Effect of creative drama-based group guidance on male-adolescents' conflict resolution skills

Çatışma, bir ya da birden çok sayıda kişinin bir konu üzerinde yaşadığı doğal bir anlaşmazlık ya da gerginlik durumudur. Aslında çatışmanın kendisi yapıcı ya da yıkıcı değildir, çatışmayı çözmek için seçilen yol yapıcı ya da yıkıcı sonuçlara neden olmaktadır. Çatışmalar yıkıcı olarak çözüldüğünde kızgınlık, öfke, düşmanlık ve şiddet duyguları yaratır. Yapıcı olarak çözüldüğünde ise, sorun çözme, eleştirel düşünme ve iletişim becerilerini geliştirerek kişisel gelişimi sağlar. Gençler arasında görülen anlaşmazlıklar sıklıkla ciddi bir saldırganlığa dönüşebilmektedir. Çatışmaları yapıcı yollarla çözme becerilerini kazandırmak, ergenlerin çatışma yaşandığında saldırganlık davranışlarını, daha az tercih etmelerine neden olabilecektir.Bu çalışmanın amacı, yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitiminin erkek ergenlerin çatışma çözme becerileri üzerindeki etkisinin incelenmesidir. Çalışmada aşağıda yer alan hipotezler sınanmıştır.1.Yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitimine katılan erkek ergenlerin saldırganlık puanlarında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir azalma olacaktır. Bu azalma uygulamaların tamamlanmasından 8 hafta sonra yapılacak izleme ölçümlerinde de kendini gösterecektir.2.Yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitimine katılan erkek ergenlerin problem çözme puanlarında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir artış olacaktır. Bu artış uygulamaların tamamlanmasından 8 hafta sonra yapılacak izleme ölçümlerinde de kendini gösterecektir. Ayrıca, son oturumda üyelerin kişisel gelişim defterlerinden programın tamamına ve kendilerine yönelik değerlendirmelerinin alınması amaçlanmıştır.Araştırmanın YöntemiAraştırmada öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desen (ÖSKD) kullanılmıştır. Bu desen doğrultusunda deney ve kontrol grubunda yer alan deneklere deney öncesi Çatışma Çözme Davranışını Belirleme Ölçeği (ÇÇDBÖ) ön test olarak uygulanmıştır. Daha sonra, deney grubuna her oturum 90 dakika olmak üzere 10 oturumdan oluşan yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitimi uygulanmıştır. Bu süre içerisinde kontrol grubuna hiçbir işlem yapılmamıştır. Deney grubu ile yapılan 10 oturumun sonunda gruplara ÇÇDBÖ son test olarak uygulanmış ve deney grubunda yer alan deneklere uygulama bitiminden 8 hafta sonra izleme ölçümü için ÇÇDBÖ bir kez daha uygulanmıştır. Uygulanan programın genel amacı 9-11.sınıftaki öğrencilerin çatışmalarını yapıcı bir biçimde çözmelerine yardımcı olacak becerileri kazandırmaktır. Program, öğrencilerin, çatışma çözme becerisi kazanmalarına, çatışmalarda müzakere becerilerini kullanmalarına yardım edecek yaşantılar sağlamaktadır. Program içerik olarak üç ana bölümden oluşmaktadır: a)Çatışmanın doğasını anlama (4 oturum), b)Kişilerarası ilişkiler (3 oturum), c)Yapıcı çatışma çözümü (3 oturum). Yaratıcı drama çalışmalarında grubun yapısı ve katılımcıların özellikleri dikkate alınarak izlenmesi gereken bir sıralama bulunmaktadır. Bu sıralama; "hazırlık/ısınma, canlandırma ve değerlendirme/tartışma"dır. Hazırlık/ısınma, daha çok bedenin harekete geçtiği, duyuların eş zamanlı olarak yoğun kullanıldığı, içe dönük çalışmaların yapıldığı, güven kazanma, uyum sağlama gibi grup dinamiğini oluşturmayı amaçlayan, kuralları diğer aşamalara göre belli ve daha çok lider tarafından belirlenen bir aşamadır. Canlandırma, canlandırılacak konu çerçevesinde bir başlangıç noktası olan, doğaçlama, rol oynama ve diğer tekniklerin kullanıldığı bir aşamadır. Değerlendirme/tartışma ise, elde edilen sonuçların değerlendirildiği aşamadır. Bu çalışmada grup rehberliği programı bu üç aşama dikkate alınarak yapılandırılmıştır. Her oturumun amacı ve üyelerin kazanması beklenen hedef davranışlar belirlenerek taslak program hazırlanmıştır. Hazırlanan bu taslak program hakkında psikolojik danışma alanında üç akademisyenin ve yaratıcı drama alanında üç akademisyenin görüşlerine başvurulmuştur. Gelen öneriler değerlendirilerek programa son şekli verilmiştir.Araştırmada yer alan denekler, 2009-2010 öğretim yılında Niğde ilinde bir meslek lisesinde öğrenim gören erkek öğrenciler arasından, kullanılan ölçekten alınan puanlara ve gönüllülük esasına göre seçilmiştir. Başlangıçta gruplar 12'şer kişiden oluşturulmuştur, ancak deney grubundan 3 öğrencinin oturumlara ve değerlendirmelere katılmaması nedeniyle, verilerin analizi bu