Öğrenci Takımları Bölümleri Tekniği Temelli Eğitimin Matematikte Akademik Başarı ve Özyeterliğe Etkisi

Bu çalışmada, Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri tekniğiyle yapılan işbirlikli öğretim ile geleneksel yöntemlerle yapılan öğretimin, akademik başarı ve matematik özyeterlik açısından yaratacağı farkları ve nedenlerini belirlemek amaçlanmaktadır. Araştırma, 2005–2006 öğretim yılında, Ankara’da bulunan bir Anadolu Lisesi’nde öğrenim gören dokuzuncu sınıf öğrencilerinin “bağıntı, fonksiyon ve işlem” ünitesinin işlendiği sekiz haftalık öğretim sürecinde yürütülmüştür. Araştırmanın deneysel bölümü için ön-test, son-test deney ve kontrol gruplu desen, nitel bölümü için ise yüz yüze görüşme tekniği ve kompozisyon yazdırma yöntemi kullanılmıştır. Öğrencilerin matematik başarısını ölçmek için çoktan seçmeli Matematik Başarı Testi, matematik özyeterliğini ölçmek için ise Umay tarafından geliştirilen ölçekten faydalanılmıştır. Bunların yanısıra Matematik Başarı Testi ve Matematik Özyeterlik Ölçeği toplam fark puanları sıralamasında alt veya üst uçlarda yer alan öğrencilerle, yarı yapılandırılmış görüşme kılavuzu kullanılarak bireysel görüşmeler yapılmıştır. Nicel veriler bağımsız gruplar t-testi ve nitel veriler ise betimsel analiz yöntemi kullanılarak incelenmiştir. İşbirlikli öğrenme, öğrencilerin matematik başarısını ve özyeterliğini artırmada istatistiksel olarak anlamlı fark yaratmıştır.

The Effects of Students Teams-Achievement Division Method Based Instruction on Mathematics Academic Achievement and Self-Efficacy

Aim of this research is to examine effect of STAD (Student Teams-Achievement Divisions) and traditional learning on achievement and self-efficacy in mathematics. Two ninth classes have been randomly selected for treatment and control. The concepts of relation, function and operation were taught over an eight week-period in both groups by the researcher. Quantitative research design was pretest-posttest. We used “Mathematics Achievement Test” and “Scale of Mathematics Self-Efficacy” to measure students’ achievement and self-efficacies. We observed that there was a statistical significant difference on students’ achievement scores (t(58)=3,91, p

