ETİK-POLİTİK ALAN ve ADİL ORTA BAĞLAMINDA ARİSTOTELES’İN EĞİTİM ANLAYIŞI

Aristoteles’in Nikomakhos’a Etik eserinde, etik ve politik alanlara dair bir özerklik bulma çabası ve adil orta bağlamında tikel parametrelerin değerlendirilmesi söz konusudur. Eğitim meselesi, etik ve politik alanların iç içe geçmişliği veya aralarındaki sınırları belirleme konusunda önemli bir yerde durmaktadır. Aynı şekilde eğitim, her tek kişinin adil ortası bağlamında bireysel modeli ön plana çıkaran bir şema sunmaktadır. Eğitimin bireysel mi yoksa anayasal normlar etrafında mı olması gerektiğini tartışmak bireyin ve yurrttaşın, iyi insan olmaya giden sürecini ve erdemleri kazanma sürecini açıklamaya hizmet etmektedir. Eğitimin, iyi insan olma süreci ve erdemleri kazanma süreciyle birlikte okunması, doğamıza mündemiç haz ve acı çiftine, alışkanlıklarımıza ve akıl faktörlerine referans yapmaktadır. Eğitim bize göre olan ortaya (meson) dair akıl yürütmeler bağlamında bireysel modeli ele almanın gerekliliğini ön plana çıkarmaktadır. Bireysel modelden itibaren anayasal normlarla garanti edilmeyen iyi bir insan olma sürecinin imkansızlığının altı çizilmektedir. Bütün yurttaşların iyi olduğu, yurttaşın erdemiyle iyi bir insanın erdeminin birbirinin içinde olduğu bir anlayış, tikel (her tek kişi boyutunda) bir eğitime ihtiyaç duymaz görünmektedir. Oysaki bütün yurttaşların iyi olmadığı bir ortamda anayasal normlarla garanti edilen bir “iyi olma” süreci söz konusudur. Anayasanın olması gerekeni sağlaması ve erdemli olmanın, bireyin eylemini, yasal yönergelere uydurmaktan başka bir şey olmadığı durumda, bireysel modelle çizilen ve tikel parametrelere göre “orta” (meson) meselesi üzerinden “adil orta” bağlamında Aristoteles’in eğitim anlayışına değinmek mümkündür.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, etik alan, politik alan, adil orta, doğa, alışkanlıklar, akıl, Eğitim, etik alan, politik alan, adil orta, doğa, alışkanlıklar, akıl, Education, ethical field, political field, golden mean, nature, habits, reason

ARISTOTELIAN EDUCATION APPROACH IN THE CONTEXTS OF ETHICAL-POLITICAL FIELD AND GOLDEN MEAN

In Aristotle's Nicomachean Ethics, there is an effort to find an autonomy regarding ethical and political fields and an evaluation of particular parameters in the context of golden mean. The issue of education has an important place in terms of the intertwining of ethical and political fields or determining the boundaries between them. Likewise, education offers a scheme that highlights the individual model in the context of the golden mean of each individual. Discussing whether education should be around individual or constitutional norms serves to explain the individual and citizen's process of becoming a good person and the process of acquiring virtues. Reading education together with the process of being a good person and the process of acquiring virtues makes reference to the inherent pleasure and pain couple in our nature, our habits and mind factors. Education highlights the necessity of considering the individual model in the context of reasoning about the middle (meson) that is for us. Starting from the individual model, the impossibility of the process of being a good person, which is not guaranteed by constitutional norms, is underlined. An understanding that all citizens are good, and that the virtue of the citizen and the virtue of a good person are intertwined does not seem to need a particular education. However, in the case that all citizens are not well, there is a "well-being" process guaranteed by constitutional norms. In the case that the constitution provides what it should be and being virtuous is nothing other than conforming the individual's action to constitutional norms, it is possible to indicate Aristotelian education approach in the context of the "golden mean" through the issue of "mean" (meson) determined by the individual model according to particular parameters.

Keywords:

Education, ethical field, political field, golden mean, nature, habits, reason, Education, ethical field, political field, golden mean, nature, habits, reason,

PDF

___

Aristotle (2004), Éthique à Nicomaque, traduction et présentation par R. Bodeüs, Paris, GFFlammarion.
Aristotle (1993), Politique I-VIII, trad. Jean Aubonnet, Paris, Gallimard
Aristoteles (1999), Eudemos’a Etik, çev. Saffet Babür, Ankara, Dost Yayınevi.
Aristote (2008), Métaphysique, traduction et présentation par Marie-Paule Duminil et Annick Jaulin, Paris, GFFlammarion.
Aristoteles (1997, 2014) Fizik, çev. Saffet Babür, YKY, İstanbul
Aristoteles (2011) Nikomakhos'a Etik, çev. Saffet Babür, Ankara, BilgeSu.
Aristoteles (1996) Metafizik, çev. Ahmet Arslan, İstanbul, Sosyal Yayınlar.
Fred D. Miller (2022), Philodorema içinde The Unity of Aristotle’s Ethics and Politics, ed.: David Konstan, David Sider, Parnassos Press, Fonte Aretusa.
Gauthier-Muzellec M.H.(1998), Aristote et la juste mesure, Paris, Puf.
Gauthier R.-A. & Jolif J.-Y. (2002), L’Ethique à Nicomaque Tome II- Première Partie Commentaire Livres I-V, Louvain et Paris, Peeters.
Gauthier R.-A. & Jolif J.-Y. (2002), L’Ethique à Nicomaque Tome II- Première Partie Commentaire Livres VI-X, Louvain et Paris, Peeters.
Jaulin A., Gauthier-Muzellec M.H., Wolff F., Bodeus R.(2003), La philosophie d’Aristote, Paris, Puf.
Merker A. (2011), Une Morale pour les Mortels, Paris, Les Belles Lettres.
Morel P-M. (1997), Aristote et la notion de nature, textes réunis et présente par P.M. Morel, Bordeaux, Presses Universitaire de Bordeaux.
Peter M. Collins, Aristotle and the Philosophy of Intellectual Education, The Irish Journal of Education / Iris Eireannach an Oideachais , Winter, 1990, Vol. 24, No. 2 (Winter, 1990).
Platon, (1996), Diyaloglar, haz. Mustafa Bayka, İstanbul, Remzi Kitapevi.
Randall Curren, Aristotle’s educational politics and the Aristotelian renaissance in philosophy of education, Oxford Review of Education, University of Rochester, Vol. 36, No 5, October 2010.
İnternet Kaynakları:
https://vimeo.com/81895006, 20.09.2022 tarihinde erişilmiştir.