Koronavirüs salgınında birçok sanat kurumu sergilerini ve sanat videolarını çevrimiçi erişime açmışlardır. Yazı, acil durum ile sanatın ilişkisini, Giorgio Agamben’in “çıplak hayat” ve Walter Benjamin’in ortaya koyduğu “estetiğin politize edilmesi” ve “üretici olarak yazar” kavramlarıyla tartışmaktadır. Günümüzde, hayatta kalma dışında, insanlığın ufkunu belirleyen politik ve estetik bir projenin yokluğunda, sanatın devam etmesinin de durmasının da iyi nedenlerinin bulunmadığına dikkat çekilmektedir. En acil sorunun, bu nedenlerin bulunması olduğuna vurgu yapılmakta; sanatın, “çıplak hayat”a ve acil durumun sürekli eylem baskısına direnerek, olayı olaylığında yakalayarak bu nedenleri ortaya çıkartabileceği açıklanmaktadır.

During the Coronavirus pandemic, exhibitions and art videos are made online by many art institutions and galleries. The writing discusses the relation between state of emergency andart through Giorgio Agamben’s notion of “naked life” and Walter Benjamin’s notions of “politicization of aesthetics” and “author as producer”. It is emphasized that, in our times wherethere is not any political and aesthetic project which can define our horizon, there is no sufficiently good reasons for art to continue or to stop. It is argued that the most urgent issue is to find out those reasons, and art is able to provide us those reasons if it can capture the event in its eventfulness by resisting the pressure of constant action of the state of emergency and the threat of “naked life”.