Esra ERENLER TEKMEN, Aysun ÇETİN, Tuğrul TORUN

ÇALIŞANLARIN ÖZ-YETERLİK ALGILARININ SESSİZLİK DAVRANIŞI ÜZERİNE ETKİSİ

Bu çalışmanın amacı, öz-yeterlik algısının çalışan sessizlik davranışı üzerindeki etkilerini ortaya koymaktır. Bu kapsamda çalışan sessizlik davranışı kabullenici, savunmacı ve korumacı sessizlik davranışı olmak üzere üç boyutta ele alınmıştır. Veriler, "Çalışan Sessizliği Ölçeği" (Dyne vd., 2003) ve Genel Öz Yeterlik Ölçeği"(Schwarzer ve Jerusalem, 1995) kullanılarak anket yöntemi ile toplanmıştır. Çalışma bir devlet üniversitesinde çalışan 224 akademik ve idari personelin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Verilerin analizinde t-testi, anova, korelasyon analizi ve yapısal eşitlik modellemesinden yararlanılmıştır. Bulgular, çalışanların öz-yeterlik algılarının kabullenici ve savunmacı sessizlik davranışı üzerinde negatif etkisinin olduğunu; korumacı sessizlik davranışı üzerinde ise pozitif etkisinin olduğunu ancak bu pozitif etkinin anlamlı düzeyde olmadığını göstermiştir.

THE EFFECT OF EMPLOYEES' SELF-EFFICACY PERCEPTION ON THEIR

The aim of this study is to explain the effect of self-efficacy on employee silence behaviour. In this context, employee silence behavior has been discussed on three dimensions - acquiescent, defensive and prosocial silence behavior. Data collection has been done by a survey using "Employee Silence Scale" (Dyne et all, 2003) and "General Self-Efficacy Scale" (Schwarzer and Jerusalem, 1995) 224 academic and administrative personnell of a public university. T-test, anova, correlation analysis and structural equation modelling have been used in data analysis. Evidences of the study stated that employee's perception of self-efficacay has a negative effect on acquiescent and defensive silence behavior while having a positive but not a significant effect on prosocial silence behavior.

