Kurumsal Aidiyet ile Girişimcilik Arasındaki İlişkide Yönetsel Yeterliliğin Aracılık Rolü

Eğitim yöneticilerinin kurumsal aidiyet düzeylerinin girişimcilik düzeyleri üzerindeki etkisinde: yönetsel yeterliliğin aracılık rolünü belirlemeyi amaçlayan bu araştırma, genel tarama modelinde ve nicel veriye dayalı ilişkisel tarama modelinde bir araştırmadır. Araştırma pozitivizmi esas alan felsefesi realizm, paradigması ise işlevselci paradigmadır. Bu araştırmanın çalışma evreni Konya ilinde Okul Müdürü, Müdür Baş Yardımcısı ve Müdür Yardımcısı olarak görev yapan eğitim yöneticilerinden (α=1529) oluşmaktadır. Araştırmada 0.95 güven düzeyinde ve 0.05 hata düzeyinde gerekli hesaplamalar yapılarak (n=307+) kişiden oluşacak bir örnekleme grubunun evreni temsil edeceği düşünülmüştür. Örneklem hacminde yer alan eğitim yöneticileri basit tesadüfi örnekleme alma yöntemiyle seçilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak Aksoy (2012) tarafından geliştirilen yönetsel yeterlilik ölçeği, Köybaşı (2016) tarafından geliştirilen yönetici girişimcilik ölçeği, Keskin ve Pakdemirli (2016) tarafından geliştirilen kurumsal aidiyet ölçeği kullanılmıştır. Ölçeklerin doğrulayıcı faktör analizleri, Kendall’ın W uyumluluk katsayıları, intraclass korelasyon katsayıları ayrı ayrı hesaplanmıştır. Araştırma sonucunda, kurumsal aidiyet düzeylerinin girişimcilik düzeyleri üzerindeki etkisinde; yönetsel yeterliliğin aracılık rolüne sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

The Role of Mediation in the Relationship Between Corporate Approach and Entrepreneurship

This study, which aimed to determine the mediation role of managerial competence of entrepreneurship level, was a research in the general survey model and in the relational surveymodel based on quantitative data. The philosophy of the study is realism based on positivism and the paradigm is the functionalist paradigm. The study population of this research consisted of the education managers (α = 1529) who worked as School Principal, Deputy Principal and Deputy Director in Konya. In the study, it was thought that a sampling group consisting of 0.95 confidence level and 0.05 error level (n= 307+) would represent the population of the study. The training managers included in the sample volume were selected by random sampling method. As a data collection tools, managerial competency scale developed by Aksoy (2012) the management entrepreneurship scale developed by Köybaşı (2016), and the corporate belonging scale developed by Keskin and Pakdemirli (2016) were used. Confirmatory factor analyzes of the scales, Kendall's W compliance coefficients and intraclass correlation coefficients were calculated separately. As a result of the research, it was found out that corporate belonging levels had effects on entrepreneurship levels and managerial competence had an intermediary role.

