı, Türkiye’de kamu ve üniversite hastanelerinde görev yapan çocuk gelişimcilerin çalışma kapsam ve koşullarının incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu, 18 ilde 35 farklı hastanede çalışan ve gönüllü olarak araştırmaya katılmayı kabul eden 62 çocuk gelişimci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan anket formu kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, çalışma grubunun yarısının (%50,0) hastanelerin çocuk gelişim ünitelerinde, gelişimsel değerlendirme ve izlem hizmeti sunmakta olduğu; buna karşın daha az sayıda çocuk gelişimcinin yatarak tedavi görmekte olan çocuklara yönelik destek hizmetler sunduğu belirlenmiştir. Çocuk gelişimcilerin on yedi farklı uzmanlık alanına sahip sağlık personeli ile çalıştığı ve en sık çalışılan sağlık personelinin pediatrist (%32,3) olduğu bilgisine ulaşılmıştır. Çocuk gelişimcilerin %69,4’ünün gelişimsel değerlendirmede en sık kullandıkları aracın tarama özelliği taşıyan araçlardan biri olduğu tespit edilmiştir. Çocuk gelişimcilerin görevlerini yapmalarını kolaylaştıran etmenler, farklı uzmanlık dallarındaki hekimlerin çocuk gelişimcilerin görev tanımını bilmesi (%40,2) ve meslektaşıyla birlikte çalışma (%16,1) iken; zorlaştıran etmenler, fiziksel koşulların yetersizliği (%25,8) ve görev tanımının bilinmemesi (%16,1) olarak bildirilmiştir. Araştırma sonuçları, Türkiye’de hastanelerde görev yapan çocuk gelişimcilerin çalışma kapsam ve koşullarının hastanelerdeki gereksinimlere göre çeşitlilik gösterdiğini; disiplinlerarası iletişimin artmakla birlikte, interdisipliner ve transdisipliner çalışma politikalarının geliştirilmesine ihtiyaç olduğunu ortaya koymaktadır.