Sosyal Bağlılık Ölçeği'nin Türk Kültürüne Uyarlanması

Problem Durumu: Aidiyet ve sosyal bağlılık, sosyal ilişkiler çerçevesinde yakın yıllar- da bir çok araştırmacı tarafından çalışılmıştır. Sosyal bağlılık ve aidiyet temel bir in- san gereksinimidir. Bireyin yaşadığı problemlerin bazıları onun değer verdiği grup- lar tarafından kabul edilmeme korkusu ile ilişkilidir. Benzer şekilde, Gerçeklik ve Adlerian terapi gibi bazı psikolojik danışma kuramları mutluluğumuz ve başarımı- zın çoğunlukla sosyal bağlılık düzeyimizle ilişkili olduğunu vurgulamaktadırlar. Sosyal bağlılık ve aidiyetin ne olduğunu açıklamaya çalışan bir çok araştırma, model ve kuram olmasına rağmen, ülkemizde bireyin sosyal bağlılık düzeyini ölçmede kul- lanılacak bir ölçme aracı bulunmamaktadır. Amaç: Bu çalışmanın amacı; Sosyal Bağlılık Ölçeği’nin geçerlik ve güvenirliğini, Türk kültürü içerisinde incelemektir. Yöntem: Veriler Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesinin çeşitli bölümlerinde o- kuyan 588 (357 kız, 231 erkek) öğrenciden elde edilmiştir. Çalışmada Sosyal Bağlılık Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği, Sosyal Provizyon Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçekle- ri kullanılmıştır Bulgular: Sosyal Bağlılık Ölçeği’nin (SBÖ) yapı geçerliği, Açıklayıcı (Exploratory Factor Analysis) faktör analizi ve Varimax Eksen Döndürme Tekniği kullanılarak in- celenmiştir. Analiz sonuçları, toplam varyansın % 59’unu açıklayan, özdeğeri 1.00’in üzerinde tek faktör olduğunu göstermiştir. Ek olarak, sonuçlar SBÖ’ nin yüksek iç tutarlık ve test-tekrar test güvenirliğine sahip olduğunu göstermektedir. Ölçeğin iç tutarlık katsayısı .90 olarak bulunmuş ve dört hafta ara ile yapılan test tekrar test ko- relasyon katsayısı (r=.90), ölçeğin yeterli test-tekrar test güvenirliğine sahip olduğu- nu göstermiştir. Sosyal Bağlılık Ölçeği’nin toplam puanları, üniversite öğrencileri üzerinde, beklenilen yönde yalnızlık, sosyal destek ve yaşam doyumu ile istatistiksel olarak anlamlı korelasyon vermiştir. Sonuç: SBÖ’ nin tutarlığına, ölçüt bağıntılı geçerliğine ve faktör yapısına ilişkin bul- gular, ölçeğin geçerli ve güvenilir olduğunu göstermektedir. Ayrıca bulguların genel değerlendirmesi Sosyal Bağlılık Ölçeği’nin üniversite öğrencileri üzerinde yapılacak çalışmalar için geçerli ve güvenilir bir araç olduğunu göstermektedir.

An Adaptation Study of Social Connectedness Scale in Turkish Culture

Problem Statement: Belongingness and social connectedness in social relationships framework has been studied increasingly by many scholars in recent years. Social connectedness and belongingness are a basic human need. Many of the problems, which people experience, are related to the fear of not being accepted by the signifi- cant others. In similar ways, some counseling theories such as Reality therapy and Adlerien therapy stress that our happiness and success are mostly related to the so- cial connectedness. Although there are many more researches, models, and theories which try to explain what belongingness and social connectedness are, there is no any other measure that can be used to evaluate the feeling of individuals’ social con- nectedness in Turkey. Purpose of the Study: The purpose of the study is to examine psychometric character- istics of Social Connectedness Scale in Turkish culture. Methods: The sample of this study is composed of 588 university students (357 female and 231 male) studying at different departments of the Faculty of Education in Pamukkale University. For the validity of SCS, correlations among three promi- nent scales such as UCLA Loneliness Scale, Life Satisfaction Scale and Social Provisions Scale were calculated. Findings and Results: The data collected were analyzed to evaluate the factor construct, reliability and validity of the SCS. Exploratory factor analysis was conducted by using principal component analysis and varimax rotation. Single in- dependent factor with the eigenvalue over 1.00 has been found. This factor ex- plained 59 % of total variance. The reliability coefficient of the scale was examined by employing Cronbach Alpha and test-retest methods. With the help these meth- ods, the internal consistency (.90) and test-retest reliability of the instrument have been found very high. The test-retest correlation coefficient demonstrated that the scale had adequate test stability over a four week period (r=.90). The total score of SCS correlated significantly in the expected direction with the measures in the university sample. Conclusions and Recommendations: The findings concerned with the factor structure, internal reliability consistency and concurrent validity of the SCS with the criterion measures showed that the instrument can be evaluated as a reliable and valid measure in Turkish culture. In a general evaluation of these findings, it may be rec- ommended that the SCS is reliable and a valid measure for the researches which will be carried out on the university students.

