“POSTMODERN DARBE” ÜZERİNEGRAMSCİYAN BİR OKUMA: BİRHEGEMONYA GİRİŞİMİ OLARAK 28 ŞUBATSÜRECİ

28 Şubat süreci, Refah Partisi (RP) ve İslami sivil toplumun, ordunun başını çektiği siyaset dışı aktörler tarafından “geriletilmesi” ve politik alan ile birlikte sivil alanın yeniden biçimlendirilmesini ifade eder. 28 Şubat müdahalesini Türk siyasi tarihindeki diğer askeri muhtıra ve darbelerden ayıran özgünlük, bu süreçte sivil toplumu harekete geçirmek suretiyle “silahsız kuvvetleri” devreye sokan bir stratejinin ortaya koyulmasıdır. Nitekim bu strateji çerçevesinde fikirlere ve algılara etki ederek toplumda “irticaya” karşı ortak bir “sağduyu” oluşturulması hedeflenmiştir. Bu bağlamda ordunun fikirsel ve ideolojik üstünlüğü elde ederek sivil toplum üzerinde bir “hegemonya” inşa etmeye çalıştığı söylenebilir. Sivil toplum, politik toplum ve hegemonya kavramları İtalyan siyasetçi ve sosyalist kuramcı Antonio Gramsci’nin yönetenlerle yönetilenler arasındaki egemenlik ilişkisini çözümlemek için kullandığı anahtar kavramlardır. Bu bağlamda Gramsciyan yaklaşımın, 28 Şubat sürecini anlamak için son derece işlevsel bir teorik zemin sunduğunu söylemek mümkündür. Literatür taramasına dayanan bu çalışmanın amacı, 28 Şubat sürecini Gramsci’nin ortaya koyduğu teorik kavramlar üzerinden değerlendirmektir.

A GRAMSCIAN STUDY ON THE “POSTMODERN COUP”: THE FEBRUARY 28 PROCESS AS A HEGEMONIC INITIATIVE

The February 28 process refers to the “reg ression” of the Welfare Party (Refah Partisi) andIslamic civil society by the military-led non-poli tical actors and the reshaping of the public sphereas well as the political sphere. The introduction ofa policy that brings the so-called “unarmed for ces” into action by mobilizing civil society in thisprocess sets the February 28 intervention apartfrom other military memorandums and coups inTurkish political history. In fact, the objectivewas to influence ideas and perceptions to createa “common sense” against “Islamist reactionism”in the society. In this context, we may suggest thatthe army sought to build a “hegemony” over ci vil society by gaining intellectual and ideologicaladvantage. Antonio Gramsci, an Italian politicianand socialist theorist, used the concepts of civilsociety, political society, and hegemony to analy ze the relationship of sovereignty between rulersand ruled. In this context, the Gramscian appro ach can be said provides a highly functional the oretical basis for understanding the February 28process. The aim of this literature-based analysisis to assess the February 28 process based on thetheoretical concepts introduced by Gramsci.