grupta 9 öğrenci üzerinden yapılmıştır. Bu araştırmada öğrencilerin çatışmalara verdikleri tepkileri ölçmek amacıyla Çatışma Çözme Davranışını Belirleme Ölçeği kullanılmıştır.Araştırmanın BulgularıAraştırmanın bulguları, yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitiminin saldırganlık puanlarının azalmasında ve problem çözme puanlarının artmasında etkili olduğunu ve bu etkinin son ölçümden 8 hafta sonra yapılan izleme ölçümlerinde de devam ettiğini göstermektedir. Ayrıca, deneklerin kişisel gelişim defterlerinin incelenmesi sonucunda kazandıkları değerlendirildiğinde; çatışmanın doğasını anladıkları, yapıcı çatışma çözme konusunda üzerlerine düşen sorumluluklarına ilişkin farkındalık kazandıkları, aileleri ve arkadaşları ile sorunsuz iletişim kurmayı genel anlamda başarabildikleri, karşılarındaki kişileri anlamak için çaba gösterdikleri belirlenmiştir.Araştırmanın Sonuçları ve ÖnerileriBu araştırmada, yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitiminin erkek ergenlerin çatışma çözme becerileri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Araştırmanın bulguları, yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş çatışma çözme eğitiminin erkek ergenlerin saldırganlık puanlarını azaltmada ve problem çözme puanlarını artırmada etkili olduğu ve bu etkinin son ölçümden 8 hafta sonra yapılan izleme ölçümlerinde de devam ettiği yönündedir. Araştırma bulgularına dayanarak bir grup rehberliği yöntemi olarak yaratıcı dramanın çatışma çözme becerilerinin kazandırılmasında etkili bir şekilde kullanılabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada uygulamaların bitiminden 8 hafta sonra yapılan izleme ölçümlerinde kazanılan bilgi ve becerilerin devam e

Yaratıcı drama temelli grup rehberliğinin erkek ergenlerin çatışma çözme becerilerine etkisi

Problem Statement: This study assumes that conflict itself is not constructive or destructive, whereas the path chosen to resolve the conflict is what leads to constructive or destructive results. When individuals resolve conflicts in a destructive manner, they instill feelings of anger, rage, hostility and violence in the people involved. On the other hand, when individuals resolve conflicts in a constructive manner, they ensure personal development by improving their own problem-solving, critical thinking and communication skills. Teaching students the skills to resolve conflicts in a constructive manner may dissuade them from choosing aggressive behavior when conflicts rise.Purpose of Study: The purpose of this study is to examine the effect of a conflict resolution skill training program integrated with creative drama on the conflict resolution skills of male adolescents.Methods: This is a quasi-experimental, pre-post and follow-up study with one experimental group and one control group. The researcher used the Conflict Resolution Behavior Determination Scale (CRBDS) to select the participants for the study. The experimental and control groups were each composed of 12 male Students for a total of 24 participants. In the study, a program using creative drama techniques was applied to the students in the experimental group. No program was applied to the control group. For the analysis of the data, 2x3 Split-plot ANOVA was used for the repeated measurements.Findings and Results: The findings of the study show that creative drama-based conflict resolution training has been effective at both reducing male adolescents' aggression scores and increasing their problem resolution scores. The findings of the study also show that this effect persisted as far as the follow up measurements, which were done eight weeks after the end of the last application.Conclusions and Recommendations: The results of this study show that adolescents who participate in group work integrated with creative drama can learn conflict resolution skills. Therefore, the researcher suggests that creative drama can be used effectively as a group guidance method that teaches conflict resolution skills. In this study, it was also found that the participants retained the knowledge and skills at the time of the follow up measurements that were done eight weeks after the end of the last application. It may take many years for psychological counselors to create constant change with this kind of application so future studies should reinforce the students' training through occasional, short-term programs that would remind students of the aforementioned knowledge and skills.

