SİYASAL İMAJ OLUŞTURMA BAĞLAMINDA YEREL YÖNETİCİLERİN SOSYAL MEDYA KULLANIMI: BÜYÜKŞEHİR BELEDİYE BAŞKANLARI ÖRNEĞİ

Bu çalışma, çevrimiçi siyasal imaj yönetiminin dinamiklerini incelemek amacıyla siyasetçilerin yoğun olarak kullandıkları sosyal medya uygulamalarına odaklanmıştır. Özellikle, seçim dönemi dışında büyükşehir belediye başkanlarının çevrimiçi medyadaki imaj oluşturma süreçleri analiz edilmektedir. Araştırma, büyükşehir belediye başkanlarının kişisel Twitter ve Instagram hesaplarındaki paylaşımlara odaklanmaktadır. İçerik analizi yöntemi kullanılarak elde edilen veriler, belediye başkanlarının sosyal medya aracılığıyla imaj oluşturma biçimlerini ortaya koymaktadır. Araştırma sonuçları, belediye başkanlarının resmi görevlerine sürekli vurgu yaparak siyasal imajlarını korumaya odaklandıklarını göstermektedir. Ayrıca, büyükşehir belediye başkanlarının Twitter'da politika odaklı iletişim tarzını tercih ettikleri, Instagram'da ise daha spontane ve günlük iletişim tarzını benimsedikleri belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal medya, Siyasal iletişim, Siyasal imaj, Yerel yönetimler

SOCIAL MEDIA USE OF LOCAL ADMINISTRATORS IN THE CONTEXT OF CREATING OLITICAL IMAGE: THE EXAMPLE OF METROPOLITAN MAYORS

This study focuses on examining the dynamics of online political image management by politicians through social media platforms heavily utilized by them. Specifically, it analyzes the process of image construction by metropolitan mayors in online media, particularly outside of election periods. The research concentrates on the posts made on the personal Twitter and Instagram accounts of metropolitan mayors. The data obtained through content analysis method reveals the ways in which mayors shape their images through social media. The research findings indicate that mayors prioritize maintaining their political images by continuously emphasizing their official duties. Moreover, it is determined that metropolitan mayors prefer a policy-focused communication style on Twitter, while adopting a more spontaneous and daily communication style on Instagram.

Keywords:

