Fotoğraf sanatındaki feminist yaklaşımlar, feminist teorinin gelişimini takip etmekte ve bu sü- reçle paralel bir gelişim göstermektedir. Bu anlamda, feminizmin temel konularından biri olan ailenin de farklı dönemlerde farklı yaklaşımlarla ele alındığını söyleyebiliriz. Örneğin, 1970’li yıllarda İngiltere’de yükselişe geçen işçi sınıfı mücadelesi, İngiltere’deki sanat alanını etkilediği gibi, fotoğraf sanatçılarını da etkilemiş, bu anlamda aktivistler ve sanatçıların ortaklaşa kurduğu kolektifler aracılığıyla kadın emeği mücadelesi çerçevesinde etkinlikler düzenlenmiştir. İşçi sınıfına mensup bir aileden gelen feminist fotoğraf sanatçısı Jo Spence, tam da bu dönemde bu mücadelenin önemli bir parçası olmuş, bu yıllarda sanatsal üretimlerinde de kadın emeği üzerine yoğunlaşmıştır. Belgesel fotoğraf geleneğinden gelmesi nedeniyle, 1970’li yıllardaki sanatsal üretimlerinde çoğunlukla fotoğrafta temsil meselesine odaklanmış, bir yandan da aktivist olarak kolektiflerle dokümantatif sergiler düzenlemiştir. Ancak, 1982 yılında yakalandığı kanserin ardından kadın sorunlarına çok daha kişisel bir noktadan bakmaya başlamıştır. Rosy Martin ile birlikte geliştirdiği foto-terapi yöntemi, sanatsal üretiminin odak noktası olmuştur. Foto-terapi seansları sonucunda ortaya çıkan otoportreleri, kendi aile hikayesi üzerinden evlilik, annelik gibi kavramlar etrafında şekillenmektedir.