Sınıf Öğretmeni Adaylarının Matematik Tutumlarının İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, üniversite 3. sınıf öğrencilerinin matematik dersine karşı tutumlarını saptayan bir ölçek geliştirmek ve matematik tutumlarının çeşitli değişkenlerle ilişkisini ortaya çıkartmaktır. Tutumun farklı boyutlarını içeren 32 maddelik taslak ölçek, Gazi Üniversitesi ve Çanakkale 18 Mart Üniversitesindeki 132 sınıf öğretmeni adayına uygulandı. Yapılan analizler sonucunda ölçeğin 3 boyuttan oluştuğu ortaya çıkmıştır. Uygulama sonucunda, öğretim türü (birinci öğretim-ikinci öğretim) ile matematik tutumları arasında anlamlı bir farklılık ortaya çıkmıştır.

The Study of Classroom Teaching Candidates Attitudes Towards Mathematics

The purpose of this study is to develop a scale that determines the attitudes of third year university students toward mathematics and to bring to light the connection of their mathematics attitudes with various varibles. Draft scale that has 32 items including different dimensions of the attitude was applied to 132 candidates of class teacher in Gazi University and Canakkale 18 Mart University. Analyses showed that the scale consists of 3 dimensions. Results of application revealed significant difference between mathematics attitudes and education type (first education-second education).

PDF

___

ÇAKMAK, Melek. (2000). İlköğretimde Matematik öğretimi ve Aktif Öğrenme Teknikleri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20. (3), 119-131.
DEMİREL, Özcan ve K. ÜN. (1987). Eğitim Terimleri. Ankara: Şafak Matbaası.
DUATEPE, Asuman ve Ş. ÇİLESİZ. (1999). Matematik Tutum Ölçeği Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (16-17), 45-52.
GÖMLEKSİZ, Müfit. (1993). Kubaşık Öğrenme Yöntemi ile Geleneksel Yöntemin Demokratik Tutumlar ve Erişiye Etkisi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Doktora Tezi).
İNCEOĞLU, Metin. (2000). Tutum-Algı İletişim. Ankara: İmaj Yayınevi.
KAĞITÇIBAŞI, Çiğdem. (1977). İnsan ve İnsanlar: Sosyal Psikolojiye Giriş. İstanbul: Duran Ofset Matbaacılık.
KART, Cevat. (1999). Matematik Dersinin Önemi. Çağdaş Eğitim. (252), 3-6.
KLAUSMEİER J. ve W. GOODWİN. (1966). Learning and Human Abilities. New York: Harper and Row.
ÖNER, Necati. (1993). Öğretim ve Eğitime Bir Bakış. Eğitim Programları ve Öğretim. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
PAULOS, J. ALLEN. (1998). Herkes İçin Matematik. İstanbul: Beyaz Yayınları.
PEHLİVAN, Hülya. (1997). Tutumların Doğası ve Öğretimi. Çağdaş Eğitim. (233), 46-48.
PEKTAŞ, Suat. (1989). Sözel Olmayan Öğretmen Davranışlarının Öğretime Etkileri. Çağdaş Eğitim, (148), 225.
SAĞLAMER, Emin. (1980). İlkokulda Matematik Öğretimi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
SARITAŞ, Emel. (1999). İlköğretim 1. Devrede İşbirlikli Öğrenme Yöntemi ile Geleneksel Öğrenme Yöntemlerinin Başarılı ve Başarısız Öğrenciler Üzerindeki Etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (6), 87-93.
ŞEN, P. ve O. ÇEZİKTÜRK. (1996). Öğrencilerin Matematik Dersinde Okul-Aile İşbirliği Önerisine Karşı Tutumları. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi 2. Ulusal Eğitim Sempozyumu Bildirileri. 400.
TEZBAŞARAN, A. Ata. (1997). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Kılavuzu. Ankara: Türk Psikoloji Derneği Yayınları.
TURGUT, M. Fuat. (1983). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Ankara: Saydam Matbaacılık.