İngilizce Dersinde Okuma - Yazma Becerilerinin Kazanılmasında Oluşturulmacılık Temelli Sosyal Etkileşim Modelinin Etkisi

Bu çalışmada, İngilizce dersinde okuma ve yazma becerilerinin kazandırılmasında oluşturmacılık temelli sosyal etkileşim modelinin öğrenciler üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışmada deneysel yöntem izlenmiş ve bu yöntem çerçevesinde uygulamalar deney ve kontrol grubu olmak üzere iki grup üzerinde yapılmıştır. Her iki grupta yürütülen çalışma öncesi ve sonrasındaki bilişsel farklılıkları ön ve son test ile, duyuşsal özellikleri ön ve son tutum ölçekleri ile, kendilerine olan güvenleri de akademik benlik kavramı ölçekleri ile ölçülmüştür. Sonuç olarak oluşturmacılık temelli sosyal etkileşim modeli öğrencilere fikir alışverişi yapabilme, kendilerini cesur bir şekilde ifade edebilme, sosyal bir çevre içinde bilgi paylaşabilme ve önceki bilgileri ile yeni bilgilerini birleştirerek yeni kazanımlar oluşturabilme fırsatı vermiştir. Bu sonuca göre, İngilizce dersinde okuma ve yazma becerilerinin kazandırılmasında bu modelin etkin olarak kullanılabileceği gözlemlenmiştir.

Examinin the Effects of the Social Interaction Model Based on Constructivism, in Acquiring Writing - Reading Skills in English

In this study, it is examined how the social interaction model based on constructivism, affects the students in acquiring the writing and reading skills in English. In this study the experimental method is used and the implementations are carried out on the control and experimental groups to evaluate the cognitive differences, the affective characteristics and the academic self-concept means. Finally, since the social interaction model enables the students to exchange ideas, to share their knowledge in a social medium and to construct new attainments by compounding their prior and newly-learned knowledge, it has been observed that this approach can be used efficiently in acquiring the writing and reading skills in English.

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (2003), Aktif Öğrenme, İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
Bloom, L. ve Perlmutter, J.(1999), “The general educator: Applying constructivism to inclusive classrooms”, Intervention in School and Clinic, 34, 132-137.
Demirel, Ö. (2003), Eğitimde Program Geliştirm, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Knight, J.(1998), “Crossing boundaries: What constructivists can teach intensive-explicit instructors and vice versa”, Focus on Exceptional Children, 35, 1-16.
Savery, J. R. ve Duffy, T. M. (1995), “Problem based learning: An instructional model and it’s constructivist framework”, Educational Technology, 35, 31-38.
Senemoğlu, N.(2003), Gelişim öğrenme ve öğretim, Kuramdan uygulamaya, Ankara: Gazi Kitabevi.
Tezci, E. ve Gürol A. (2003), “Oluşturmacı öğrenme tasarımı ve yaratıcılık”, The Turkish Online Journal of Education Technology, 2, Article 8. İnternet’ten 18 Mart 2005’te http://www.tojet.net/articles/218.htm adresinden alınmıştır.
Türnüklü, E.(2003), “Türkiye ve İngiltere’deki matematik öğretmenlerinin değerlendirme biçimleri”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 108-118.
Tynjala, P. (1998), “Traditional studying for examination versus constructivist learning tasks learning outcomes”, Studies in Higher Education, 23, 173-190.
Veenman, S. (2003), “Direct and activating instruction: Evaluation of a preservice course”, Journal of Experimental Education, 71, 197-226.
Vermette, P.(2001), “Understanding constructivism: A primer for parents and school board members”, Education, 122, 87-94.
Wang, Li; 2005, “The Advantages of Using Technology in Second Language Education”, Journal of Experimental Education, Vol.32, Issue.10: 38-43.