PDF

___

Aksoy, Ş. (2012). İlköğretim Okul Müdürleri İle Eğitim-Öğretim Süreci Arasındaki İlişki (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Angelo, M. R. (1998). An inftroduction to hospitality today. USA: Educational Institute of The American Hotel&Motel Assosication, Orlando Florida.
Aytaç, Ö. (2006). Girişimcilik: Sosyo-kültürel bir perspektif. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 15, 139-160.
Baron, R. M., ve Kenny, D. A. 1986. The moderator mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51, 1173-1182.
Basım H.N., Şeşen, H. ve Meydan, C.H. (2009). Bireyin örgütsel adalet algısının iç girişimcilik davranışı ile ilişkisi: Kamuda bir araştırma. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 64 (3), 27-44.
Bayram, N. (2013). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş (2.Baskı). Bursa: Ezgi Kitabevi.
Bilge., H., ve Bal., V. (2012). Girişimcilik eğilimi: Celal Bayar Üniversitesi öğrencileri üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (2), 131-148
Brass, D.J. (1984). Being in the right place: A structural analysis of individual influence in an organization. Administrative Science Quarterly, 29 (2), 518-539.
Burt, R. S. (1992). Structural Holes: The Social Structure of Competition. Massachussets: Harvard University Press.
Cafoğlu, Z. (1992). Başarılı okul yönetiminde liderlik. Eğitim Dergisi, Sayı:1, 49-57.
Ceylan, A. ve Demircan N. (2002). Girişimcilerin Başarı, Güç ve Yakın İlişki İhtiyaçlarının Kişilik Özellikleri ile İlişkisi Üzerine Düzce Bölgesindeki KOBİ’lerde bir Araştırma, 21. Yüzyılda KOBİ’ler: Sorunlar, Fırsatlar ve Çözüm Önerileri. Kıbrıs: Doğu Akdeniz Üniversitesi Yayınları.
Christensen, L., Johnson, R. B., ve Turner, L. A. (2015). Araştırma Yöntemleri Desen ve Analiz (Çeviri Editörü: Ahmet Aypay 2.Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Çalışkan, A., Akkoç, İ., ve Turunç, Ö. (2011). Örgütsel performansın artırılmasında motivasyonel davranışların rolü: Yenilikçilik ve girişimciliğin aracılık rolü. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (3), 363-401
Çetin, F. (2011). Örgüt içi girişimcilikte öz yeterlilik algısı ve kontrol odağının rolü. Business and Economics Research Journal, 2 (3), 69-85.
Çöl, G. (2004). Güçlendirme ve Örgütsel Bağlılık İlişkisi Üzerine Bir Araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Dönmez, B. (2007). Pozitif yönetim ve okul yöneticileri. Eğitime Bakış, 3(8), 28-33.
Ergen, S. (2015). Öğretmenlerin Örgütsel Sinizm Düzeyleri İle Örgütsel Bağlılıkları Arasındaki İlişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Fermanoğlu, E. N. (2015). İş Hayatında Motivasyonun Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Üzerindeki Etkileri: İnşaat Sektöründe Bir Uygulama (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bahçeşehir Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Gül, H. (2002). Örgütsel bağlılık yaklaşımlarının mukayesesi ve değerlendirilmesi. Ege Akademik Bakış, Cilt 2, Sayı 1, 37-56.
Gümüştekin, G. E., ve Emet, C. (2007). Güçlendirme algılarındaki değişimin örgütsel kültür ve bağlılık üzerinde etkileşimi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 17, sayfa numarası verilmemiş.
Günbayı, İ. (2018). Social Paradigms in Guidings Social Research Desing: The Functional, Interpretive, Radical Humanist and Radical Structural Paradigms. International Journal on New Trends in Education and Their Implications, 9 (2), 57-76.
Güriş, S., ve Astar, M. (2015). Bilimsel Araştırmalarda SPSS ile İstatistik (2.Basım). İstanbul: Der Yayınları.
Jenssen, J.I. ve Koenig, H.F. (2002). The effect of social networks on resource access and business start-ups. European Planning Studies, 10 (8), 1039-1046.
Karagöz, Y. (2016). SPSS ve AMOS 23 Uygulamalı İstatistiksel Analizler (1.Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Karasar, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemi (10.Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Karatepe, S. (2005). Yönetsel etkililik: Okul yönetiminde yönetsel etkililiğin astlarla ilişkiler boyutu. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10 (2), 307-326
Kelly, J. (1980). Organizational behaviour: its data, first principles and applications. (Third Edition). Homewood, Ill.: R.D. Irvin.
Keskin, R., ve Pakdemirli, M. N. (2016). Mesleki aidiyet ölçeği: bir ölçek geliştirme, geçerlilik ve güvenirlik çalışması, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 9 (43), ISSN: 1307-9581, 2580-2587.
Kıran, H. (1991). Çok Amaçlı Okul ve Yönetimi (Yayımlanmamış doktora tezi).Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
Köybaşı, F. (2016). Okul Yöneticilerinin Girişimcilik, Öz-Yeterlilik ve Örgütsel Bağlılık Algılarının Analizi (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
Lumpkin, G.T. ve Dess, G.G. (1996). Clarifying the entrepreneurial orientation construct and linking it to performance. Academy of Management Review, 21 (2), 135-172.
Mehra, A., Kilduff, M. ve Brass, D.J. (2001). The social networks of high and self monitors: Implications for workplace performance. Administrative Science Quarterly, 46, 121-146.
Meydan, C. H., ve Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları (2.Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Meydan, C.H. (2010). Adalet algısı iç girişimci davranışlar ilişkisinde kontrol odağının şekillendirici rolü. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 36 (2), 195-222.
Misra, S. ve Kumar, E.S. (2000). Resourcefulness: A proximal conceptualisation of entrepreneurial behavior. The Journal of Entrepreneurship, 9 (2), 135-154.
Özdamar, K. (2015). SPSS ile Biyoistatistik (10.Baskı). Eskişehir: Nisan Kitabevi Yayınları.
Öztop, S. (2014). Kurumsal aidiyet bilincinin çalışanların örgütsel değişim algısı üzerinde etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19 (1), 299-316
Pektaş, A. O. (2013). SPSS ile Veri Madenciliği (1.Baskı). İstanbul: Dikey Eksen Yayınları.
Plante, R. P. (1990). An administrator will yearn for the classroom myth on reality. Educational Record, 28.
Şeşen, H. (2010). Öncülleri ve Sonuçları ile Örgüt İçi Girişimcilik: Türk Savunma Sanayinde Bir Araştırma. (Yayınlanmamış doktora tezi). KHO/SAVBEN - Savunma Yönetimi Anabilim Dalı, Ankara.
Şeşen, H. (2011). Adalet algısının tükenmişliğe etkisi: iş tatminini aracı değişken rolünün yapısal eşitlik modeli ile testi. Savunma Bilimleri Dergisi, 19 (2). 6790.
Şişman, M. ve Taşdemir, İ. (2008). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Uyar, G. (2015). Örgütsel Bağlılık ve Motivasyon (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Beykent Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Uygur, A. (2009). Örgütsel Bağlılık ve İşe Bağlılık (1. Baskı). Ankara: Barış Platin Kitabevi.
Zahra, S.A. (1991). Predictors and financial outcomes of corporate entrepreneurship: An explanatory study. Journal of Business Venturing, 6 (4), 259-285.