2010

Elazığ i̇linde hastane çalışanları ve sağlık yüksekokulu öğrencilerinde Toxoplasma gondii yaygınlığının Elisa yöntemi ile belirlenmesi

Amaç: Bu araştırmada Elazığ merkez ve ilçelerinde bulunan beşfarklı hastanede çalışan doktor, hemşire ve aşçılar ile stajyer öğrencilerindenoluşan gönüllü grubu arasında toxoplasmosisinvarlığı ve yaygınlığının belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Her biri 25’er kişiden oluşan doktor,hemşire, aşçı ve öğrencilerden toplanan 100 kan örneği anti-T.gondii IgM ve IgG antikorlarının varlığı yönünden ELISA ileincelenmiştir.Bulgular: Örneklerin 26’sında IgG, 14’ünde ise IgM pozitif bulunmuştur.En yüksek IgG seropozitifliği hemşirelerde (%68)görülmüş, bunu aşçılar (%32) ve doktorlar (%8) izlemiş, stajyeröğrencilerde pozitiflik saptanmamıştır. IgM seropozitifliğininise doktor ve öğrenciler (%20) ile aşçı ve hemşireler (%8)şeklinde sıralandığı görülmüştür. Bu meslek gruplarında çiğ etyeme alışkanlığı bulunan ve bulunmayanlarda sırası ile %31.2ve %23.5 IgG pozitiflik saptanmış, bu oranların kedi beslemealışkanlığı bulunan ve bulunmayanlarda ise %28.3 ve %22.5olduğu belirlenmiştir. T.gondii’ye karşı 18-25 yaş arası 27kişiden 1’i, 26-30 yaş arası 23 kişinin 11’i, 31 yaş ve üzeri 50kişinin 14’ü IgG pozitif bulunmuştur.Öneriler: Bu araştırmada sağlık çalışanlarından özellikle hemşirelerdeT.gondii pozitifliğinin daha yüksek olduğu belirlenmişve çiğ et tüketimi ile kedi besleme alışkanlığına sahip gruplardadaha yüksek oranlarda seropozitiflik saptanmıştır.

Investigation of seroprevalence of Toxoplasma gondii in hospital staff and health school students in Elazig by Elisa

Aim: This study was conducted on the purpose of determining the existence and prevalence of toxoplasmosis among the voluntary group consisting of physician, nurses, cooks and intern students from five different hospitals in Elazig. Material and Methods: A total of 100 blood samples, which were drawn from the physician, nurses, cooks and students each consisting of 25, were examined by ELISA for the existence of anti-T. gondii IgM and IgG antibodies. Results: In 27 out of 100 samples which examined for Toxoplasma gondii IgG was detected positive, and 14 out of them was de-tected positive for IgM. The highest IgG seropositivity was seen in nurses (68%), it was followed by cooks (32%) and physician (8%), and no positivity was detected in students. IgM seropo-sitivity was 20% for physician and trainees, and it was 8% for cooks and nurses. "IgG seropositivity was 31,2% among those with raw meat eating habit, similarly the rate was 23,5% among those having no experience of raw meat eating habit." Among the participants who had cats at home, 28.3% were seroposi-tive, and seropositivity rate was 22.5% in the persons who had no cat in their life"The infection prevalence among age groups 18-25, 26-30, and ≥31 was 3.70% (1 of 27), 47.8% (11 0f 23), 28% (14 of 50) respectively. Conclusion: In this study, it was determined that T.gondii posi-tivity was higher especially in nurses among other health wor-kers. And seropositivity was found to be higher in groups with raw meat consumption or in cat owners.

