KOŞULLU SALIVERİLME

Bu çalışmamızın konusunu cezanın özel önleme amacını gerçekleştiren araçlardan biri olan koşullu salıverilme kurumu oluşturmaktadır. Koşullu salıverilme, hükümlülere belirli şartlar altında kendileri hakkında uygulanan cezanın belirli bir kısmını çektikten sonra serbest kalma imkânı sağlayan bir kurumdur. Bu kurum 5275 sayılı kanunun 107. maddesinde düzenlenmiş olup hükümlülerin bu kurumdan yararlanabilmeleri için cezalarının ne kadarını çekmeleri gerektiği cezalarının ağırlığına göre ayrı ayrı belirlenmiştir. Buna göre öngörülen süreleri ceza infaz kurumunda geçiren hükümlüler, ceza infaz kurumunda iyi hal gösterdikleri takdirde koşullu olarak serbest bırakılacak ve bir denetime tabi tutulacaklardır. Bu denetim süresini de iyi halli olarak geçiren hükümlü, aynı suç için yeniden ceza infaz kurumuna alınmayacak ve cezasının tamamını infaz etmiş sayılacaktır.

RELEASE ON PROBATION

Release on probation which is one of the means of achieving the specific deterrence of the punishment, the subject of our study. Release on probation, allows the convicts to be released after taking a certain part of the sentence imposed on them under certain circumstances. This institution is regulated in Article 107 of Law no. 5275 and the amount of punishment for the convicts to benefit from this institution has been determined separately according to the severity of the penalties. Accordingly, convicts who have spent their prescribed time in the penal institution, if they are in good condition in penal institution will be released conditionally and will be audited. A convict who has spent this audit period in good condition will not be taken back to the penal institution for the same crime and will be deemed to have executed the entire sentence

