Günümüzde vergiye gönüllü uyum sadece mükellefin yapmak zorunda olduğu yükümlülükler olarak değerlendirilmemekte, vergilendirme işleminin diğer tarafı olan vergi idaresine de mükelleflerin yükümlülüklerini kolaylaştıracak uygulamaları yürürlüğe koymak gibi bir görev yüklemektedir. Mükellef davranışlarını temel alan mükellef odaklı vergi idarelerinin önemi her geçen gün artmaktadır. Türkiye'de bu unsurlar doğrultusunda vergiye gönüllü uyumu kolaylaştıracak bazı organizasyonel düzenlemeler gerçekleştirilmiştir. Önce, vergi idaresinin reorganizasyonu ile ilgili 2005 yılında "Gelir İdaresi Başkanlığı'nın Organizasyonu ve Görevleri Hakkındaki Kanunu" yürürlüğe girmiştir. Sonrasında da mükellef odaklılığı ön plana çıkarmak için 2007 yılında Büyük Mükellefler Vergi Dairesi Başkanlığı(BMVDB)ve 2015 yılında Tek Vergi Dairesi projeleri hayata geçirilmiştir. Bu makalede çeşitli ülkelerdeki gelir idaresi organizasyon yapıları ile mükellef odaklı ve vergiye gönüllü uyumunu artıracak uygulamalar ile Türkiye'de bu konuda yapılan çalışmalar ele alınmış ve Türkiye'deki uygulama eksiklikleri ortaya konulmuştur. Türkiye'de dokuz yıldır uygulanan BMVDB uygulaması; görev, yetki, büyük mükellef tanımı ve sadece İstanbul'daki mükellefleri kapsamına almış olması gibi unsurlar bakımından önemli eksikliklere sahiptir. Tek Vergi Dairesi Uygulaması ise çok yeni bir uygulama olduğundan kapsamlı değerlendirme yapabilme konusunda yeterli veri bulunmamaktadır.