Seyyid Hakîm Muhammed'in Kâmil Tabiat (Et-Tıbâu't-Tâmm) ile İlgili Bir Risalesi

Kâmil Tabiat, İslâm Felsefesi, tasavvuf, gizli bilimler gibi disiplinlerde kullanılan bir terimdir. Bu terimi İşraki filozoflar daha farklı bir anlamda kullanmışlardır. Ancak Kâmil Tabiat ile ilgili müstakil eserlerin Osmanlılar döneminde yazıldığını görmekteyiz. Bu düşünürlerden birisi de Seyyid Hakîm Muhammed'dir. Ona göre Kâmil Tabiat, insanlığa ait küllî ve müşterek bir ruhtur. Bu ruh, insanlığın manevî öğretmeni olarak kabul edildiği gibi, insan ruhları da bu Küllî Ruh'un manevî evladı olarak görülmektedir. Bu çalışmada, Kâmil Tabiat teriminin, diğer filozoflar tarafından nasıl anlaşıldığı da incelenecektir.

The Seyyid Hakîm Muhammed's Booklet (Risâle) on Nature Perfect (al-Tiba' al-Tâmm)

The Nature Perfect is a term in the Islamic Philosophy. This term have been used by some Hermetic philosophers. The Ottoman thinkers wrote a lot of booklet on this term. One of them is Seyyid Hakîm Muhammed. His booklet is important for us. For him, The Nature Perfect is a common or universal soul for humanity. This soul is a spiritual teacher for the human beings and the human beings is an adopted child for him. The term of Nature Perfect is used among the philosophers, mystics and magicians.

PDF

___

CEBECİOĞLU, Ethem, Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü, Ankara, 1997.
CORBİN, Henry, İslâm Felsefesi Tarihi, çev. Hüseyin Hatemi, İstanbul, 1994.
İBN HALDUN, Mukaddime, C. I, çev. Zakir Kadiri Ugan, İstanbul, 1990.
İBN NEDİM,el-Fihrist, Beyrut, 1410-1994.
KATİP ÇELEBİ, Keşfu’z-Zunûn, C.II, Beyrut, 1402-1982.
KEBİRİZADE, Ahmed Mahfî, el-Muhtasar fî Beyani Tıbai’t-Tâmm, ( Milli Kütüphane,no: 2145, 19b-21b.).
Min Kitabi Gayeti’l-Hakîm li Tıbai’t-Tammi’l-Halume, (yazarı belli değil), (Milli Kütüphane, no: 3146, v. 10b-13a.).
NASR, S. Hüseyin, İslâm’da Düşünce ve Hayat, çev.Fatih Tatlılıoğlu, İstanbul, 1988.
RAZİ, Fahreddin,el-Metalibu’l-Âliye, C.VII, tah. Ahmed Hicazî es-Seka, Beyrut-Lübnan, 1407-1987.
SIDDIKÎ, Selimüzzaman – Mehdihassan, S., Simya ve Kimya, çev. Ahmet Ünal, (İslâm Düşüncesi Tarihi, C. IV, edit. M. M. Şerif, İstanbul, 1991 içinde).
SÜHREVERDÎ, Şihabeddin, el-Meşarî ve’l-Mutarahat (Mecmua fi’l-Hikmeti’l-İlahiyye, haz. Henry Corbin, İstanbul, 1945 içinde).
ŞİRVANÎ, Ahmed Hamdi, Makaletü’l- Urefâ fî Mesâili’l-Hükemâ, İstanbul, 1285.
TAFTAZANÎ, Sadeddin, Şerhu’l-Makâsıd, C.III, Beyrut, 1409-1989.
TAŞKÖPRÜLÜZADE, Mevzuatu’l-Ulum, trc. Kemaleddin Mehmed Efendi, Dersaadet, 1313.
ULUDAĞ, Süleyman, “Beyzâ”, D.İ.A, VI, İstanbul, 1992.
WİEDEMANN, E, “Mecritî”, İ.A. VII, Eskişehir, 1997.