PDF

___

Adıgüzel, H. Ö. (1994, Nisan). Eğitimde yeni bir yöntem ve disiplin: Yaratıcı drama [Concept of creative drama, elements and stages]. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakütesi, I. Eğitim Bilimleri Kongresi: Vol. 2. (pp. 522-533). Adana.
Adıgüzel, H. Ö. (2005, Kasım). Aktif öğrenme yöntemlerinden yaratıcı drama [Active learning methods, creative drama]. Aktif Öğrenme Ulusal Çalıştayında sunulan bildiri. Ankara.
Adıgüzel, H. Ö. (2006). Yaratıcı drama kavramı, bileşenleri ve aşamaları [Creative drama concept, components and stages]. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 17-27.
Akfırat, F. Ö. (2004). Yaratıcı dramanın işitme engellilerin sosyal becerilerinin gelişimine etkisi [The effect of creative drama on hearing impaired students' social skills]. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(1), 9-22.
Annarella, L., & Frey, J. (2004, March). Conflict resolution using drama & technology. In R. Ferdig et al., (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference: 2004 (pp. 1915-1918). Chesapeake, VA: ' AACE. Retrieved September 15 2007 from http://www.editlib.Org/p/14714
Arslan, C., Hamarta, E., Arslan, E., & Saygın, Y (2010). An investigation of aggression and interpersonal problem solving in adolescents. Elemantary Education Online, 9(1), 379-388. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr
Arslan, E., Erbay, F., & Saygın, Y. (2010). Yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş iletişim becerileri eğitiminin çocuk gelişimi ve eğitimi bölümü öğrencilerinin iletişim becerilerine etkisinin incelenmesi [An investigation about the effect of communication skills education integrated with creative drama on students of departments of child development and education]. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23,1-8.
Buege, C. (1993). The effect of mainstreaming on attitude and self-concept using creative drama and social skills training. Youth Theatre Journal, 7(3), 19-22.
Büyüköztürk, S. (2003). Veri analizi el kitabı [Data analysis handbook]. 2. Baskı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bozdoğan, Z, (2003). Okulda rehberlik etkinlikleri ve yaratıcı drama [Activities in school guidance and creative drama]. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Breunlin, D. C., Cimmarusti, R. A., Bryant-Edwards, T. L., & Hetherington, J. S. (2002). Conflict resolution training as an alternative to suspension for violent behaviour. Journal of Educational Research, 95(6), 349-358
Brinson, J. A., Kottler, J. A., & Fisher, T. A. (2004). Cross-cultural conflict resolution in the schools: Some practical intervention strategies for counselors. Journal of Counseling and Development, 82(3), 294-303.
Campano, J. P., & Munakata, T. (2004). Anger and aggression among Filipino Students. Adolescence, 39(156), 757-764.
Chen, D. W. (2003). Preventing violence by promoting the development of competent conflict resolution skills: Exploring roles and responsibilities. Early Childhood Education Journal, 30(4), 203-209.
De Wied, M., Branje, S. J. T., & Meeus, W. H. J. (2007). Empathy and conflict resolution in friendship relations among adolescents. Aggressive Behavior, 33, 48-55.
Durmuş, E, (2006). Yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş grupla psikolojik danışmanın üniversite öğrencilerinin utangaçlık düzeylerine etkisi [The impact of group counseling integrated with creative drama on the level of shyness]. Unpublished doctoral dissertation, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Erdoğan, G. (2006). İlköğretim 8.sınıf (14-15 yaş) öğrencilerinin depresif belirti ve öz kavram düzeylerine yaratıcı drama çalışmalarının etkisinin incelenmesi [The effects of creative drama on the self concept and depressive symptoms of 8th grade (ages 14-15) students with depressive symptoms]. Unpublished master dissertation, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Freeman, G. D., Sullivan, K., & Fulton, C. R. (2003). Effects of creative drama on self-concept, social skills, and problem behavior. Journal of Educational Research, 96(3), 131-139.
