2011

Kamu yönetiminde sosyal çevrenin ekolojik düşünce ile algılanması

Modern yönetim yaklaşımı ile beraber kurum ve örgütler, hayatta kalmak için çevresindeki değişikliklere uyum göstermeye dayalı sistemler olarak ele alınmaya başlanmıştır. Bu sebeple çevrenin örgüt veya kurumlar için neyi ifade ettiği ve ne şekilde anlaşılması gerektiği önem kazanmıştır. Özellikle doğal çevre üzerinden tartışılan ancak sosyal yönü dikkate alınmayan bir örgüt çevresinin algılanması ve değerlendirmesinde yeni anlayış ve yaklaşımlara ihtiyaç duyulmaktadır. Kamu dahil tüm örgütlerin yer aldığı doğal çevreden farklı olarak sosyal çevre; kurum ve bireylerin bütünleşik yaşadığı, içindeki unsurlarla birlikte bir bütün oluşturduğu kantitatif şekilde algılanan değil, davranış ve ilişkilere dayalı bir ortamı belirtmektedir. Kurum veya örgütlerin sosyal çevrelerine ekolojik düşünce yaklaşımını kullanmaları çevreyi bütüncül olarak algılamayı kolaylaştıracaktır. Ekolojik tabanlı bir bakış içeren örgüt ekolojisi kuramına göre; doğadaki canlı varlıklar nasıl doğal bir seçimle elenip bir kısmı yaşamını kaybediyor, diğer kısmı ise bir evrim içinde gelişerek yaşamlarını sürdürüyorsa, örgütler için de durum bunun bir benzeridir. Bu yaklaşıma göre kamu yönetimindeki örgütlerin nasıl değerlendireceğinin ayrıca belirlenmesi gerekir. Bu çalışmada kamu örgütlerinin içinde yer aldığı çevre kavramı geniş bir bütünlük içerisinde değerlendirilerek, özellikle sosyal çevre bağlamında kamu yöneticilerince doğal çevreye gösterilmesi gereken özenli yaklaşımın benzer olarak sosyal çevrenin algılaması için de gerekli olduğu tartışılmaktadır.

Perception of the social environment with ecological thought in public administration

With modern management approach to survive in new challenges, institutions and organizations are started to be addressed as in systems based on changes in the harmony with their environment. Hence, organization and environment are considered as mutually systems connected to each other's resources. New insights and approaches to environmental perception and evaluation of an organization are needed; especially it is discussed in the natural environment but is not considered in the social aspect of environment of an organization. Unlike the natural environment, including public social environment where all organizations and institutions individuals living integrated, behavior and relationships indicate an environment based on with a whole formed in quantitative elements are not perceived. Using a holistic approach to ecological thought in the social environment will facilitate detection to Institutions or organizations. According to the organizational ecology theory, business organizations act as living organisms in that they undergo a natural selection in which some die out while others evolve and survive. In this study, It has been discussed that it is necessary to detect rigorous approach should be shown at the same time to the natural environment and social environment.