PDF

___

Ajzen, I. (1991). The Theory of Planned Behavior, Organizational Behavior and Human Decision Processes, 50 (2), 179-211.
Aksoy, V. ve Diken, İ. H. (2009). Rehber Öğretmenlerin Özel Eğitimde Psikolojik Danışma ve Rehberliğe İlişkin Öz- Yeterlik Algılarının İncelenmesi. İlköğretim Online Dergisi, 8 (3), 710-719.
Aryee, S.,.Walumbwa, F. O, Mondejar, R. veChu, C.W. L. (2014). Core Self-Evaluations and Employee Voice Behavior: Test of a Dual-Motivational Pathway.Journal of Management, 20 (10), 1-21.
Aypay, A. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği'nin (GÖYÖ) Türkçe'ye Uyarlama Çalışması İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (2), 113-131.
Bakoğlu, R., Aşkun, B., ve Berber, A. (2009). Does Locus of Control Lead to "Silence" of Academicians?,International Conference On Social Sciences, WorkingPaper, Org. by., Social Sciences Research Society, Eylül, İzmir.
Banerjee, A. ve Somanathan, R. (2001). A Simple Model of Voice, The quarterly Journal of Economics, Februaray, 116 (1), 189-227.
Bandura, A. (1982). Self-Efficacy Mechanism in Human Agency, AmericanPsychologist, 37 (2), 122-147.
Bayram, Nuran (2010). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş Amos Uygulamaları. Ankara: Ezgi Kitabevi.
Bies, R.J. (2009). Sounds of Silence: Identifying New Motives and Behaviors. İçinde J. GREENBERG ve M.S. EDWARDS (ed), Voice and Silence in Organizations:., 157-175, İngiltere: Emerald Group Publishing.
Brinsfield, C.T.,Edwards, M.S., ve Greenberg, J. (2009). Voice and Silence in Organizations: Historical Review and Current Conceptualizations, İçinde: J. Greenberg ve M.S. Edwards (Ed). Voice and Silence in Organizations, 3-37, İngiltere: Emerald Group Publishing.
Bolat, O.(2011). Öz-Yeterlilik ve Tükenmişlik İlişkisi: Lider- Üye Etkileşiminin Aracılık Etkisi, Ege Akademik Bakış, 11(2), 255-266.
Bowen, F., ve Blackmon, K. (2003). Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice, Journal of Management Studies, 40 (6), 1393-1417.
Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri Ve Dinamikleri,Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145-162.
Çelik, H. E., Yılmaz, V. (2013). Yapısal eşitlik modellemesi temel kavramlar-uygulamalar- programlama. Ankara: Anı Yayıncılık.
Demir, M. ve Demir, Ş. (2012). Yükseköğretim Kurumlarında Örgütsel Sessizlik: Turizm Lisans Eğitimi Kurumları Örneği, Milli Eğitim Dergisi, Sayı:193, 184-198.
Deniz N. , Noyan, A. ve Ertosun, G. (2013) . The Relationship Between Employee Silence and Organizational Commitment in a Private Healthcare Company, Social and Behavioral Sciences, 99, 691 - 700.
Durak, İ. (2012). Korku Kültürü ve Örgütsel Sessizlik, Ekin Yayınları, Bursa. Dyne, L. V., Ang S. ve Botero, I. C. (2003). Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice As Multidimensional Constructs, Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392.
Fast, N. J.,Burrıs,E. R. ve Bartel, C. A. (2014). Managing toStay in the Dark; Managerial Self-Efficacy, Ego Defensiveness and the Aversion toEmployeeVoice, Academy of Management Journal, 57 (4), 1013-1034.
Gist, M.E. (1989). TheInflunece of Training Method on Self- Efficacy and Idea Generation among Managers, Personnel Psychology, 42, 787-805.
Hair, J.F., Black,W.C., Babin, B.J., Anderson, R.E. ve Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis,Prentice-Hall, Inc, New Jersey,6th. Edition,.
Harlos, K. P. (2004). Explainig Silent Discontent at Work, Paperpreented at the Academy of Management Meeting, New Orleans.
Judge, T.A., ve Bono, J.E. (2001). Relationship of Core Self-EvaluationsTraits, Self Esteem, Generalized Self- Efficacy, Locus of Control and Emotional Stability with Job Satisfaction and Job Performance: A Meta- Analysis, Journal of Applied Psychology, 86 (1), 80-92.
Kahya, C. (2015). Mesleki Özyeterlilik ve Örgütsel Sessizlik İlişkisini Belirlemeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma, Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF. Dergisi, 5(1), 293-314.
Kotaman, H.(2008). Özyeterlilik İnancı ve Öğrenme Performansının Geliştirilmesine İlişkin Yazın Taraması, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 111-133.
Kutlay, Y. (2012). Araştırma Görevlilerinin Örgütsel Adanmışlık ve Öz-yeterliliklerinin Örgütsel Sessizlikleri Üzerine Etkisi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi
Landau, J. Ve College, S.S. (2009). To Speakor Not ToSpeak:Predictors of Voice Propensity, Journal of Organizational Culture, Communications and Conflict, 13(1), 35-54.
LePine, J.A. ve Dyne, L.V. (1998). Predicting Voice Behavior in WorkGroups, Journal of Applied Psychology, 83 (6), 853-868.
