REİDİAN TANIKLIK EPİSTEMOLOJİSİ VE ÇOCUKLUK: KÖPEK DİŞİ FİLMİ ÖRNEKLEMİNDE BİR ÇIKARIM

Çalışmada İskoç Aydınlanmasının önemli düşünürlerinden Thomas Reid’in tanıklık epistemolojisi, Köpek Dişi (Kynodontas, 2009, yön. Yorgos Lanthimos) filmi özelinde değerlendirilmektedir. Bir düşünce deneyi olarak, alternatif bir gerçeklikte çocukların maruz kaldığı manipülatif ebeveyn tanıklığına inanmalarının arka planı Reidian tanıklık ilkelerince irdelenmektedir. Bir ampirist olarak bilginin temeline deneyimi yerleştiren Reid, tanıklığa dair çıkarımlarının sağlamasını çocuklara yönelik gözlemler ile sunar. O çocuklarda, aklın çıkarım yapma erginliğine erişmeden çok önce, yargıya ilişkin birtakım ilkelerin doğal olarak işlediğini savlar. Tanıklığa maruz kalanların, tanıklığa dair inançlarını doğallaştıran Reid, aksi yönde ispat yahut şüphe olmadıkça tanıklığa inanmayı haklı görür. Çalışmamızda Reid’in düşüncesini Köpek Dişi filmine uyarlayarak, alternatif tuhaf bir gerçeklikte dahi Reidian tespitin doğal olarak işlediği saptanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Reid, Epistemoloji, Tanıklık, Sağduyu

Reidian Testimonial Epistemelogy and Chidhood: An Inference on the Dogtooth Film Sample

In our study, Thomas Reid's accounts of the epistemology of testimony are evaluated through the movie Dogtooth (Kynodontas, 2009, dir. Yorgos Lanthimos). We examine the background of why children believe their parents' manipulative testimony, with Reidian principles such as credulity veracity. As an empiricist, Reid, referring to childhood, he assures that it is a natural tendency for man to instinctively believe in testimony. He argues that in children, long before the mind reaches the capacity to make inferences, some natural principles related to judgment work. Naturalizing beliefs about testimony, Reid accepts testimony-based knowlegde as justified unless there is evidence or suspicion to the contrary. In our study, Reid's principles were adapted to the Dogtooth movie and it was determined that Reid's principles work naturally for children even in an alternative strange reality.

Keywords:

Common-sense, testimony, epistemology,

PDF

___

Arslan, A. (2009). Felsefeye Giriş. Ankara: Adres Yayınları.
Audi, R. (2018). Epistemoloji: Bilgi Teorisine Çağdaş Bir Giriş. (H. Y. Başdemir, çev.) Ankara: Nobel Yayınları.
Başdemir, H. Y. (2011). Çağdaş Epistemolojide Bilginin Tanımı Sorunu. Çorum: Hitit Kitap.
Fricker, E. (2006). Testimony and Epistemic Autonomy. J. Lackey, & E. Sosa (Dü) içinde, The Epistemology of Testimony (s. 225-253 ). Oxford: Clarendon Press.
Goldman, A. I. (2011). A Guide to Social Epistemology. A. Goldman , & D. Whitcomb içinde, Social Epistemology: Essential Readings. Oxford: University Press.
Johnston, G. A. (1915). Selections From The Scottish Philosophy Of Common Sense. (G. A. Johnston, Dü.) Chicago: Open Court Publishing Company.
Leonard, Nick, "Epistemological Problems of Testimony", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2023 Edition), Edward N. Zalta & Uri Nodelman (eds.), URL = .
Moser, P. (Dü.). (2020). Oxford Epistemoloji,. (H. Y. Başdemir, & N. Mehdiyev, Çev.) Ankara: Liberte Yayın Grubu.
Papanikolaou, D. (2021). Greek Weird Wave A Cinema of Biopolitics . Edinburgh: Edinburgh University Press Ltd.
Plunkett, J., Doniger, S., Orabona,, G., Morgan, T., & et al. (2011). Plunkett, Jevon et al. “An Evolutionary Genomic Approach to Identify Genes Involved in Human Birth Timing” (2011). DOI: 10.1371/journal.pgen.1001365. (G. Barsh,, Dü.) PLoS Genetics 7 (4).
Pollock, J., & Cruz, J. (1999). Contemporary Theories of Knowledge (2. b.). Lanham: Rowman & Littlefield Publishers.
Price, H. H. (1969). Belief. New York: Humanities Press.
Pritchard, D. (2004). The Epistemology Of Testimony. Philosophical Issues(14), 326-347.
Quinton, A. M. (1971). Authority and Autonomy in Knowledge. Journal of Philosophy of Education, 5(2), 201–215.
Reid, T. (1878). Essays on the Intellectual Powers of Man. (J. D. Walker, Dü.) Philadelphia: J. H. Butler & CO.
Reid, T. (1997). An Inquiry into the Human Mind: On the Principles of Common Sense. (D. R. Brookes, Dü.) Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press.
Russell, B. (1976). Human Knowledge (6. b.). London: George Allen and Unwin.
Shieber, J. (2015). Testimony: A Philosophical Introduction . New York:: Routledge.
Strawson, P. F. (1994). Knowing from Words. B. Matilal, & A. Chakrabarti (Dü) içinde, Knowing from Words (s. 23-27). Dordrecht: Springer Dordrecht.
Türer, C. (2003). Charles S. Peirce’ün Epistemolojisi. Bilimname II, 23-52.
Tüysüz, D. (2021). Mağduriyetin Sineması: Yunan Yeni Dalgası Üzerine Bir İnceleme. Selçuk İletişim Dergisi, 14(2), 805-831.
Uslu, F. (2011). Bilgi ve İnanç Kavramlarının Analizi. H. Y. Başdemir içinde, Epistemoloji Temel Metinler (s. 15-50). Çorum: Hitit Kitap.
Wagner, R. (1972). Incest and Identity: A Critique and Theory on the Subject of Exogamy and Incest Prohibition. MAN, 7(4), 601-613.
Wittgenstein, L. (1969). On Certainty. (G. Anscombe , & G. v. Wright, Dü) New York,: Harper and Row.