Gümüş, A. E. (2002). Sosyal kaygıyla başa çıkma programının üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı düzeylerine etkisi [The effect of coping with social anxiety program on social anxiety levels of university students]. Unpublished doctoral dissertation, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gündogdu, R. (2009). Yaratıcı drama temelli çatışma çözme programının ergenlerde öfke, saldırganlık çatışma çözme becerisine etkisi [Effect of the creative drama based conflict resolution program on the anger, aggression and conflict resolution skills in adolescents]. Unpublished doctoral dissertation, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
Güner, I. (2007). Çatışma çözme becerilerini geliştirmeye yönelik grup rehberliğinin lise öğrencilerinin saldırganlık ve problem çözme becerileri üzerine etkisi [The effect of the group guidance which directed to improve conflict resolution skills on aggressiveness and problem solution skills of high school students]. Unpublished doctoral dissertation, inönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Goldstein S. B. (1999) Construction and validation of a conflict communication scale. Journal of Applied Social Psychology, 29(9), 1803-1832.
Goodwin, D. (1985). An investigation of the efficacy of creative drama as a method for teaching social skills to mentally retarded youth and adults. Children's Theatre Review, 34(2), 23-26.
Graves, K. N., Frabutt, J. M., & Vigliano, D. (2007). Teaching conflict resolution skills to middle and high school students through interactive drama and role play. Journal of School Violence, 6(4), 57-79.
Jahanian, S. (1997). Building bridges of understanding with creative drama strategies: an introductory manual for teachers of deaf elementary school students. (ERIC Document Reproduction Service No. ED 418 537). Retrieved September 15 2007 from http://eric.ed.gov/PDFS/ED418537.pdf
Jensen, I., Rechis, R., & Luna, J. D. (2002). Learning trough drama. In: Early childhood literacy: programs & strategies to develop cultural, linguistic, scientific and healthcare literacy for very young children & their families, 2001 yearbook. (ERIC Document Reproduction Service No. ED 468 867). Retrieved September 15 2007 from http://eric.ed.gov/PDFS/ED468867.pdf
Karaatlı, M. (2006). Verilerin düzenlenmesi ve gösterimi [Data organization and representation]. In S. Kalaycı (Ed.) SPSS Uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri [SPSS Applied multivariate statistical techniques] (pp. 3-42). ikinci Baskı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
Karahan, T. F. (2006). The effect of a communication and conflict resolution skill training program on the conflict resolution skill levels of university students. Eurasian Journal of Educational Research, 22,150-158.
Karatas, Z. (2008). Bilişsel davranışsal teknikler ile psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grupla psikolojik danışma uygulamalarının ergenlerde saldırganlığı azaltmadaki etkilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi [A comparative investigation of how psychological group counseling practices which are done by using cognitive behavioral techniques and psychodrama techniques effect the decreasing of adolescent aggression]. Unpublished doctoral dissertation, Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Karatas, Z., & Yavuzer, Y. (2009).Yaratıcı drama temelli mesleki grup rehberliğinin lise öğrencilerinin mesleki olgunluk puanlarına etkisi [Effects of group guidance based on creative drama on vocational maturity scores of high school students]. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 8(15), 87-102.
Koruklu, N. (1998). Arabuluculuk eğitiminin ilköğretim düzeyindeki bir grup öğrencinin çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi [Investigation of the effect on a group student's conflict resolution behavior of mediation training]. Unpublished master dissertation, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Korkut, F. (2002). Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri [High school students' problem-solving skills]. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 177-184.
Kus, M. (2007). Çatışma çözümü eğitimi programının Anadolu Lisesi düzeyindeki bir grup öğrencinin çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi [Studying the effect of conflict resolution education program on a group of Anatolian high school student's conflict resolution behavior]. Unpublished master dissertation, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
McCaslin, N. (1990). New directions in creative drama. National Forum, 70(3), 34-36, [Online] Retrieved September 15 2007 from http://www.web24.epnet.com.
Miller, P. M., Danaher, D. L., & Forbes, D. (1986). Sex-related strategies for coping with interpersonal conflict in children aged five and seven. Developmental Psychology, 22,543-548.
Noble, G., Egan, P., & McDowell, S. (1977). Changing the self-concepts of seven-year old deprived urban children by creative drama or video feedback. Social Behavior and Personality, 5(1), 55-64.
Okvuran, A. (2002). Yaratıcı dramanın kullanılabileceği alanlar [Creative drama can be used in different areas]. In Ö. Adıgüzel (Ed.) Yaratıcı drama 1985-1995 yazılar [Creative drama 1985-1995 writings]. I.Cilt, (pp.156-157), Ankara: Natürel Kitap Yayıncılık.