PDF

___

ALDEMİR, M.C. (1985), Örgütler ve Yönetimi: Makro Bir Yaklaşım, Bilgehan Basımevi, İzmir.
ALDRICH, H.E. (1979), Environments and Organizations, Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
AYDIN, A.H. (2010), Sosyal Çevre - Doğal Çevre İlişkisi Bağlamında Bireyin Doğal Çevreye Etkisi Konusunda Bir Görüş Geliştirme Çabası, Yerel Siyaset Yazıları, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
BAHRO, R. (1997), Ekolojik Bunalım: Bilince Geri Çekilmek ya da Ölüm,(Çev.T.Bora) Birikim Dergisi, Sayı: 97, Mayıs, ss.30-34.
BETTON J. ve Dess, G.G. (1985), The Application of Population Ecology Models to the Study of Organizations. Academy of Management Review,Volume. 10. pp.750757.
BOOKCHIN, M. (1999), Toplumu Yeniden Kurmak (Çev. Kaya Şahin), Metis Yayınları, İstanbul.
BOOKCHIN, M. (1996), Ekolojik Bir Topluma Doğru (Çev. A. Yılmaz), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
CAPRA, F. (1995), Deep Ecology: A New Paradigm. Deep Ecology for the Twenty-First Century. İç. (Ed.) George SESSİONS, Shambhala Publication Inc.. Boston.
CAPRA, F. (1992), Batı Düşüncesinde Dönüm Noktası (Çev. M. Armağan), İnsan Yayınları, İstanbul.
CAROLYN, M. ( 1992), Radical Ecology, Routledge, New York.
CARROLL, G. and HANNAN,T.M. (2000), Dynamics of Organizational Populations. Oxford U. Press, New York.
CASTELLS, M. (1997), Kent, Sınıf, İktidar (Çev.Asuman Erendil), Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
CHRISTENSEN, T. and Per LEGREİD (2002), A Transformative Perspective on Administrative Reforms, T. Christensen and P. Legreid (Ed.), New Public Management, England: Ashgate, pp.13-39.
DAVIS, G.F., Powell, W.W. (1990), Organization-Environment Relations. İçinde Dunnette, M.D. ve Hough, L.M.(Ed.) Handbook of Industrial and Organizational Psychology, Consulting Psychologists Press.California.
DEVELİOĞLU, K. (1998), Organizasyonal Ekoloji Teorisinin Gelişimi: 1991-1996 Yılları Arasındaki Yönelimler, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi İ.İ.BF VI. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi.
FRANKEL, B. (1992), Endüstri Sonrası Ütopyalar (Çev. Kamil Durand), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
GÖRMEZ, K. (2003), Çevre Sorunları ve Türkiye, Gazi Kitabevi, Ankara.
GÜLER, Ç. (1994), Çevre Sözlüğü, Saypa Yayınları, Ankara.
HANNAN, M. T, FREEMAN, John.(1977), The Population Ecology of Organizations, American Journal of Sociology, Vol. 82, Issue 5, pp.929- 964.
HATCH, M.J. (1997), Organization Theory. Modern, Symbolic, and Postmodern Perspectives, Oxford University Press, New York.
HICKS, H.G., GULLETT, C.R. (1975), Organizations: Theory and Behavior, McGraw-Hill Book Company, Singapore.
JAFFEE, D. (2001), Organization Theory. McGraw-Hill, New York.
JONES, G.R. (1998), Organizational Theory: Text and Cases, Addison- Wesley Publishing Company, New York.
KATZ, D., Kahn, R.L. (1978), The Social Psychology of Organizations, John Wiley & Sons, New York.
KIŞLALIOĞLU, M., Berkes, F. (2003), Çevre ve Ekoloji, Remzi Kitabevi, İstanbul.
KOÇEL, T. (2007), İşletme Yöneticiliği, Arıkan Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
KOÇEL, T. (2003), İşletme Yöneticiliği, Beta Yayıncılık, İstanbul.
KOVEL, J.(2003), Doğanın Düşman, Metis Yayınları, İstanbul. LEBLEBİCİ, N.D. (2004), Örgüt-Çevre İlişkisinde Yeni Perspektif Arayışı: Dinamik Örgütsel Çevre ve Örgütsel Doku, Hacettepe İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 22(2), ss.286-308.
LEBLEBİCİ, N.D. (2008), Örgüt Kuramının Temelleri, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 9 (1), ss.111-129.
MERCHANT, C. (1992), Radical Ecology, Cahapman & Hall Inc, New York.
METZNER, R. (1994), Ekoloji Çağı, Derin Ekoloji (Der. Günseli Tamkoç), Ege Yayınları, İzmir, ss. 25-34.
MORGAN, G. (1980), Paradigms, Metaphors, and Puzzle Solving in Organization Theory. Administrative Science Quarterly, pp. 605-622.
MUTLU, A.(2009), Türkiyede Çevre Sorunları Literatürünün Baskın Niteliği ve Sosyal Bilimler Yaklaşımının Gerekliliği, Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, Cilt.1 Sayı.1, ss.71-82.
ÖZER, M. A. (2007), Günümüzün Yükselen Değeri: Yeni Kamu Yönetimi, Sayıştay Dergisi, Sayı.59, ss.3-46.
PERELMAN, M. (2003), Myths of the Market. Organization and Environment. 16(2), pp.168-226.
ROBBINS, S.P. (1990), Organization Theory: Structure, Design, and Application, Prentice Hall,New York.
SACHS, W. (2004), Çevre, Üç Ekoloji, Kış-İlkyaz, ss.55-68.
SARGUT, S. (2007), Örgüt Kuramları, İmge Kitabevi, Ankara.
SCOTT, W. R. (1992), Organizations: Rational, Natural, and Open Systems. Prentice Hall, New Jersey.
SIMONNET, D. (1990), Çevrecilik (Çev. M. Selami), İletişim Yayınları, İstanbul.
SLEVIN, P. Dennis ve Covin G. Jeffrey (1997), Strategy Formation Patterns, Performance, and the Significance of Context, Journal of Management, 23(2), pp.189-200.
ŞİMŞEK, Z. (1998), Üç Perspektif Işığında Örgütsel Kuramın Bugünü ve Geleceği Üzerine Bir Değerlendirme, Anadolu Üniversitesi İ.İ.B.F.Kongresi, Eskişehir.
ŞİŞLİ, M. N. (1999), Ekoloji Çevrebilim, Gazi Kitabevi, Ankara.
VESTER, F. (1997), Ekolojinin Anlamı (Çev. A. Arıtan), Arıtan Yayınevi, İstanbul.
YELOĞLU, H. O. (2008), Örgütlerde Yapısal-Stratejik Konfigürasyonlar: Koşulbağımlılık Kuramı, Konfigürasyon Yaklaşımı Bağlamında Örgüt Yapıları Üzerine Önermeler, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Ekim, 3(2), ss.155-170.