Küçük İşletmelerin Afet ve Acil Durumlara Yönelik Kurumsal Hazırlıklarının Değerlendirilmesi; Gümüşhane İli Örneği

Küçük işletmelerin, afet olaylarıyla birlikte yaşayabilmesi ve etkilerini azaltabilmesi, hazırlıklı olmaları ve bilgi, bilinç düzeyleri ile belirlenmektedir. Bu çalışmanın amacı, küçük işletmelerin afet ve acil durumlar için hazırlıklarını değerlendirmektir. Araştırma, Gümüşhane İlinde bulunan küçük işletmelerin işletme sahibi, müdür ve personeline yapılmıştır. Araştırma grubunu, araştırmaya katılmayı kabul eden 270 küçük işletme personeli oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama formu olarak iki bölümden oluşan anket formu uygulanmıştır. Birinci bölüm demografik bilgilerin elde edilmesi amacıyla hazırlanan sorulardan; ikinci bölüm ise acil durum hazırlıklarını değerlendirmek amacıyla hazırlanan sorulardan meydana gelmektedir. Veriler ki-kare ve t testi ile değerlendirilmiştir. Katılımcıların %86,3’ü tesisini az tehlikeli, %8,9’ü tehlikeli, %4,8’i ise çok tehlikeli olarak değerlendirmiştir. Katılımcıların puan ortalaması 10 üzerinden 2,46±2,68’dir. Katılımcıların puan ortalaması oldukça düşük bulunmuştur. Katılımcıların işletmedeki görevleri ile bilgi puanı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır. İşletme sahiplerinin bilgi puanlarının müdür ve personele göre düşük olduğu görülmüştür. Hazırlık bilgi puanı yüksek olan işletmelerin afet plan gerekliliklerine işletmelerinde daha fazla yer verdikleri, tatbikat yaptıkları gözlenmektedir. Bilgi puanı artıkça hazırlık düzeyinin arttığı görülmüştür. Küçük işletmelerin afetlerdeki direncini artırmak için afet bilgi düzeyinin artırılması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Afet, Afet Hazırlık, Afet Planı, Küçük İşletme, Güvenlik

PDF

___

1. Catastrophe Preparedness &Response (CCPR), International Center for Enterprise Preparedness (INTERCEP) ve American Red Cross. (2005). New York’s Small and Medium Sized Businesses Are Not Prepared for Emergencies. Why? Project New York University.
2. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, İş Sağliği Ve Güvenliğine İlişkin Tehlike Siniflarilistesi Tebliği. (2009), Resmi Gazete Sayı:27417, www.mevzuat.gov.tr, Erişim Tarihi:31.12.2017.
3. Dennis W. (2004). Disasters. National Small Business Poll Vol:4, Iss: 5, ISSN:1534-8326.
4. Ergünay O. (2007). Türkiye’nin Afet Profili. TMMOB Afet Sempozyumu, pp.1-14.
5. Gözüm A. G, ve Arslan M. (2017). Işletmelerde Afet Yönetimi: Marmara Ve Ege Bölgelerinde Bulunan Rafineri Ve Petrokimya Endüstirisi Üzerine Karşilaştirmali Bir Araştirma, Gazi İktisat ve İşletme Dergisi (Gazi Journal of Economics and Business); 3(2): 102-116.
6. Gül. H, Şentürk M. (2015). Beklenmeyen Olumsuz Çevresel Olaylar Sonrasında Örgütün Toparlanma Süreci Başarısını Arttıran Faktörler: Samsun Örneği. Siirt Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisadi Yenilik Dergisi. Cilt: 3, Sayı: 1. ss: 23.
7. http://www.emdat.be/disaster_list/index.html (31.03.2017)
8. https://tabb.afad.gov.tr/ (20.10.2017)
9. İşyerlerinde Acil Durumlar Hakkında Yönetmelik. (2013), Resmi Gazete Sayı: 28681, www.mevzuat.gov.tr Erişim Tarihi: 31.12.2017.
10. Küçükcan B. (2008). Kütüphane Binalari: Deprem ve Diğer Afetlere Hazirlik, Bilgi Ve Belge Araştirmalari Dergisi, Cilt 1, Sayi 1. ISSN: 2148-8975.
11. Özmen, B. (2000). 17 Ağustos 1999 İzmit Körfezi Depremi’nin Hasar Durumu (Rakamsal Verilerle). Türkiye Deprem Vakfı- Deprem Raporu. Ankara. ss: 67.
12. Symantec. (2011). SMB Disaster preparedness survey global results.
13. Ural D. (2014). Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018 Afet Yönetiminde Etkinlik Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
14. Varol N. (2007). Doğal ve Teknolojik Afetler Konusunda Toplumun Bilinçlendirilmesi ve “AFEM’in” Rolü, TMMOB Afet Sempozyumu, pp. 127- 131.