YÖNETSEL BİR OLGU OLARAK SÜRDÜRÜLEBİLİR TURİZM: FETHİYE’DEKİ YEREL YÖNETİM VE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ GÖRÜŞLERİ

Sürdürülebilir kalkınmanın ülkelerin ekonomi politikalarına yansımasıyla birlikte sürdürülebilirlik kavramı her alanda daha fazla telaffuz edilmeye başlanmıştır. Turizmde sürdürülebilirlik kavramı doğal kaynaklardan insan kaynağına kadar geniş bir yelpazede değerlendirilmektedir. Kalkınmanın itici bir gücü olarak kabul gören turizm sektörü, kriz dönemleri dışında sürekli büyüme potansiyeline sahiptir. Ancak, kriz dönemlerinde ilk unutulan kavramlardan birisi sürdürülebilirlik olmaktadır. Kriz dönemlerinde sürdürülebilirlik daha fazla anlam ifade etse de, kök neden olarak ifade edebileceğimiz kısa dönem karlılığa odaklanmak ve maliyet baskısı bu kavramın göz ardı edilmesine neden olmaktadır. Rekabet açısından sürdürülebilirliğin omurgasını maliyet ve çevre bilinci arasındaki eşgüdüm oluşturmaktadır. Bu eşgüdümün bir ayağını ayağı maliyetler ve kaynakların yönetilmesi, diğer ayağını turizm paydaşları arasındaki eşgüdüm oluşturmaktadır. Çalışmada, yönetişim çerçevesinde sürdürülebilirlik kavramının Fethiye'deki yerel yönetim ve Sivil Toplum Kuruluşları (STK) arasında ne anlam ifade ettiği ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Bu çerçevede UNEP (Birleşmiş Milletler Çevre Raporu) ve UNWTO (Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütü)'nün 2005 yılında yayınladıkları "Turizmi Daha Sürdürülebilir Kılmak: Politika Yapıcılar İçin Bir Rehber" raporunda belirtilen 12 amaçtan uyarlanan yarı yapılandırılmış mülakat soruları kullanılmıştır

SUSTAINABLE TOURISM AS A PHENOMENON OF MANAGEMENT: THE OPINIONS OF LOCAL GOVERNMENT AND NGOs IN FETHIYE

While the sustainable development was reflected to the economic policy of the countries, the term of sustainable has been started to state more in every field. The concept of sustainability in tourism is considered a wide range of natural resources to human resources. This width is making difficult to establish a clear in terms of aims in sustainable tourism. In the studies in sustainable tourism, an approach which indicates the involvement of all stakeholders in the framework of stakeholder approach and it involves dimension of economic, social and natural with regards to principles is dominant. Specific to Fethiye, in terms of local government and NGO(Non-Governmental Organization) the meaning of the sustainable tourism has not been made study of. In the frameworks of the aims indicated by UNEP (United Nations Environmental Programme) and UNWTO (World Tourism Organization), the aim of this study is to determine the viewpoint of the stakeholders in sustainable tourism in region-wide. In development of a holistic approach, it’s essential to reveal the gaps. To reveal what it means in terms of sustainable tourism stakeholders in Fethiye, it will enable to find out the holistic approach in studies conducted on this subject and use the resources more efficient. In this framework, the interview questions which are adapted from 12 aims in UNEP and UNWTO’s report “Making Tourism More Sustainable: A Guide for Policy Maker” were used