PDF

___

Adler, A. (1964). Social interest: A challenge to mankind. New York: Capricorn. Baumeister, R.F., & Leary, M.R. (1995). The Need of Belong: Desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological Bulletin, 17(3), 497-529. Chen, C.P. (1999). Transition to higher education: Major aspects and counseling guidelines. Guidance and Counseling, 4 (3), 31-37. Chipuer, C. H. (2001). Dyadic attachments and community connectedness: Links with youths’ loneliness experiences. Journal of Community Psychology. 29(4), 429-446. Choenarom, C., Williams, R. A., & Hagerty, B.M. (2005). The role of sense of belonging and social support on stres and depression in individuals with depression. Archives of Psychiatric Nursing, 19 (1), 19-29. Corey, G. (2005). Theory and Practice of Counseling and Psychotherapy. Brooks/ Cole Pub. Ca- lifornia. Cutrona, C.E., & Russell, D.W. (1987). The provision of social relationship and adaptation to stress. In W. H. Jones ve D. Perlman (ed.), Advances in Personal Relationships, vol., JAI Press, Inc., 37-67. Demir, A. (1989). U.C.L.A. yalnızlık ölçeğinin geçerliği ve güvenirliği. Türk Psikoloji Dergisi, 7 (23), 14-18. Diener, E., Emmons, R. A., Larson, R. J., & Griffin, S. (1985). The Satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49, 71–75. Duru, E., & Balkıs, M. (basımda). Sosyal Provizyon Ölçeği’nin psikometrik karakteristikleri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. Fayers, P.M., & Machin, D. (1998). Quality of live assessment in cilinical trials, methods and practice (Ed. Staquet, M, Hays, R. D. ve Fayers, P.M.), New York, Oxford University Press. Glasser, W. (1984). Reality Therapy. In R. Corsini (Ed.). Current psychotherapies (pp. 320-353), Itasca, IL: F. E. Peacock. Hagerty, B.M., Lynch-Sauer, J., Patusky, K.L., Bouwsema, M., & Collier, P. (1992). Sense of belonging: A vital mental health concept. Archives of Psychiatric Nursing, 6, 172-177. Hagerty, B. M., Williams, R. A., & Oe, H. (2002). Childhood antecedents of adult sense of be- longing. Journal of Clinical Psychology. 58 (7). 793-801. Jones, W.H., & Carver, M.D. (1990). Adjustment and coping implications of loneliness. In C.R. Kaya, A. (2005). Çocuklar için yalnızlık ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik ça- lışması. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 19, 220-237. King, A. K., Vidourek, A. R., Davis, B., & McClellan, W. ( 2002). Increasing self-esteem and school connectedness trough a multidimensional mentoring program. Journal of School Health. 72 (7), 294-299. Kohut, H. (1977). The analysis of the self. New York: International Universities Press. Lee, R. M., & Robbins, B. S. (1995). Measuring belongingness: The social connectedness and social assurance scales. Journal of Counseling Psychology, 42 (2), 232-241. Lee, R. M., & Robbins, S.B. (1998). The Relationship between social connectedness and anxiety, self- esteem, and social identity. Journal of Counseling Psychology, 45 (3), 338-345. Maslow, A. (1971). The farther reaches of human nature. New York: Viking press. McMillan, D. M. (1996). Sense of community. Journal of Community Psychology, 24, 315–325. McMillan, D. M., & Chavis, D. W. (1986). Sense of community: A definition and theory. Journal of Community Psychology, 14, 6–23. Murray, A. S. (2004). Cross-cultural reliability and validity of the Revised Conflict Tactics Scales: A study of university student dating couples in 17 nations, Cross-Cultural Research, 38 (4), 407-432. Osterman, K. F. (2000). Students’ need for belonging in the school community. Research of Educational Research, 70 ( 3), 323-367. Pond, C. S. (1998). Acceptance and belonging: The promotion of acceptance and belonging within group Art Therapy. American Journal of Art Therapy. 36, 81-89. Romano, D. M. (2004). A self-psychology approach to narcissistic personality disorder: A Nurs- ing reflection. Perspectives in Psychiatric Care, 40 (1), 20-28. Özdamar, K. (1997). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi I. Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir. Russell, D., Cutrona, C. E., Rose, J., & Yurko, K. (1984). Social and emotional loneliness: An ex- amination of Weiss’ typology of loneliness. Journal of Personality and Social Psychology, 46 (6), 1313-1321. Simmons, C., Aysan, F., Thompson, D., Hamarat, E., & Steele, D. (2002). Coping resource availability and level of perceived stress as predictors of life satisfaction in a cohort of Turkish college students. College Student Journal, 36 (1), 129-142. Weis, S. R. (1973). Loneliness: The experience of emotional and social isolation. New England Typo- graphical Service Inc. Yıldırım, A. (1997). Gender role influences on Turkish Adolescent’ self identity. Adolescence, 32, 217-231.