PDF

___

Artuk, Mehmet Emin/Gökcen, Ahmet/Yenidünya, A. Caner: Ceza Hukuku Genel Hükümler, 5. Baskı, (Seçkin Yayıncılık), Ankara, 2011.
Centel, Nur/Zafer, Hamide/Çakmut, Özlem: Türk Ceza Hukukuna Giriş, Dokuzuncu Baskı, (Beta Yayınları), İstanbul 2016.
Demirbaş, Timur: Ceza Hukuku Genel Hükümler, 7. Baskı, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2011 (Genel).
Demirbaş, Timur: İnfaz Hukuku, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2003 (İnfaz).
Hafızoğulları, Zeki/Özen, Muharrem: Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 2. Baskı, (USA Yayıncılık), Ankara 2010.
Hakeri, Hakan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, 19. Baskı, (Adalet Yayınevi), Ankara 2016.
İçel, Kayıhan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, Yenilenmiş Bası, (Beta Yayınları), 2016.
Kafes, Veli: TCK Öntasarıları ve İçtihatlar Işığında Hukukumuzda Şartla Salıverme ve Uygulamadaki Sorunlar, (Adil Yayınevi), Ankara 1998.
Koca, Mahmut/Üzülmez, İlhan: Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 9. Baskı, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2016.
Önder, Ayhan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, C.III, (Beta Basım Yayım), İstanbul 1989.
Özbek, Veli Özer: İnfaz Hukuku, 9. Baskı, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2017.
Özbek, Veli Özer/Doğan, Koray/Bacaksız, Pınar/Tepe, İlker: Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 8. Baskı, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2017.
Özgenç, İzzet: Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 6. Bası, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2011.
Öztürk, Bahri/Erdem, Mustafa Ruhan: Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku, 14. Baskı, (Seçkin Yayıncılık), Ankara 2014.
Şen, Ersan: “671 Sayılı KHK ile Öngörülen Denetimli Serbestlik”; http://www.haber7.com/yazarlar/prof-dr-ersan-sen/2089017-671-sayili-khk -ile-ongorulen-denetimli-serbestlik, E.T: 21.10.2018. Şirin, Tolga: “Özgürlük ve Güvenlik Hakkı”, Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru El Kitapları Serisi-1; http://www.anayasa.gov.tr/bireyselbasvuru/ pdf/Kitaplar/01_ozgurluk_guvenlik_hakki.pdf, E.T: 24.10.2018.
Yenidünya, Ahmet Caner: Mukayeseli Hukukta ve Türk Hukukunda Şartla Salıverme, (Legal Yayıncılık), İstanbul 2002.
Akbulut, İlhan: “Şartla Tahliye”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, İstanbul 1996, C. LV, S. 1-2, s. 173-182.
Akkaş, Ahmet Hulusi: “Koşullu Salıverilme”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Ankara 2008, C. 12, S. 1-2, s. 305-335.
Centel, Nur: “Şartla Salıverme”, Hukuk Araştırmaları Dergisi, İstanbul 1993- 1994, C. 7, S. 1-3, s. 41-71.
Feyzioğlu, Metin/Güngör, Devrim: “Cezaların Toplanması ve Koşullu Salıverilme İlişkisi”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, İstanbul 2007, S. 69, s. 51-54.
Dursun, Hasan: “Türk Ceza Hukukunda Mahsup Kurumu”, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 2016, S. 7, s. 507-558.
Giden, Yıldıray: “Türk Ceza Hukukunda Koşullu Salıverme”, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli 2008.
Kan, Celal Hakan: “Türk İnfaz Hukukunda Şartla Salıverme Kavramı”, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin 2014.
Karaarslan, Mehmet: “Suç ve Cezaların Memuriyete Etkisi”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2009, C. 58, S. 1, s. 95-138.
Taner, Fahri Gökçen: “6545 Sayılı Kanun Cinsel Saldırı ve Cinsel Taciz Suçlarında Ne Getirdi? Ne Getirebildi?”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2017, Özel Sayı, s. 65-92.
Turhan, Faruk/Altıkat, Abdurrahim: “Yeni Bir Ceza İnfaz Usulü Olarak Denetimli Serbestlik ve Bu Usulden Yararlanma Şartları”, Süleyman Demirel Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2012, C. 2, S. 2, s. 1-46.
Yumak, Semih: “Karşılaştırmalı Hukuk ve Türk Hukukunda Hükümlüyü Topluma Yeniden Kazandırmak Bağlamında Salıverilmeye Hazırlık, Geçiş Sürecinin Yönetimi ve Koşullu Salıverilme”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, İstanbul 2014, Y. 5, S. 17, s. 419-443.
Yücel, Mustafa Tören: “Cinsel Suçluların Tretmanı”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2011, S. 94, s. 69-94.
Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü Ar-Ge Bürosu, “Koşullu Salıverilmeye dair Ar-Ge Raporu”; http://www.yayin.adalet.gov.tr/ dosyalar/diger_yayinlar/cte/06.pdf, E.T: 17.02.2019.
Moore, Marrianne: Beş AB Ülkesi ve Türkiye’de Koşullu Salıverilme Sistemleri, Ankara 2014; http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/ 1.%20KO%C5%9EULLU%20SALIVERME%20S%C4%B0STEMLER% C4%B0_CONDITIONAL%20RELEASE.pdf, E.T: 28.10.2018.
Anayasa Mahkemesi, Şaban Dal başvurusu, 16.02.2017 gün ve B.N: 2014/2891. Anayasa Mahkemesi, 13.05.2010 gün ve E.2009/15 K.2010/64, RG. 05.02.2011- 27837.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu, 08.06.1970 gün ve E.1969/9, K.1970/4.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 10.05.1976 gün ve E.1976/82, K.1976/227.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 18.11.1997 gün ve E.1997/1-156, K.1997/250.
Yargıtay 15. Ceza Dairesi, 04.10.2018 gün ve E.2015/9381, K.2018/6353.
Yargıtay 4. Ceza Dairesi, 04.06.2018 gün ve E.2018/3042, K.2018/11206.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi, 19.03.2018 gün ve E.2018/611, K.2018/1265.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi, 12.02.2018 gün ve E.2017/3096, K.2018/443.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi, 08.05.2017 gün ve E.2017/681, K.2017/1488.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi, 08.05.2017 gün ve E.2017/421, K.2017/1500.
Yargıtay 19. Ceza Dairesi, 09.11.2016 gün ve E.2015/33242, K.2016/22286.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi, 20.04.2016 gün ve E.2016/2207, K.2016/2061.
Yargıtay 12. Ceza Dairesi, 23.10.2015 gün ve E.2014/17658, K.2015/16375.
Yargıtay 19. Ceza Dairesi, 30.04.2015 gün ve E.2015/2540, K.2015/973.
Yargıtay 9. Ceza Dairesi, 22.06.2000 gün ve E.2000/1786, K.2000/1845.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi, 20.09.1993 gün ve 1993/1595, K.1993/1662.
Yargıtay 8. Ceza Dairesi, 24.01.1984 gün ve E.1984/106, K.1984/128.
Danıştay 10. Dairesi, 07.06.2016 gün ve E.2016/12975.