PDF

___

ADIYIA Bright, STOFFELEN Arie, JENNES Britt, VANNESTA Dominique, AHEBWA Manyisa Wilber; (2015), “Analysing Governance in Tourism Value Chains to Reshape Tourist Buble in Developing Countries: The Case of Culture Tourism in Uganda”, Journal of Ecotourism, pp.1-17.
BERG Bruce L. (2007), Qualitative Research Methods For The Social Sciences, Altıncı Baskı, Boston: Pearson Education Inc.
BERNO Tracy - Kelly BRICKER (2001), “Sustainable Tourism Development: The Long Road FromTheory To Practice”, International Journal of Economic Development, 3(3), pp.1-18.
BRAMWELL Bill – Bernard LANE (2011), “Critical Research on The Governance of Tourism And Sustainability”, Journal of Sustainable Tourism, 19(4-5), pp.411-421.
CAN Emel (2008), “Sürdürülebilir Turizm ve Bozcaada”, Bozcada Değerleri Sempozyumu 25- 26Ağustos 2008, Bozcaada.
EMEKLİ Gözde - Aydın İBRAHİMOV - Füsun SOYKAN (2006), “Coğrafya, Kültür ve Turizm: Kültürel Turizm”, Ege Coğrafya Dergisi, 15(2006): ss.51-59.
GÖSSLING Stefan - HALL Michael C. - PEETERS Paul ve SCOTT Daniel (2010), “The Future of Tourism: Can Tourism Growth and Climate Policy be Reconciled? A Mitigation Percpective”, Tourism Recreation Research, 35(2), ss. 119-130
GRUNDEY Dainora (2008), “Managing Sustainable Tourism in Lithuania: Dream or Reality, Technogical and Economic Development, 14(2), ss. 118-129
HARMAN Serhat; (2014), “Sivil Toplum Kuruluşlarının Turizm Sistemindeki İşlevleri Üzerine Bir İnceleme”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 11(26), ss.343- 360.
HUNTER Colin (1997), “Sustainable Tourism As An Adaptive Paradigm”, Annals of Tourism Research, 24(4), pp. 850-867
KARA Hüdai (2011), Eko-Etiket, Bölgesel Çevre Merkezi-REC Türkiye Sürdürülebilir Üretim ve Tüketim Yayınları III, Ankara.
KAYPAK Şafak (2011), “Küreselleşme Sürecinde Sürdürülebilir Bir Kalkınma İçin Sürdürülebilir Bir Çevre”, Kahramanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13 (20), ss.19-33.
MCKERCHER Bop (2003), “Sustainable Tourism Development – Guiding Principles For Planning and Management”, National Seminar on Sustainable Tourism Development 5-9 Kasım 2003, Bişkek.
MERCAN Şefik Okan (2010), Sürdürülebilir Turizm Kapsamında Bölgesel Planlama ve Turistik Ürün Oluşumu: Altınoluk Örneği Üzerine Bir Araştırma, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, İzmir.
ÖZDAŞLI Kürşat (2007), Sivil Toplum Kuruluşlarında Toplam Kalite Yönetiminin Uygulanabilirliği: Bir Araştırma, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, Isparta.
ÖZKÖK Ferah - GÜMÜŞ Fadime; (2009), “Sürdürülebilir Turizmde Bilginin Önemi”, 18 Mart Üniversitesi Biga İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yönetim Bilimleri Dergisi, 7 (1), ss.51- 72.
ÖZMUTAF Nezih M. (2012), “Sivil Toplum Kuruluşlarında Kurum Felsefesi ve Gönüllü Takımların Yönetsel Nitelikleri: Yönetici ve Üye Perspektifi”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2), ss.147-166.
PANYIK Emese; (2015), “Rural Tourism Governance: Determinants of Policymakers’ Support for Tourism Development”, Tourism Planning & Development 12(1), pp.48-72.
SAARINEN Jarkko (2006), “Traditions of Sustainability in Tourism Studies”, Annals of Tourism Research, 33(4), pp. 1121-1140.
SEZGİN Mete – Abdullah KARAMAN (2008), “Turistik Destinasyon Çerçevesinde Sürdürülebilir Turizm Yönetimi ve Pazarlaması”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(1), ss.506-514.
YILDIRIM Ali - ŞİMŞEK Hasan; (2004), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemi, Dördüncü Baskı, Seçkin Yayınevi, Ankara.
WEARING Stephen - MCDONALD Matthew - PONTING Jess (2005), “Building A Decommodified Research Paradigm in Tourism: The Contrubutions of NGOs”, Journal os Sustainable Tourism, 13(5), ss. 424-439.
UNEP & UNWTO, (2005), Making Tourism More Sustainable: A Guide For Policy Makers, WTO, Madrid.
UNWTO, (2013), Sustainable Tourism Governance and Management in Coastal Areas of Africa, WTO, Madrid.