Orpinas, P., Murray, N., & Kelder, S. (1999). Parental influences on students' aggressive behaviors and weapon carrying. Health Education and Behavior, 26(6), 774-787.
Owens, L., Daly, A., & Slee, P. (2005). Sex and age differences in victimization and conflict resolution among adolescents in a South Australian school. Aggressive Behavior, 31,1-12.
Oner-Koruklu, N. (2003). Arabuluculuk eğitiminin iletişim ve çatışma çözme becerisine etkisi, bir grup üniversite öğrencisi üzerinde çalışma [The effect of "mediation training" on communication and conflict resolution skills: A study on a group of university students]. Unpublished doctoral dissertation, Ege Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Öner, U. (2004). Çatışma çözme ve arabuluculuk eğitimi [Conflict resolution and mediation training]. In Y. Kuzgun (Ed.) İlköğretimde rehberlik [Guidance in primary] 5. Baskı, (pp. 189-227). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Pipkin, W., & DiMenna, S. (1989). Using creative dramatics to teach conflict resolution: exploiting the drama/conflict dialectic. Journal of Humanistic Education and Development, 28(2), 104.
San, I. (1990). Eğitimde yaratıcı drama [Creative drama in education]. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23(2), 574-582.
San, I. (1996). Yaratıcılığı geliştiren bir yöntem ve yaratıcı birey yetiştiren bir disiplin: Eğitsel yaratıcı drama [A method of enhancing creativity and a discipline which training creative individual: Educational creative drama]. Yeni Türkiye Dergisi Eğitim Özel Sayısı, 7(2),148-160.
Scharf, S.C. (2000). Gender differences in adolescent aggression: An analysis of instrumentality expressiveness. Doctoral dissertation, Michigan University, Department of Clinical Psychology, Michigan.
Stevahn, L., Johnson, D. W., Johnson, R. T., & Schultz, R. (2002). Effects of conflict resolution training integrated into a high school social studies curriculum. The Journal of Social Psychology, 142(3), 305-331.
Tastan, N. (2006). Çatışma çözme eğitimi ve akran arabuluculuğu [Conflict resolution training and peer mediation]. In U. Öner (Ed.), Uygulamalı grup rehberliği programları dizisi [Applied group counseling programs series]. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Türnüklü, A. (2006). Yeni ilköğretim programları ve öğretmen yeterlikleri ışığında sınıf ve okul disiplinine çağdaş bir yaklaşım: Onarcı disiplin [A contemporary approach to classroom and school discipline in the light of new elementary school curricula and teacher qualifications: Restorative discipline]. Ankara: Ekinoks Eğitim Danışmanlık Hiz. ve Bas. Yay. Dag. San.
Uşaklı, H. (2006). Drama temelli grup rehberliğinin ilköğretim V.sınıf öğrencilerinin arkadaşlık ilişkileri, atılganlık düzeyleri ve benlik saygısına etkisi [The effects of group guidance based on drama on elementary school 5th grades students' friendship relation, assertiveness and self esteem levels]. Unpublished doctoral dissertation, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Uysal, Z. (2006). Çatışma çözme eğitimi programının ortaöğretim dokuzuncu sınıf düzeyindeki öğrencilerin çatışma çözme becerilerine etkisi [The effects of conflict resolution training program on ninth grade students conflict resolution skills]. Unpublished master dissertation, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Vera, E. M., Shin, R. Q., Montgomery, G. P., Mildner, C., & Speight, S. L. (2004). Conflict resolution styles, self-efficacy, self-control, and future orientation of urban adolescents. Professional School Counseling, 8(1), 73-80.
Voltan-Acar, N. (2005). Grupla psikolojik danışma ilke ve teknikleri [Principles and techniques of group counseling]. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Weir, E. (2005). Preventing violence in youth. Canadian Medical Association Journal, 172(10), 1291-1292.
Woody, D. (2001). A comprehensive school-based conflict-resolution model. Children & Schools, 23(2), 115.
Yavuzer, Y., Gündogdu, R., & Dikici, A. (2010). Yaratıcı drama temelli grup rehberliği ve bilişsel-davranışçı yaklaşıma dayalı grupla psikolojik danışmanın ergenlerin kaygı düzeylerine etkileri [The effects of creative drama based group guidance and cognitive-behaviorist approach based psychological group counseling on anxiety level of adolescents]. E-Journal of New World Science Academy (NWSA), 5(3), 1126-1140.