Problem Durumu: Diğer insanlarla iletişim kurarken ya da iletişim kurma beklentisi içindeyken yaşanan korku ya da kaygı olan iletişim korkusu eğitim sürecinde önemli bir sorun olarak görülmektedir. İletişim korkusu, çeşitli sosyal ortamlarda bulunurken ve davranırken, başkaları üzerinde olumsuz bir izlenim bırakacağı beklentisi ile yaşanan sosyal kaygının sadece iletişim kurma durumlarına özgü bir türü olarak kabul edilmektedir. Bu korku, iş ortamında ve topluluk karşısında yaşanabileceği gibi sınıfta ya da öğretmenle etkileşim durumlarına özgü olarak da yaşanabilir. Okul ortamında öğretmene özel olarak yaşanan iletişim korkusu, öğrencinin öğretmenle iletişime girme durumunda yaşadığı özgül bir kaygı tipi olarak tanımlanmaktadır. Alan yazın incelendiğinde iletişim korkusunun en önemli nedenlerinden biri olarak iletişime girme isteksizliği gösterilmektedir. Bunun yanında öğretmen davranışlarıyla oluşan tehtitkar durumların öğrenciler tarafından algılanma biçiminin ve olumsuz öğrenmeler geçmişinin; iletişim becerileri eksikliğinin, sıkılganlık ve utangaçlık gibi kişisel özelliklerin ve sınıftaki tartışmalara katılmama, soru sormama, öğretmenden yardım istememe ve onunla iletişime girmekten kaçınma gibi davranışların iletişim korkusu ile anlamlı ilişkinin olduğu görülmüştür. İlgili yabancı alan yazına bakıldığında doğrudan öğretmen ya da öğretim elemanı ile iletişim kurma durumlarında yaşanan iletişim korkusu ölçeğine rastlanılmamıştır. Ancak iletişim korkusunu farklı boyutlarıyla ölçme amacıyla geliştirilmiş çeşitli ölçekler bulunmaktadır. Bu ölçekler yardımıyla sorunun önemini gösteren ve önleyici çalışmaların başlamasını destekleyen araştırmalar yapılabilmektedir. Bu bağlamda ülkemiz koşullarına uygun, farklı yaş grupları için iletişim korkusunu geçerli ve güvenilir bir biçimde ölçecek ölçme araçlarına gereksinim vardır. Özellikle kısa bir süre sonra profesyonel iş görme etkinlikleri içine girecek ve çoklu iletişim durumlarında yetişkin rollerine uygun davranma göreviyle karşılaşacak olan üniversite öğrencilerinin, otorite konumunda olan öğretim elemanları ile iletişim kurarken yaşadıkları korkuya ilişkin varolan durumu betimlemeye ve başa çıkmaya yönelik çalışmaların yapılmasına aracılık edecek ölçme araçlarının geliştirilmesine gereksinim vardır. Araştırmanın amacı: Bu çalışmada iletişim korkusunun özgül bir tipi olan üniversite öğrencilerinin öğretim elemanları ile iletişim kurma korkusunu ölçmeye hizmet edecek geçerliği ve güvenilirliği olan bir ölçme aracı geliştirmek amaçlanmıştır. Araştırmanın Yöntemi: Öğretim Elemanı İle İletişim Kurma Korkusu Ölçeği’nin (ÖİKÖ) maddelerini belirleme çalışmalarının sonunda oluşturulan 62 maddelik deneme formu ilk olarak 280 öğrenciye uygulanmıştır. Bu uygulamadan elde edilen verilerle yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucunda beşli Likert ile yanıtlanan 49 madde elde edilmiştir. Ölçeğin bu formunun geçerlik ve güvenilirlik çalışmaları kapsamında tekrar açımlayıcı faktör analizi yapılmış, sonra madde analizi, doğrulayıcı faktör analizi ve ölçütlere dayalı geçerliği yapılmıştır. Ölçeğin güvenilirliği için test-tekrar test ve iç tutarlılık güvenilirliğine bakılmıştır. Ölçeğin faktör analizi, madde analizi ve iç tutarlılık güvenilirliği 2006-2007 güz yarı yılında Kocaeli Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi ve Fen-Edebiyat Fakültesi 1., 2. ve 3. sınıftaki 210 (85 kız, 125 erkek) öğrenciden; ölçeğin ölçütlere dayalı geçerliği için 2006-2007 bahar yarı yılında Kocaeli Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi 1., 2., 3. ve 4. sınıftaki 140 (58 kız, 82 erkek) öğrenciden; ölçeğin güvenilirlik çalışması için 2006-2007 bahar yarı yılında, Kocaeli Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi 3. ve 4. sınıftaki 150 (50 kız, 100 erkek) öğrenciden alınan verilerle gerçekleştirilmiştir. Bulgular ve Sonuçlar: Yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucunda ÖİKÖ’nün 19 maddeden oluştuğu ve önemli üç faktörünün olduğu görülmüştür. Faktör döndürme sonrasında ölçeğin birinci faktörde yer alan ve yedi maddeden oluşan alt ölçeğine “yatkınlaştırıcı kişisel özellikler”, ikinci