PDF

___

Ak M, 1997. Enzyme Linked Immunosorbent Assay (ELISA), In: Parazit Hastalıklarında Tanı Ed; Özcel MA, Altıntaş N, Türkiye Parazitoloji Derneği, 15, pp; 241-259.
Altıntaş K, 2002. Apicomplexia. Tıbbi Parazitoloji. Nobel Tıp Kitapevleri. Kozan Ofset İstanbul.
Altıntaş N, Yolasığmaz AS, Şakru N, Kitapcıoğlu G, 1998. İzmir ve çevresindeki yerleşim bölgelerinde yaşayan insanlarda Toxoplasma antikorlarının araştırılması. T Parazitol Derg, 22, 229-32.
Aycan ÖM, Miman Ö, Atambay M, Karaman Ü, Çelik T, Daldal N, 2008. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Son Yedi Yıllık Toxoplasma Gondii Seropozitifliğinin Araştırılması. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 15 (3), 199-201.
Carter AO. Frank JW, 1988.Congenital Toxoplasmosis: Epidemiologic features ve control. CMAJ, 135, 618- 632.
Çelik T, Karaman Ü, Çelebi B, Turan A, Babür C, Daldal N, 2008. Malatya İlinde Belediyede Çalışan Temizlik İşçilerinin Toxoplasmosis ve Listeriosis Seropozitifliği Yönünden Değerlendirilmesi. Turk Hij Dern Biyol Derg, 65 (2), 81-85.
Dubey JP, 1999. Toxoplasmosis. JAVMA, 205 (11 ), 1593- 1598.
Dubey J.P, Lindsay D, 1998. Structures of Toxoplasma gondii Tachyzoites, Bradyzoites ve Sporozoites ve Biology ve Development of Tissue Cysts. Clinical Microbiology Reviews, 11 (2), 267-299.
Dumanlı N, 2015. Toxoplamatidae (Toxoplasma, Neospora), In; Veteriner Protozooloji, Ed; Dumanlı N, Karaer Z, Medisan Yayınevi, İkinci Baskı, Ankara, pp; 133-150.
Garcia LS, Bruckner DA, 1993. Diagnostic Medical Parasitology. Second edition. American Society for microbiology. Washington DC, 392-406.
Gül K, Dağ MN, Suay A, Mete M, Mete Ö, 1994. D.Ü.Tıp Fakültesinin değişik bölümlerine başvuran ve Toksoplazma ön tanısı konmuş hastalarda Tokzoplazma antikorlarının dağılımı, Türkiye Parazitoloji Derg, 18 (4), 395-397.
Gürüz Y, Korkmaz M, 1997. Özellikli Tanı Yöntemleri. T. Parazitoloji Derneği Yayınları. İzmir, 293-317.
Gürüz Y, Özcel MA, 2007. Toxoplasmosis, In; Tıbbi Parazit Hastalıkları, Ed; Özcel MA, Türkiye Parazitoloji Derneği, 22, 141-190.
Handemir E, Koşan E, Kırmızı E, Şenlik B, 2001. Hayvanlarla Teması olan Askerlerde Toxoplasmosis Anket Çalışması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 25 (1), 18-24.
Hökelek M, Uyar Y, Günaydın M, Çetin M, 2000. Toxoplasma antikorlarının samsun yöresinde seroprevalansının araştırılması. OMÜ Tıp Derg, 17 (1), 50–55.
Kılıç NB. Altıntaş DU, Evliyaoğlı N, Uluhan R, 1996. Sağlam Çocuklarda Antitoksoplazma IgG Sıklığı. T. Parazitol Derg, 20: 13-17.
Kılıç S, Aslantaş Ö, Çelebi B, Pınar D, Babür C, 2007. Hatay ilinde risk gruplarında Qateşi, bruselloz ve toksoplazmoz seroprevalansının araştırılması. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 64 (1), 16-21.
Kocabeyoğlu Ö, Emekdaş G, Koşan E, Fidan A, Özcan Ş, 1996. Değişik yaş gruplarında Toxoplasma IgG Antikor prevalansı. Türkiye Parazitoloji Derg, 20 (1), 9-12.
Kocabeyoğlu O, Yergök YZ, Emekdaş G, Koşan E, 1996. Gebe kadınlarda Toxoplasma IgG ve IgM antikor prevalansı. Turkiye Parazitol Derg, 20 (2), 149–153.
Kuk S, Özden M, 2007. Hastanemizde dört yıllık Toxoplasma gondii seropozitifliğinin araştırılması. Türkiye Parazitoloji Derg, 31 (1), 1-3.
