STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ BAĞLAMINDA FARKLILIKLARIN YÖNETİMİ: TÜRKİYE YAZINI

Farklılıkları "yönetmek" düşüncesi, her ne kadar topluluk yaşamıyla birlikte başlasa da, eşit istihdam fırsatı ve pozitif ayrımcılık programları aracılığıyla yönetim yazınında yer alışı ancak 1960'larda mümkün olmuştur. 1990'lı yıllardan itibaren ise insan kaynağını sürdürülebilir bir rekabet unsuru olarak gören stratejik insan kaynaklarının gelişimine koşut olarak, ABD başta olmak üzere çok kültürlü ülkelerde işletmecilik yazınına taşınmıştır. Türkiye'de farklılıkların yönetimi yazını ise benzer saiklerle son on yılda ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, insan kaynakları yönetimi yazını içinde gelişen farklılıkların yönetimi konusunun Türkiye yazınındaki karşılığı incelenmektedir. Çalışmada, 2004-2015 yılları arasında Türkiye'de farklılıkların yönetimi konusunda yazılmış olan doktora tezleri ve bilimsel makalelerin içerik analizi aracılığıyla, alanın gelişimi hakkında bir değerlendirme sunulmaktadır. Çalışmada, farklılıkların yönetimi yazınının taşıdığı "yenilik" vurgusuna rağmen hem içerik hem de biçim açısından Türkiye yönetim ve örgüt yazınının kendine has özelliklerini neredeyse tamamen sürdürerek ilerlediği sonucuna varılmıştır

DIVERSITY MANAGEMENT IN STRATEGIC HUMAN RESOURCES CONTEXT: TURKISH LITERATURE

Although the idea of “managing” the diversity stems back to the community life, it took a part in management literature in 1960s via the equal employment opportunity and affirmative action programs. Since 1990s, in parallel to the development of the strategic human resource management that considers the human resource as a part of sustainable competitive advantage, it is transferred in management literature notably in US and the other multicultural countries. In the same vein it has a place in management research, in the last decade in Turkey. This study examines the correspondence in Turkish literature. In addition, the study demonstrates a review of the progress of diversity management literature including the doctoral thesis and the journal articles. In spite of the emphasis on the “novelty” in the writings, it is concluded that the diversity management literature follows the Turkish management researches’ characteristics