Luszczynska, A., Dona, B. G., ve Schwarzer, R (2005). General self- efficacy in various domains of human functioning: Evidence from five countries, International Journal of Psychology, 40 (2), 80-89.
Meydan, C.H ve Şeşen, H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi Amos Uygulamaları, Detay Yayıncılık, Ankara.
Milliken, F. J.,veMorrison, E. W. (2003). Shades of Silence:Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organisations. Journal of Management Studies, 40, 1563-1568.
Mooghali, A. ve Bahrampour, Z. (2015). Analyzing Relationships Between Perceived Silence Climate, Employee Silence Behavior and JobAttitudes, International Journal of AcademicResearch, 7(1), 142-149.
Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000).Organizational Silence: A Barrier To Change And Development In A Pluralistic World, Academy of Management Review, 25 (4), 706-725.
Nikolaou,I., Vakola, M. ve Bourantas, D., (2008). Who speaks up at work? Dispositional Ifluences on Employees' Voice Behaviour, Personnel Review, 37(6), 666-679.
Öcal, H. ve Aydın, O. (2009). Spor Takımlarında Kollektif Yeterlik, Öz-Yeterlik ve Sargınlık Algıları ile Başarı Algı ve Beklentileri Arasındaki İlişkiler, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 26 (2), 155-174.
Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001). Employee Silence: QuiescenceandAcquiescence as Responses to Perceived Injustice ,Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369.
Schwarzer, R. ve Jerusalem, M. (1995). Generalized Self-Efficacy Scale. In J. Weinman, S. Wright, and M. Johnston, Measures in Health Psychology: A User's Portfolio. Causal and Control Beliefs ( 35-37). Windsor, UK: NFER-NELSON
Şehitoğlu, Y. ve Zehir, C. (2010). Türk Kamu Çalışanlarında Çalışan Performansının, Çalışan Sessizliği ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Bağlamında İncelenmesi, Amme İdaresi Dergisi, 43 (4), 87-110.
Şeşen, H. (2010). Kontrol Odağı, Genel Öz- Yeterlik, İş Tatmini ve Örgütsel Adalet Algısının Örgütsel Vatandaşlık Davranışına Etkisi: Ankara'da Bulunan Kamu Kurumlarında Bir Araştırma, H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28 (2), 195-220.
Şimşek, E. ve Aktaş H.,(2014). Örgütsel Sessizlik ile Kişilik ve Yaşam Doyumu Etkileşimi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14 (2), 121-136.
Tangirala,S. ve Ramanujam R. (2008).Employee Silence on Critical Work Issues: The Cross Level Effects of Procedural Justice Climate, Personnel Psychology, 61, 37-68.
Taşkıran, E. (2010), Liderlik Tarzının Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisinde Örgütsel Adaletin Rolü ve Bir Araştırma, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Tian , Z. ve Huang, P. (2013).Researches on the Effects of Leader Empowerment Behavior on Employees' Voice Behavior: The Mediating Effect of Self-Efficacy, Proceedings of 20th International Conference on Industrial Engineering and Engineering Management
Uysal, İ. (2013). Akademisyenlerin Genel Öz-Yeterlik İnançları: AİBÜ Eğitim Fakültesi Örneği,Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (2), 144-151.
Üngören, E. ve Ercan, A. (2015). Sessizleşen Örgütlerde Öz Yeterlilik Algısının Rolü: Alanya'daki Konaklama İşletmeleri Üzerinde Bir Araştırma, İşletme Araştırmaları Dergisi, 7 (2), 115-156
Vakola, M. ve Bouradas, D. (2005). Antecedents and Consequences of Organizational Silence: An Empirical Investigation, Employee Relations, 27 (5), 441-458.
Walumbwa, F.O.,Mayer, D.M., Wang, P., Wang, H. ve Workman, K. (2011). Linking ethical LeaderShip to Employee Performance: The Roles of Leader-Member Exchange, Self-Efficacy and Organizational Identification, Organizational Behavior and Human DecisionProcesses, 115, 204-213.
Wang, D.,Gan, C., Wu, C. Ve Wang, D. (2015). Ethical Leadership and Employee Voice: Employee Self-Efficacy and Self-Impact as Mediators, Psychological Reports: employment Psychology and Marketing,116 (3), 751- 767.
Xie, J.,Chu, X.,Zhang, J. Ve Huang, J. (2014). Proactive Personality and Voice Behaviour: The Influence of Voice Self- Efficacy and Delegation, Social Behaviour and Personality, 42 (7), 1191-1200.
Yıldırım, F. ve İlhan, İ.Ö. (2010). Genel Özyeterlilik Ölçeği Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması, Türk Psikiyatri Dergisi, 21 (4), 301-308.
Yılmaz, V. ve Çelik, H.E.(2009). Yapısal Eşitlik Modellemesi, 1. Baskı, Pegem Akademi, Ankara.
Zimmerman, B. J. (2000). Self-Efficacy: An Essential Motive to Learn Contemporary Educational Psychology, 25, 82-91.
Zulkosky, K. (2009). Self-Efficacy: A Concept Analysis, Nursing Forum, 44 (2), 93-102.

Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi-Cover

ISSN: 1306-2174
Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: 2005
Yayıncı: Abant İzzet Baysal Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi