Öğretmen adaylarının ders planı hazırlama ve uygulama becerilerine bilişsel öğrenme ve somut yaşantı düzeylerinin etkisi

Bu çalışma, öğretim ilke ve yöntemleri dersinde kuramsal ve uygulamalı çalışmaların, öğretmen adaylarının beceri düzeyine etkisini belirlemeye yönelik ilişkisel tarama modelinde bir araştırmadır. Araştırma iki temel amaca göre yürütülmüştür. Birinci amaç, öğretim elemanının konu anlatımına dayalı olarak kazanılan kuramsal dayanaklı bilişsel öğrenmelerin ve Kolb’un öğrenme modelinden uyarlanan mikro öğretim uygulamalarıyla sağlanan somut yaşantı düzeyinin, ders planı hazırlama ve uygulama becerilerine etkisini belirlemektir. Diğer amaç ise, ders planı uygulama ile bilişsel öğrenme ve somut yaşantı arasındaki ilişkiye ders planı hazırlama becerisinin aracılık etkisini test etmektir. Araştırmada Kocaeli Üniversitesi İlköğretim Matematik Öğretmenliği 2.sınıf öğrencisi olan 96 öğretmen adayının puanları kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, ders planı hazırlamanın kuramsal öğrenmelerden, ders planı uygulamanın ise somut yaşantılardan regresyon değeri açısından daha fazla etkilendiği, diğer taraftan ders planı hazırlama becerisinin önemli bir aracı değişken olduğu sonucuna varılmıştır.

The effects of level of cognitive learning and concrete experience on teacher candidates’ lesson planning and application skills

This is a research based on a relational survey model that determins the effects of the theoretical and applied studies on skill of the principles and methods course on teacher candidates.The research was carried out according to two basic aims. The first aim is to determine the effects of the theoretically-oriented cognitive learning, which is acquired based on instructors’ lecture,and the level of concrete experience provided by microteaching applications, which are adopted from Kolb’s learning model, on the skills of lesson plan preparation and application. The other aim is to test the mediating effect of the skill of lesson plan preparation on the relationship between the application of lesson plan and cognitive learning with concrete experience. The research used the scores of 96 teachers who were sophomores at the department of Teaching Mathematics at Primary School at Kocaeli University. As a result of the research, while it was found that, in terms of regression value, lesson plan preparation was affected more by theoretical learning; and lesson plan applications were affected more by concrete experience, it was also found that lesson plan preparation skill is an important mediating variable.