Social media, Political communication, Political image, Local governments,

PDF

___

Akdoğan, Y. (1995). Görsel iktidar. İnsan Yayınları.
Anık, C. (2016). Siyasal ikna. Der Yayınları.
Aziz, A. (2007). Siyasal iletişim. Nobel Yayıncılık.
Balcı, Ş., Kaya, E., Karadeniz, B., & Abaylı, H. (2020). Aday imajı oluşumunda etkili faktörler: “31 Mart 2019 Yerel Seçimleri örneği”. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2020(50), 1-27.
Barthes, R. (1993). Göstergebilimsel serüven, (M. Rifat, & S. Rifat Çev.) Yapı Kredi Yayınları.
Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G., & Aydemir, A. (2014). Siyasal iletişim sürecinde sosyal medya ve Türkiye’de 2011 genel seçimlerinde Twitter kullanımı. Bilig (68), 59-96.
Bennett, L. (2012). The personalization of politics: Political identity, social media, and changing patterns of participation. The annals of the American academy of political and social science, 644(1), 20-39.
Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi (2. baskı). Siyasal Kitapevi.
Canöz, K. (2013). Seçmen tercihinde aday imajının rolü: 29 Mart 2009 yerel seçimleri öncesinde Konya seçmeni üzerine bir araştırma. Selçuk İletişim, 6(2), 95-114.
Civelek, M., & Türkay, O. (2020). Göstergebilimin kuramsal açıdan incelenmesine yönelik bir araştırma. Alanya Akademik Bakış Dergisi, 771 - 787.
Çankaya, E. (2015). Siyasal iletişim dünyada ve Türkiye’de. İmge Kitapevi.
Çildan, C., Ertemiz, M., Küçük, E., Tumuçin, H. K., & Albayrak, D. (2012). Sosyal medyanın politik katılım ve hareketlerdeki rolü. Akademik Bilişim Konferansı, Uşak.
Damlapınar, Z., & Balcı, Ş. (2013). Seçmenin zihnindeki aday imajını belirleyen etkenler: 28 Mart 2004 yerel seçimleri alan araştırması. Selçuk İletişim, 4(1), 58-79.
Damlapınar, Z., & Balcı, Ş. (2014). Seçimler, adaylar, imajlar. Literatürk.
Daver, B. (1969). Siyaset bilimine giriş. Doğan Yayınevi.
Devran, Y. (2011). Seçim kampanyalarında geleneksel medya, internet ve sosyal medyanın kullanımı. Başlık Yayın Grubu.
Enli, G., & Rosenberg, L. T. (2018). Trust in the age of social media: Populist politicians seem more authentic. Social Media+ Society, 4(1).
Erdoğan, İ. (2012). Pozitivist metodoloji ve ötesi. Erk.
Farkas, X., & Bene, M. (2021). Images, politicians, and social media: Patterns and effects of politicians’ ımage- based political communication strategies on social media. The International Journal of Press/Politics, 26(1), 119- 142.
Geray, H. (2017). Toplumsal araştırmalarda nicel ve nitel yöntemlere giriş. Ütopya.
Gökçe, O. (2006). İçerik analizi kuramsal ve pratik bilgiler. Siyasal Kitapevi.
Güllüpunar, H. (2009). Halkın yakınma yöntemleri. Eğitim Akademi.
Güllüpunar, H. (2010). Siyasal iletişim ve aday imajı. Eğitim Yayınevi.
Gürbüz, S. (2019). Siyasi lider imajına etki açısından fotoğrafların rolü: 2017 halkoylaması örneğinde liderlerin sosyal medya fotoğrafları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 18(69), 318-331.
Heywood, A. (2014). Siyaset. Adres Yayınları.
Jakson, N., & Lilleker, D. G. (2011). Microblogging, constituency service and impression management: UK MPs and the use of Twitter. The Journal of Legislative Studies, 17(1), 86-105.
Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of social media. Business Horizons, 59(1), 59-68.
Kılıçaslan, E. (2008). Siyasal iletişim ideoloji ve medya ilişkisi. Kriter Yayınları.
Kışlalı, A. T. (2005). Siyaset bilimi. İmge Yayınları.
Lalancette, M., & Raynauld, V. (2019). The Power of political image: Justin Trudeau, Instagram, and celebrity politics. American Behavioral Scientist, 63(7), 888-924.
Lilleker, D. (2006). Key concepts in political communication. Sage.
McNair, B. (2011). An introduction to political communication. Routledge.
Miscicka, M. (2011). 2010 Polonya seçim kampanyasında sosyal medyanın kullanımı. İçinde Y. Devran (Ed.), Seçim Kampanyalarında Geleneksel Medya, İnternet ve Sosyal Medyanın Kullanımı (s. 121-128). Başlık Yayın Grubu.
Neuman, W. L. (2017). Toplumsal araştırma yöntemleri nicel ve nitel yaklaşımlar (Cilt II). (S. Özge, Çev.) Yayınodası.
Özel, Z. (2009). Siyasi lider imajları: Gerçekliğin yeniden üretilmesi. İçinde A. Özkan (Ed.), Siyasetin İletişimi (s. 169-191). Tasam Yayınları.
Özkan, A. (2004). Siyasal iletişim. Nesil.
Öztekin, A. (2020). Siyasal iletişimin Amerikanlaşması bağlamında Ak Parti’nin siyasal iletişim çalışmalarının gazeteler üzerinden incelenmesi. Erciyes İletişim Dergisi, 7(1), 679-702.
Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC'si. Say Yayınları.
Russmann, U., Svensson, J., & Larsson, A. O. (2019). Political parties and their pictures: Visual communication on Instagram in Swedish and Norwegian election campaigns. İçinde A. Veneti, D. Jackson, & D. G. Lilleker (Eds.), Visual Political Communication (s. 119-144).
Schill, D. (2012). The visual image and the political image: A Review of visual communication research in the field of political communication. Review of Communication, 12(2), 118-142.
Sezer, Ö. (2021). Yerel yönetimlerin kuramsal ve kavramsal çerçevesi. İçinde Ö. Önder, E. B. Sipahi, & M. Yaman (Eds.), Yerel Yönetimler-Yönetim, Siyaset, Knet ve Güncel Tartışmalar (s. 3-41). Gazi Kitapevi.
Svensson, J. (2012). Negotiating the political self on social media platforms an in-depth study of image- management in an election-campaign in a multi-party democracy. JeDEM-eJournal of eDemocracy and Open Government, 4(2), 183-197.
Tokgöz, O. (2008). Siyasal iletişimi anlamak. İmge Kitapevi.
Uztuğ, F. (1999). Siyasal marka, seçim kampanyaları ve aday imajı. MediaCat.
Üskül, Z. (1993). Yeni bir demokrasi arayışı: Yerel demokrasi. Anayasa Yargısı Dergisi, 333-344.
Veneti, A., Jackson, D., & Lilleker, D. G. (2019). Visual political communication. İçinde A. Veneti, D. Jackson, & D. G. Lilleker (Eds.), Visual Political Communication (s. 1-14).
Yaylı, H. (2021). Belediyeler. İçinde Ö. Önder, E. B. Sipahi, & M. Yaman (Eds.), Yerel Yönetimler-Yönetim, Siyaset, Kent ve Güncel Tartışmalar (s. 169-199). Gazi Kitapevi.