PDF

___

AKAR,N. (2013). Türk Yönetim Yazınının Son On Yıllık Kesitinde İnsan Kaynakları Yönetimi’ne Bakış. "İŞ, GÜÇ" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15 (1): 72-87
AYCAN,Z. (2001). Human Resources Management in Turkey Current Issues And Future Challenges. International Journal Of Manpower, 22 (3): 252-260.
BARRY,B. ve BATEMAN,T.S. (1996). A Social Trap Analysis of the Management of Diversity. The Academy of Management Review, 21 (3), pp. 757-790.
BATEMAN,S. T. ve SNELL,S. A. (2013). Management (3rd Edition), McGrawHill: New York.
COX, T. H., ve BLAKE, S. (1991). Managing Cultural Diversity: İmplications for Organizational Competiveness. Academy of Management Executive, 5(3), 45-56.
D'NETTO, B., veSOHAL, A. S. (1999). Human resource practices and workforce diversity: an empirical assessment. International Journal of Manpower, 20(8), pp. 530-547.
GİLBERT, J. A., STEAD, B. A., ve IVANCHEVİCH, J. M. (1999). Diversity Management A New Organizational Paradigm. Journal Of Business Ethics, 21 (1), 61-76. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, (2008). Türkiye’nin Demografik Dönüşümü Doğurganlık, Aile Planlaması, Anne‐Çocuk Sağlığı ve Beş Yaş Altı Ölümlerdeki Değişimler 1968-2008. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü.
HOLLOWELL, B. J. (2007). Examining The Relationship Between Diversity and Firm Performance. Journal of Diversity Management, 2(2), 51-60.
GÜSBEED, Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi Cilt: 7, Sayı: 17, Yıl: 2016
GUEJISS, Gümüşhane University Electronic Journal of The Institute of Social Sciences Volume: 7, Number: 17, Year: 2016 12
KELLY,E. ve DOBBİN,F. (1998). How Affirmative Action Became Diversity Management: Employer Response to Antidiscrimination Law, 1961 to 1996, American Behavioral Scientist 41 (7): 960-984.
KOCHAN T. , BERZUKOVA K, JACKSON S. veJOSHİ A. (2003). The effects of diversity on business performance: Report of the diversity research network.» Human Resource Management. 42 (1): 3-21.
KOÇ,U., TÜRKER,Y. veÖZCAN,H. M. (2013). Çevredeki Bilim: Türkiye’deki İnsan Kaynakları Yönetimi Araştırmaları, 21. Yönetim ve Organizasyon Bildiriler Kitabı. Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi: 750-755.
KOSSEK, E.E., LOBEL, S.A. veBROWN, J. (2006). Human resource strategies to manage workforce diversity, in Konrad, A.M., Prasad, P. and Pringle, J.K. (Eds), Handbook of Workplace Diversity, Sage, London, pp. 53-74.
KUTANİS, R., BAYRAKTAROĞLU, S.ve YILDIRIM, E.(2007). Nitel Araştırmanın Dayanılmaz Hafifliği-2: İdealler ve Gerçekler ,15. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, 25-27 Mayıs,2007,Sakarya Üniversitesi
LADO,A. ve WİLSON,Mary C. (1994). Human Resource Systems and Sustained Competitive Advantage: A Competency-Based Perspective, Academy Of Management Revıew, 19:4699- 727.
MAZUR, B. (2010). Cultural Diversity in Organisational Theory and Practice. Journal of Intercultural Management, 2(2), s. 5-15.
MOR BARAK, M. E. (2011). Managing diversity: Toward a Globally Inclusive Workplace. (‘nd Edition) Thousand Oaks, CA: Sage.
MCDONALD,M. D. (2010). The Evolution of ‘Diversity Management’ in the USA: Social Contexts, Managerial Motives and Theoretical Approaches. Institute of Business Research, Daito Bunka University.
ÖZBİLGİN, M. (2009). Introduction. Equality Diversity and Iclusion at Work: A Research Companion. Ed: M. Özbilgin. Cheltenham: Edward Elgar publishing Limited, 1-13
ÖZEN, Ş. (2000). Türk Yönetim / Organizasyon Yazınında Yöntem Sorunu: Kongre Bildirileri Üzerinde Bir İnceleme. DAÜ Turizm Araştırmaları Dergisi, 1: 89 – 118.
ÖZEN, Ş. (2002). Türkiye’deki Örgütler / Yönetim Araştırmalarında Törensel Görgülcülük Sorunu. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2: 187 – 213.
SANDS, D. M., HOLVİNO, E., veCUMMİNG, J. (2000). Working with Diversity A Framework For Action. Retrieved 2012-10-2 from Consultative Group on International Agricultural Research: http://www.genderdiversity.cgiar.org/publications/genderdiversity_wp24.pdf.
GÜSBEED, Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi Cilt: 7, Sayı: 17, Yıl: 2016
GUEJISS, Gümüşhane University Electronic Journal of The Institute of Social Sciences Volume: 7, Number: 17, Year: 2016 13
SAMMARTİNO, A., O'FLYNNE, J., veNİCHOLAS, S. (2002). The Innovation and Learning Advantage From Diversity: A Business Model for Diversity Management. Australian Centre for International Business.
SAYILAR, Y. (2005). İnsan Kaynakları Yönetimi Alanının Türkiye’deki Gelişim Çizgisi: Yönetim Organizasyon Kongreleri Üzerine Bir Araştırma, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6: 147-176.
SİPPOLA, A. (2007). Diversity management paradigms and HRM: Implications of cultural diversity for strategic and operational HRM. The Finnish Journal of Business Economics 2, 193-222.
SEZEREL H. ve TONUS H. Z. (2014) İnsan Kaynakları Yönetiminden Farklılık Kaynakları Yönetimine: Türkiye’de Farklılıkların Yönetimi Yazınının İncelenmesi, 22. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, 852-857.
THOMAS, RR. (1990). From Affirmative Action to Affirming Diversity, Harward Business Review; 2: 107-117.
THOMAS, D. A. ve ELY, R. J. (1996). Making Differences Matter A New Paradigm for Managing Diversity. Harward Business Review, 1-16.
TÜZ, M., veGÜMÜŞ, M. (2010). The Diversity Perception and the Attitudes of Employees: A Study on Human Resource Proffesionals and Hotel Workers. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 65(2), pp. 220-238.
ÜSDİKEN, B. ve WASTİ, S. A. (2002). Türkiye’de Akademik Bir İnceleme Alanı Olarak Personel veya ‘İnsan Kaynakları’ Yönetimi, 1972 – 1999. Amme İdaresi Dergisi, 35: 1 – 37.
ÜSDİKEN, B. ve ERDEN,Z. (2002). 1990’lı Yıllarda Türkiye’de Yönetim Alanı: Disiplinin Yapısı ve Yaklaşımlar. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 91-113.
WHİTE, R.D. (1999), “Managing the diverse organisation: the imperative for a new multicultural paradigm”. Public Administration & Management:An Interactive Journal, 4(4), 469-493