PDF

___

Allen, D. W. (1980). Micro-teaching: Personal review. Britisch Journal of Teacher Education, 6(2), 147-151.
Baron, R. M. & Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51, 1173–1182.
Bay, E.; Karakaya, S. (2009). Öğretmen Eğitiminde Yapılandırmacı Yaklaşıma Dayalı Uygulamaların etkililiğinin değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(28), 40-55.
Beeth, M.E. & Adadan, E. (2006). The influences of university-based coursework on field experience. Journal of Science Teacher Education, 17(2), 103-120.
Bilen, M. (2002). Plandan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Borg, W. R., Kallenbach, W., Morrıs, M. & Frıebel, A. (1969). Videotape feedback and microteaching in a teacher training model. Journal of Experimental Education, 37, 9-16.
Brock, K. L. & Cameron, B. J. (1999). Enlivening political science courses with Kolb’s learning preference model. Political Science and Politics, 32(2), 251-256.
Can, V. (2009). A microteaching application on a teaching practice course. Cypriot Journal of Educational Sciences, 4, 125-140
Cruickshank, D. R. & Metcalf, K. M. (1993). Improving preservice teacher assessment through on-campus laboratory experiences. Theory Into Practice, 32, 86-92.
Davis, O. L. & Smoot, B. R. (1970). Effects on the verbal teaching behaviors of beginning secondary teacher candidates’ participation in a program of laboratory teaching: Laboratory observation schedule and record. Educational Leadership, 28, 165-169.
Gencel, İ.E. (2008). The effect of instruction based on Kolb’s experiential learning theory on attitude, achievement and retention in social studies. İlköğretim Online, 7(2), 401-420.
Genç, S. Z. (2010). Eğitim Öğretimde Planlama, Arslan, M. (Ed.) Öğretim İlke ve Yöntemleri (ss. 75-101). Ankara: Anı Yayınlılık.
Goodlad, J. (1991). Why we need a complete redesign of teacher education. Educational Leadership,49, 4–6.
Gültekin, M. (2003). Öğretim Etkinliklerinin Planlanması, Gültekin, M. (Ed.) Öğretimde Planlama ve Değerlendirme (ss. 75-101). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Güney, K.; Semerci, Ç. (2009). Mikro-Yansıtıcı Öğretim Yönteminin Öğretmen Adaylarının Yansıtıcı Düşünmesine Etkisi. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi. 8(1), 77-83.
Huber, J. & Ward, B.E. (1969). Pre-service confidence through microteaching. Education, 90(1),65-68.
Kallenbach, W. W., & Gall, M. D. (1969). Microteaching versus conventional methods in trained elementary intern teachers. Journal of Educational Research, 63, 136-141.
Kılıç, A. (2010). Learner-centered micro teaching in teacher education. International Journal of Instruction, 3(1), 77–100.
Kılıç, A.; Acat, M. B. (2007). Öğretmen Adaylarının Algılarına Göre Öğretmen Yetiştirme Programlarındaki Derslerin Gereklilik ve İşe Vurukluk Düzeyi. Sosyal Bilimler Dergisi,17, 21-37.
Kolb, A. Y. & Kolb, D. A. (2006). Learning styles and learning spaces: A review of the multidisciplinary application of experiential learning in higher education. Chapter 3 (p45-91) in Sims, R and Sims, S. (Eds.). Learning styles and learning: A key to meeting the accountability demands in education. Hauppauge, NY: Nova Publishers .
Kolb, D. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice Hall.
Konyalıoğlu, A.C.; Konyalıoğlu, S.; Işık, A. (2002). Matematik Derslerinde Planlı Eğitim Üzerine. Kastamonu Eğitim Dergisi. 10(2), 351-358.
Meade, E. (1991). Reshaping the clinical phase of teacher preparation. Phi Delta Kappan, 72, 666–669.
Peker, M. (2009a). Genişletilmiş Mikro Öğretim Yaşantıları Hakkında Matematik Öğretmeni Adaylarının Görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(2), 353-376.
Peker, M. (2009b). The use of expanded microteaching for reducing pre-service teachers’ teaching anxiety about mathematics. Scientific Research and Essays, 4(9), 872-880.
Roth, W. M. & Tobin, K. (2001). Learning to teach science as practice. Teaching and Teacher Education,17, 741-762.
Sachs, J. (1997). Revisioning teacher education, Unicorn, 23, 46–56.
Sumpter, R. D. (1995). Expanding field experiences: Reality, results, and revision. Teacher Educator,30, 6–15.
Sutliff, R.I. & Baldwin, V. (2001). Learning styles: Teaching technology subjects can be more effective. The Journal of Technology Studies, 27, 22–27.
Svinick, M. D. & Dixon, N. M. (1987). The Kolb model modified for classroom activities. College Teaching, 35(4), 141-146.
Şen, İ. A. (2009). Akran-Mikro Öğretimin Öğretmen Yetiştirme Programındaki Etkisinin Araştırılması. Eğitim ve Bilim, 34(151), 165-174.
Tigchelaar, A. & Korthagen, F. (2004). Deepening the exchange of student teaching experiences: Implications for the pedagogy of teacher education of recent insights into teacher behaviour. Teaching and Teacher Education, 20(7), 665-679.
Yeany, R. (1978). Effects of microteaching with videotaping and strategy analysis on the teaching strategies of preservice science teachers. Science Education, 62 (2), 203-207.