Kuman AH, 2002. “Toxoplasma gondii”, İn; İnfeksiyon Hastalıkları ve Mikrobiyolojisi, Ed; Topçu A, Söyletir G, Doğanay M, Nobel Tıp Kitapevleri, Ankara, pp; 1883-1897.
Kuman HA, Altıntaş N, Üstün Ş, Gürüz AY, 1995. Toxoplazmoz, In; İmmun yetmezlikte Önemi Artan Parazit hastalıkları, Ed; Özcel MA, Türk Parazitoloji Dern Yay No 12, Bornova, pp; 137-164.
Kuman A, Altıntaş N, 1996. Protozoon hastalıkları. Ege Üniversitesi Yayınları Bornova-İzmir, 112-144.
Madazlı R, 2003. “Gebelik döneminde enfeksiyonların takibi, sorunlar ve çözümler”. XI. Türk Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Kongresi, 30 Mart - 03 Nisan, İstanbul, 127–9.
Montoya JG, Liesenfeld O, 2004. Toxoplasmosis. Lancet, 363 (9425): 1965-1976.
Özcel A, Altıntaş N, 1997. Parazit Hastalıklarında Tanı. Türkiye Parazitoloji Derneği, 15, 400-401.
Özgüven V, 2002. Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji. 2. Baskı. Ankara, 205.
Öztürk C, Babür C, Salan G, 2002. Mersin yöresinde koyunlarda ve mezbaha çalışanlarında Sabin Feldman boya tasti ile anti toxoplasma gondii antikorlarının araştırılması, Genel Tıp Derg, 12 (1), 21-24.
Saygı G, 2002. Toxoplasma gondii ve Toxoplasmosis. Temel Tıbbi Parazitoloji, Esnaf Ofset Matbacılık. Sivas.
Sevinç F.Birdane FM, Sevinç M, Dik B, Altınöz F, 2000. Konya yöresindeki sığırlarda Toxoplazma gondii’ nin İHA ve İfa testleri ile seroprevalansı, T.Parazitol Derg, 24, 176-79.
Soulsby EJL, 1986. Helminths, Arthropods ve Protozoa of Domesticated Animals. 7th ed., Bailliére-Tindall, London. Tamer GS, 2009. Kocaeli’de Toxoplasmosis ve Kistik Ekinokokkozis İsidansı. Türkiye Parazitoloji Derg, 33 (2), 125-130.
Tanyüksel M, Gün H, Erdal N, Haznedaroğlu T, Babür C, Çelebi B, Daldal N, Baysallar M, Başustaoğlu A, 1994.Toksoplazmosis tanısında serolojik testlerin karşılaştırılması. T Parazitol Derg, 18 (3), 266-276.
Taşan MY, 2008. Düşük yapan hastalarda Toxoplasma gondii antikorları dağılımının makroelisa tekniği ile araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Şanlıurfa.
Tenter AM, Heckeroth AR, Weiss LM, 2000. Toxoplasma gondii: from animals to humans. Int J Parasitol, 30 (12-13), 1217-58.
Töre O, 1992. Toxoplasma gondii. Temel Mikrobiyoloji ve Parazitoloji. Onur Yayıncılık. Bursa.
Töre O, 2002. “Toxoplasma gondii”, In; İnfeksiyon Hastalıkları ve Mikrobiyolojisi, Ed; Topçu AW, Söyletir G, Doğanay M, Nobel Tıp Kitapevleri, Ankara. pp; 676-685.
Unat EK, Atasu T, 1985. Toxoplasmosisis in Toxoplasmosis ve Gebelik. Başkent Ofset. İstanbul.
Us D, 1999. Primer ve Sekonder İmmün Cevabın Ayırımında İmmünglobulin G (IgG) Avidite Testlerinin Değeri. Mirobiyoloji Bülteni, 33, 237-245.
Ustaçelebi Ş, 1999.Temel ve Kinik Mikrobiyoloji. Güneş Kitapevi.
Woldemichael T, Fontanve ark, Sahlu T, Gilis H, 1998. Evaluation of the Eiken latex Agglutination Test for Anti-Toxoplasma Infection Among Factory Workers. Addis Ababa, Ethiopia. Trans R Soc Trop Med Hyg, 92, 401.
Yılmaz M, 2002.Toksoplazmozun epidemiyolojisi. Kaplan M, Daldal N (Editörler), Toksoplazmoz Panel Kitabı. Fırat Üniversitesi Matbaası, Elazığ, 25 Nisan, 12-19.