Yapılandırmacı din öğretimi modeli: Grimmitt örneği

Bu makalede Grimmitt’in geliştirdiği yapılandırmacılığa dayalı din öğretimi modeli ana hatlarıyla tanıtılmakta ve değerlendirilmektedir. Grimmitt, yapılandırmacılık çeşitlerinden teorik bir çerçeve oluşturarak yapılandırmacı bir din öğretimi modeli geliştirmiş, modelinde din öğretiminde yapılandırmacılık temelinde ilkeler ve stratejiler önermiştir. Bu makale, din öğretiminde ilk örneklerinden birini oluşturan Grimmitt modelinde yapılandırmacılığın temel varsayım ve ilkelerinin din öğretimine nasıl aktarılacağını ve uygulanacağını göstermesi bakımından önem arz eder.

Constructivist religious education: The case of Grimmitt

In this article, we will introduce and evaluate the religious education model based on the constructivism which was developed by Grimmitt. He has developed a constructivist religious education model by structuring a theoretical framework abstracted from different varieties of other constructivist theories, and in his model, he suggests some principles and strategies in religious education. This approach makes his method one of the first constructivist religious education models. Grimmit’s model plays an important role in presenting how the principles and hypotheses of constructivism could be practiced in religious education.

PDF

___

Alberts, Wanda. Integrative Religious Education in Europe, Walter de Guyter Publishing, Berlin, 2007.

Ceylan, Yusuf. Eğitimde Yapılandırmacılık ve Din Eğitimi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2013.

Erricker, Clive ve Jane Erricker. Reconstructing Religious, Spiritual and Moral Education, Routledge Falmer, London, 2000.

Erricker, Clive “From Silence To Narration: A Report on the Research Methods of the Children and Worldviews Project”, British Journal of Religious Education, Vol. 23, No. 3, 2006, pp. 156-164.

Erricker Clive ve Jane Erricker, “Where Angels Fear To Tread: Discovering Children’s Spirituality”, Education, Spirituality and the Whole Child, Ed. Ron Best, Cassell, London, 1996, pp. 184-195.

EV, Halit. Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Derslerinde Probleme Dayalı Öğrenme, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara, 2012.

EV, Halit. “Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Derslerinde Yapılandırmacı Öğrenme: İmkân ve Sınırlılıklar”, DEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı: 32, 2010, ss. 111-137.

Grimmitt, Micheal. Pedagogies of Religious Education: Case Studies In The Research And Development Of Good Pedagogic Practice In RE, McCrimmon Publishing, Essex, 2000.

Grimmitt, Micheal. What Can I Do Religious Education, McCrimmon Publishing, Essex, 1978.

Kaymakcan, Recep. “Türkiye’de Din Eğitiminde Çoğulculuk ve Yapılandırmacılık: Yeni Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Programı Bağlamında Bir Değerlendirme”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 1, 2007, ss. 177-210.

Kızılabdullah, Yıldız. Yapılandırmacılık Yaklaşımının lköğretim Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Dersinin Amaçlarının Gerçekleşmesine Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, 2008.

Hruby, George G. “Sociological, Postmodern, and New Realism Perspectives in Social Constructionism: Implications for Literacy Research”, Reading Research Quarterly, Vol. 36, No. 1, 2001, pp. 48-62.

Flornes, Kari. “Çoğulcu Din Öğretiminde Yeni Yöntem Arayışları, Uluslar arası Sempozyum Bildiri ve Tartışmalar Toplumların Okullarında Zorunlu Din Öğretimi”, çev. Şehbal M. Gökdal, (28-30 Mart 2001 stanbul), MEB, Ankara, 2003, ss. 143-154.

Matthews, Michael R. “Constructivism and Science Education: Some Epistemological Problems”, Journal of Science Education and Technology, Vol. 2, No. 1, 1993, ss. 359-370.

Okumuşlar, Muhiddin. Yapılandırmacı Yaklaşım ve Din Eğitimi, Yediveren Kitap, Konya, 2008.

Savaş, Behsat. “Yapılandırmacı Öğrenme”, Eğitim Psikolojisi, Ed. Alim Kaya, Pegema Yayıncılık, Ankara, 2007, ss. 535-561.

White, Dan. Pedagogy- The Missing Link In Religious Education: Implications of Brain- Based Learning Theory For The Development of a Pedagogical Framework For Religious Education, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Australian Catholic University, 2004.