PDF

___

Altaylı, Fatih. “Yeni Vatandaşlık Görevim”. Hürriyet (3 Mart 1997).
Aydın, Suavi – Taşkın, Yüksel. 1960’tan Günümüze Türkiye Tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları, 2015.
Bates, Thomas R. “Gramsci and the Theory of Hegemony”. Journal of the History of Ideas 36/2 (1975), 351-366.
Bayburt, Berrin – Duman, Doğan. “28 Şubat Post-Modern Darbesi’nin İslami Dernek ve Vakıflara Etkileri”. The Journal of Academic Social Science Studies. 64 (2017), 413-430. http://dx.doi.org/10.9761/JASSS7477
Bora, Tanıl. Cereyanlar: Türkiye’de Siyasi İdeolojiler. İstanbul: İletişim Yayınları, 2017.
Çakır, Ruşen. “Milli Görüş Hareketi”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: İslamcılık. ed. Tanıl Bora – Murat Gültekingil. Cilt 6 / 544-575. İstanbul: İletişim Yayınları, 2005.
Çetin, Adnan. Türk Sinemasında Yoksulluk Temsilleri: 1960-1975 Dönemi. Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2017.
Çınar, Menderes. Vesayetçi Demokrasiden “Milli” Demokrasiye. İstanbul: Birikim Yayınları, 2015.
Demir, Ömer. “Anadolu Sermayesi” ya da “İslamcı Sermaye”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: İslamcılık. ed. Tanıl Bora – Murat Gültekingil. Cilt 6 / 870-886. İstanbul: İletişim Yayınları, 2005.
Doğan, A. Ekber – Durak, Yasin. “İslami Burjuvazinin Yükselişi ve Neoliberalizmin Toplumsallaştırılması: İki Dindar Şehrin Başarı Hikâyesinin Perde Arkası”. ‘Yeni Türkiye’ye Varan Yol: Neoliberal Hegemonyanın İnşası. ed. İsmet Akça vd. 301-318. İstanbul: İletişim Yayınları, 2018.
Dural, A. Baran. “Antonio Gramsci ve Hegemonya”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 11/39 (2012), 309-321.
Ekşi, Oktay. “Allah Ellerine Düşürmesi”. Hürriyet (28 Mart 1998). https://www.hurriyet.com.tr/allah-ellerine-dusurmesin-39011729
Erdoğan, Necmi. “Neo-Kemalizm, Organik Bunalım ve Hegemonya”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Kemalizm. ed. Tanıl Bora – Murat Gültekingil. Cilt 2 / 584-591. İstanbul: İletişim Yayınları, 2009.
Ergin, Sedat. “Erkaya’nın Silahsız Kuvvetler Doktrini”. Hürriyet (25 Haziran 2000). https://www.hurriyet.com.tr/sedat-ergin-erkayanin-silahsiz-kuvvetler-doktrini-39163765
Fiori, Giuseppe. Antonio Gramsci: Life of a Revolutionary. New York: Schoken Books, 1970.
Fontana, Вenedetto. “Hegemony and Power in Gramsci”. Hegemony: Studies in Consensus and Coercion. ed. Richard Howson - Kylie Smith. 80-106. New York: Routledge, 2008.
Fontana, Вenedetto. “The Uses and Abuses of Gramsci: Hegemony and American Politics”. Perspectives on Gramsci: Politics, Culture and Social Theory. ed. Joseph Francese. 80-96. New York: Routledge, 2009.
Gramsci, Antonio. Selections from the Prison Notebooks. New York: International Publishers, 1971.
Habertürk, Kıvrıkoğlu’dan Ecevit’e: “28 Şubat daha bitmedi!” (28 Şubat 2012), https://www.haberturk.com/gundem/haber/720006-kivrikogludan-ecevite-28-subat-daha-bitmedi
Halifeoğlu, Melek – Yetiş, Mehmet. “Gramsci, Sivil Toplum - Devlet İkiliği ve Kuramsal Kökenler”. Mülkiye Dergisi. 37/1 (2013), 163-188.
Heywood, Andrew. Siyasi İdeolojiler. çev. Ahmet Kemal Bayram vd. Ankara: Adres Yayınları, 2013.
Howson, Richard. “Hegemony in the Preprison Context”. Hegemony: Studies in Consensus and Coercion. ed. Richard Howson - Kylie Smith. 16-32. New York: Routledge, 2008.
Howson, Richard - Smith, Kylie. “Hegemony and the Operation of Consensus and Coercion”. Hegemony: Studies in Consensus and Coercion. ed. Richard Howson - Kylie Smith. 1-15. New York: Routledge, 2008.
Hürriyet, “Şok Brifing” (30 Nisan 1997).
Laclau, Ernesto – Mouffe, Chantal. Hegemonya ve Sosyalist Strateji: Radikal Demokratik Bir Politikaya Doğru. çev. Ahmet Kardam. İstanbul: İletişim Yayınları, 2008.
Milliyet, “RP’den Dini Vakıflara 74 Milyar” (15 Temmuz 1997), https://www.milliyet.com.tr/siyaset/rpden-dini-vakiflara-74-milyar-5391671
Milliyet, “Tehdidin Adı İrtica” (30 Nisan 1997).
Morton, Adam David. Unravelling Gramsci: Hegemony and Passive Revolution in the Global Economy. London: Pluto Press, 2007.
Mouffe, Chantal. “Hegemony and Ideology in Gramsci”. Gramsci and Marxist Theory. ed. Chantal Mouffe. 168-204. London: Routledge and Kegan Paul, 1979.
Özipek, Bekir Berat. “28 Şubat ve İslâmcılar”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: İslamcılık. ed. Tanıl Bora – Murat Gültekingil. Cilt 6 / 640-651. İstanbul: İletişim Yayınları, 2005.
Özkök, Ertuğrul. “MGK’nın 3 no’lu gündem maddesi”. Hürriyet (12 Mart 1998). https://www.hurriyet.com.tr/mgk-nin-3-nolu-gundem-maddesi-39009499
Öztürk, Armağan. “Özne-Nesne Diyalektiğinde Gramsci Uğrağı: Praxis Felsefesi Nereye Doğru?”. Günümüzde Yeni Siyasal Yaklaşımlar I: Eleştiriler-Farklılıklar-Çözüm Arayışları. ed. Halil Onur İnce. 255-301. Ankara: Doğu Batı Yayınları, 2010.
Sancar, Serpil. İdeolojinin Serüveni: Yanlış Bilinç ve Hegemonyadan Söyleme. Ankara: İmge Kitabevi, 2014.
Tanör, Bülent. Türkiye’de Demokratikleşme Perspektifleri. TÜSİAD, 1997.
Tünay, Muharrem. “Türk Yeni Sağının Hegemonya Girişimi”. Praksis 5 (2002), 177-197.
Yaralı Akkaya, Aysun. “Antonio Gramsci’de Entelektüelin Bir Eleştirisi Olarak Praksis Düşüncesi”. Yönetim ve Ekonomi 21/1 (2014), 35-46.
Yavuz, M. Hakan. Erbakan’dan Erdoğan’a: Laiklik, Demokrasi, Kürt Sorunu ve İslam. çev. Leman Adalı. İstanbul: Kitap Yayınevi, 2011.
Yetiş, Mehmet. “Gramsci ve Aydınlar”. Mülkiye Dergisi 26/236 (2002), 217-245.