Bu çalışmada, Osmanlı döneminden günümüze ilk okuma-yazma öğretiminin gelişimi incelenmiştir. Osmanlı döneminde ilk okuma-yazma öğretimini gerçekleştiren kurumlar olarak Sıbyan okulları görülür. Medreselerde ve özellikle temel eğitimin verildiği Sıbyan Mekteplerinde Kur’an ve bazı din kitaplarını okuyabilmeleri için öğrencilere genellikle ezberden okumanın öğretildiği, yazmanın ise sadece öğretmenin uygun gördüğü öğrencilere gösterildiği görülmektedir. Osmanlı döneminde ilk okuma öğretimine yönelik çeşitli uygulamalar yapılmaya çalışılmış, fakat bu uygulamaların istenilen başarıya ulaşamadığı görülmüştür. Gerek öğretim yöntemlerinin zorluğu, gerek öğretmenlerin nicel ve nitel yetersizlikleri, gerekse tebaadaki bilinçlenmenin yetersizliği bu durumun sebebi olarak görülebilir. Cumhuriyet döneminde ise okuma yazma öğretimi konusunda birçok iyileştirme ve yaygınlaştırma çalışması yapılmıştır. Bunlardan en önemlisi harf devrimi ve okuma yazma seferberliği olarak karşımıza çıkmaktadır. İlk okuma yazma öğretiminde kullanılan yöntemlerde çeşitli zamanlarda yapılan farklı uygulamalar olmuştur. Bu farklı yöntemlerin seçiminde, Türk dilinin yapısına ve özelliklerine uygunluğun ve öğretim yöntemlerindeki gelişmelerin dikkate alınmasının önemi açıkça görülmektedir.