PDF

___

Al-Halal, A. (2001). The effects of ındividualistic learning and cooperative learning strategies on elementarty students’mathematics achievement and use of social skills. ohio university, The Faculty of College of Education, unpublished PhD thesis.
Ames, C. (1984). Competitive and individualistic goal structures: a cognitive motivational analysis, Research on Motivation in Education: Student Motivation 1, 177-207.
Armstrong, D. S. (1997). The effect of student team achievement divisions cooperative learning technique on upper secondary social studies students’academic achievement and attitude towards social studies class. The Graduate School of The University of Southern Mississippi, unpublished PhD thesis.
Aşkar, P. ve Umay, A. (2001). İlköğretim matematik öğretmenliği öğrencilerinin bilgisayarla ilgili özyeterlik algısı, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21; 1-8.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: a social cognitive theory. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
Barbato, R. (2000). Policy implications of cooperative learning on the achievement and attitudes of secondary school mathematics students. Fordham University, The Graduate School of Education, unpublished PhD thesis.
Baykara, K. (1999). İşbirlikli öğrenme teknikleri ve denetim odakları üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi.
Bernero, J. (2000). Motivating students in math using cooperative learning. Master of Arts Action Research Project, St. Xavier University and Skylight Professional Development. (ERIC Document Reproduction Service No.ED446999)
Bilgin, T. (2004). İlköğretim yedinci sınıf matematik dersinde (çokgenler konusunda) öğrenci takımları başarı bölümleri tekniğinin kullanımı ve uygulama sonuçları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 19-28.
Bosfield, G. F. (2004). A Comparison of traditional mathematical learning and cooperative mathematical learning. Faculty of California State University Dominguez Hills, Masters of Arts in Education: Counseling. unpublished MA thesis.
Brush, T. A. (1996). The effectiveness of cooperative learning for low- and high-achieving students using an ıntegrated learning system. Proceedings of Selected Research and Development Presentations at the 1996. National Convent of the Association for Educational Communications and Technology (Report No. IR-017-968) (18th, Indianapolis),(ERIC Document Reproduction service No: ED397780). EDRS (IR 017 968).
Cooper, S. E. & Robinson, D. A. G (1991). The relationship of mathematics self-efficacy beliefs, mathematics anxiety and performances. Measurement & Evaluation in Counseling & Development, 24(1), 4-11.
Davidson, N. (1985). Small-group learning and teaching in mathematics: A selective review of the research. In R.E. Slavin, S. Sharon, S. Kagan, R. Hertz-Lazarowitz, C. Webb, & R. Schmuck (Eds.), Learning to cooperate, cooperating to learn, 211-230. New York: Plenum.
Davidson, N. (1990). Small-group cooperative learning in mathematics. In N. J. Cooney (Ed.), Teaching and learning mathematics in the 1990s: 1990 yearbook (52-61). Reston, VA: NCTM.
Dennis, E. C. (2001). An investigation of the numerical experience associated with the global behavior of Polynomial Functions in the traditional Lecture Method and Cooperative Learning Method Classes. Graduate Faculty of the University of New Orleans. unpublished PhD thesis.
Gilchrist, H. J. (2004). The use of small groups to facilitate learning ın adult basic education mathematics. Antigonidh, Nova Scotia: Saint Francis Xavier University. MA thesis.
Hackett, G. & Betz, N. E. (1989). An exploration of the mathematics self-efficacy/mathematics performance correspondence. Journal for Research in Mathematics Education, 20, 261-273.
İflazoğlu, A. (1999). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Çukurova Üniversitesi, yayımlanmamış Y. Lisans Tezi.
Johnson, D.W. & Johnson, R.T. (1989). Cooperative learning in mathematics education. In P.R. Trafton and A.P. Shulte (Eds.), New directions for elementary school mathematics (234-245). Reston, VA: NCTM.
Karnasih, I. (1995). Small-group cooperative learning and field-dependence/ındependence effects on achievement and affective behaviors ın mathematics of secondary school students ın medan, Indonesia. The Florida State University, College of Education, Department of Curriculum and Instruction, unpublished PhD thesis.
Leikin, R. & Zaslavsky, O. (1999). Cooperative learning ın mathematics. Mathematics Teacher, 92(3), 240-246.
Mears, M. J. (1995). The effects of cooperative learning strategies on mathematics achievement and attitude in college algebras classes. University of South Florida, Unpublished PhD thesis.
Nichols, J. D. & Hall, N. (1995). The effects of cooperative learning on student achievement and motivation ın a high school geometry class. The Annual Meeting of the American Educational Research Association.
Nichols, J. & Miller, R. B. (1993). Cooperative Learning and Student Motivation. (Report.No. 143). University of Oklahoma. 17.02.2008 tarihinde http://eric.ed.gov sitesinden alınmıştır (ED359254).
Norwood, K.S. (1995). The effects of the use of problem solving and cooperative learning on the mathematics achievement of underprepared college freshmen. Primus, 5(3), 229-252.
Pajares, F. & Kranzler, J., (1995). Self-efficacy beliefs and general mental ability in mathematical problem-solving. Contemporary Educational Psychology. 20, 426-443.
Posluoğlu, Z. Y. (2002). İlköğretim matematik dersinde problem çözme becerilerinin kazandırılmasında işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımının etkililiği. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Y. Lisans Tezi.
Randhawa, B., Beamer, J., & Lundberg, I. (1993). Role of mathematics self-efficacy in the structural model of mathematics achievement. Journal of educational psychology, 85(1), 41.
Rho, K. (2000). A case study on the changes of university students’function concept in a virtual environment. The Annual Meeting Of The American Educational Research Association konferansında bildiri olarak sunulmuştur (New Orleans, LA, 24-28).
Scholz, U., Gutiérrez-Doña, B., Sud, S., & Schwarzer, R. (2002). Is general self-efficacy a universal construct? Psychometric findings from 25 countries. European Journal of Psychological Assessment, 18(3), 242-251.
Sherman, L. W. & Thomas, M. (1986). Mathematics achievement in cooperative versus ındividualistic goal-structered high school classrooms. Journal of Educational Research, 79(3), 169-172.
Slavin, R. E. (1989). Research on cooperative learning: Consensus&controversy. Educational Leadership. 47, 52-54.
Slavin, R. E. (1990). Cooperative learning. New Jersey: Prentice-Hall.
Slavin, R. E. (1991). Synthesis of research on cooperative learning. Educational Leadership. 48(5), 71-82.
Slavin, R. E. (1994). Student team learning: a practical quide to cooperative learning. National Education Association,Washington, D.C.
Suyanto, W. (1998). The effects of student-achievement divisions on mathematics achievement ın yogyakarta rural primary schools. University of Houston, Faculty of The College of Education. Unpublished PhD thesis.
Tarım, K. (2003). Kubaşık öğrenme yönteminin matematik öğretimindeki etkinliği ve kubaşık öğrenme yöntemine ilişkin bir meta analiz çalışması. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, yayımlanmamış doktora tezi.
Townsend, M. & Wilton, K. (2003). Evaluating change in attitude towards mathematics using the “then-now” procedure ın a cooperative learning programme. British Journal Of Educational Psychology, 73, 473-487.
Umay, A. (2001). İlköğretim matematik öğretmenliği programının matematiğe karşı özyeterlik algısına etkisi. Journal of Qafqaz University, 8.
Ural, A. (2007). İşbirlikli öğrenmenin matematikteki akademik başarıya, kalıcılığa, matematik özyeterlik algısına ve matematiğe karşı tutuma etkisi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Enstitüsü, yayımlanmamış doktora tezi. .
Whicker, K. M., Bol, L. & Nunnery, J. A (1997). Cooperative learning ın the secondary mathematics classroom. The Journal of Educational Research, 91, 42-48.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, N. (2001). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim 7. sınıf matematik öğretiminde öğrenci başarısı üzerine etkisi.Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, yayımlanmamış Y. Lisans Tezi.