faktöründe yer alan ve sekiz maddeden oluşan alt ölçeğine “öğretim elemanının davranışlarına ilişkin algılanan tehdit” ve dört maddeden oluşan üçüncü faktörüne “öğretim elemanından uzak durma eğilimi” isimleri uygun görülmüştür. Bu faktörlerden birincisi ölçeğe ilişkin toplam varyansın %21.9’unu, ikincisi %20.9’unu, üçüncüsü de %11.4’ünü açıklamaktadır. Bu üç faktörün açıkladığı toplam varyans %54.2 olup, faktörlerin maddelerde açıkladıkları ortak varyans da %41 ile %63 arasında değişmektedir. Birinci faktörde yer alan maddelerin faktör yük değerlerinin .563 ile .786 arasında; ikinci faktördekilerin .776 ile .597 arasında; üçüncü faktördekilerin ise .744 ile .647 arasında değişmektedir. ÖİKÖ’nün alt ölçeklerle korelasyonunun sırasıyla .75, .81, ve .43 olduğu, yani her bir alt ölçeğin toplam ölçek puanları ile anlamlı ilişkisinin olduğu görülmüştür. ÖİKÖ’nün alt ölçeklerin madde toplam korelasyon değerlerine dayalı olarak yapılan madde analizi sonuçları da bu sonucu desteklemektedir. Ölçekte birinci faktörü oluşturan maddelerin .51 ile .68 arasında; ikinci faktörü oluşturan maddelerin .45 ile .69 arasında; üçüncü faktörü oluşturan maddelerin ise .41 ile .51 arasında madde toplam korelasyon değerleri elde edilmiştir. Bu sonuçlar ölçeğin ait oldukları boyutla ilişkilerinin yeterli olduğunu ve ölçeğin yapı geçerliğine ilişkin kanıtları güçlendirdiğini göstermektedir. Doğrulayıcı faktör analizi sonuçlarına göre, uyum istatistikleri birlikte dikkate alındığında faktör yapısının verilerle iyi düzeyde uyum gösterdiği, modifikasyon indeksi sonuçlarında önemli bir modifikasyon önerisi olmadığı, dolayısıyla ölçeğin yapı geçerliğinin doğrulandığı görülmüştür. Yapılan benzer ölçekler geçerliği çalışmasında ÖİKÖ ile Sosyal Kaygı Ölçeği arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (r=.62). Ölçeğin Cronbach-Alfa katsayısı r=.82; test-tekrar test güvenilirlik katsayısı ise r=.90 olarak bulunmuştur. ÖİKÖ’nün güvenirlik katsayılarına ba

Problem Statement: Communication apprehension has become a subject of major concern in education. A sizable body of research exists on communication apprehension in the literature. It is observed that students who have CA do not participate in classroom discussions, do not ask for the missing parts of the lecture, do not ask for help when in need and are not willing to learn in class. The Turkish context also needs comprehensive studies on CA in order to conceptualize and solve the problem. Therefore, we primarily need a communication apprehension scale which is valid and reliable for different age groups in the Turkish culture. Purpose of the study: The aim of this study is to develop a scale in order to measure the communication apprehension that the university students are experiencing when interacting with their lecturers. Method: The validity and reliability of the scale was tested with 210 college students for construct validity and item analysis; concurrent validity was tested with 140 students, and the test-retest reliability was tested with 150 students. Findings and Results: At the end of the exploratory factor analysis, it was found that Communication Apprehension with the Lecturers Scale (CALS) consisted of 19 items and three factors. These factors explained 54.2 % of the total variance. Item-total score correlations of the scale were examined and satisfied results were obtained. The construct validity of the scale was tested by using confirmatory factor analysis. The findings indicated that the scale had construct validity. To test concurrent validity, the correlation between students’ scores on CALS and Social Anxiety Scale (SAS) were examined and a significant relationship (r=.62) was obtained. The Cronbach-alpha coefficient for the scale was found to be .82 and the testretest reliability coefficient was found to be .90. Considering the analysis results, it was decided that CALS had sufficient psychometric properties. Conclusions and Recommendations: Further validity and reliability studies held with larger samples at different universities and different faculties will be beneficial to provide more sufficient psychometric properties.