Büyüme Hormonu Tedavisi alan Çocukların Klinik Özellikleri ve Tedaviye Yanıtlarının Değerlendirilmesi

Amaç: Boy kısalığı olan çocuklarda etiyolojik neden sıklıkla normalin varyantı boy kısalıklarıdır. Bununla birlikte, büyüme hormonu eksikliği (BHE) çocukluk çağında boy kısalıklarının nadir ancak önemli bir nedenidir. Bu çalışmada BHE tanısı ile takip edilen çocukların klinik özellikleri ve tedavi yanıtlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Büyüme hormonu eksikliği tanısı konulan 152 hastanın dosya kayıtları incelendi. Büyüme hormonu eksikliğine neden olan tanı, antropometrik ölçümler, laboratuvar incelemeler, büyüme hormonu (BH) uyarı testleri ve recombinant BH (RBH) tedavisine alınan yanıtlar kaydedildi. Bulgular: Büyüme hormonu eksikliğinin en sık nedeni idiopatik büyüme hormonu eksikliği (İBHE) iken, çoklu hipofiz hormon eksikliği (ÇHHE) ikinci en sık nedendi. İdiopatik büyüme hormonu eksikliği en sık erkek çocuklarda tespit edildi. Büyüme hormonu eksikliği saptanan olgularda en sık radyolojik patoloji empty cella idi. Ortalama serum IGF-1 ve IGFBP3 düzeyleri sırasıyla 110.8±73 ng/ml ve 2.98±1.51ng/ml bulundu. Ortalama RBH dozu 0.03±0.004 mg/kg/gün idi. Yıllık büyüme hızı (YBH)’ndaki en büyük artış RBH tedavisinin birinci ve altıncı yıllarında saptandı. Çoklu hipofiz hormon eksikliği saptanan hastaların RBH tedavisi altında YBH SDS değerleri anlamlı düzeye ulaşmamakla birlikte, İBHE’li olgulara gore daha yüksekti. Rekombinant BH tedavisi sırasında en sık gözlenen yan etki baş ağrısı idi. Sonuç: İdiopatik büyüme hormonu eksikliği erkek çocuklarda daha sıktır. Büyüme hormonu eksikliği saptanan tüm olgularda diğer hipofiz hormonları denetlenmeli ve olası hipotalamohipofizer patolojilere yönelik radyolojik görüntüleme yapılmalıdır. Çoklu hipofiz hormon eksikliği saptanan hastaların RBH tedavisi altında YBH SDS değerleri anlamlı düzeye ulaşmamakla birlikte, İBHE’li olgulara göre daha yüksektir.

Anahtar Kelimeler:

büyüme hormonu eksikliği, çocuklar, büyüme hormonu tedavisi.

Retrospective Comparison of Chemotherapy Plus Anti-HER2 Therapies at First-line Treatment in Patients with Metastatic Gastric Adenocarcinoma

Aim: We aimed to compare the efficacy and the safety of cisplatin plus 5-FU plus trastuzumab and mFOLFOX-6 plus trastuzumab at first-line treatment in HER2-positive metastatic gastric cancer. Method: It was a retrospective observational monocentric study. Patients diagnosed with HER2-positive metastatic gastric adenocarcinoma between January 2013 and December 2020 in Dr AY Ankara Oncology TRH were screened. Patients treated at least one cycle of treatment with either CF-T or mFOLFOX-T were included. Survival outcomes and treatment compliance of patients were compared between groups. Results: Of 52 patients, 55.8% (n=29) of patients were treated with CF-T, and 44.2% (n=23) with mFOLFOX-T. The median age at diagnosis was 60 years (IQR: 52-70) in the CF-T and 64 years (IQR: 59-70) in the mFOLFOX-T groups. De novo metastatic disease comprised 96.6% (n=28) of patients in the CF-T and 69.6% (n=16) in the mFOLFOX-T groups (p=0.016). Both IHC3+ and ISH positivity were observed 82.8% (n=24) of patients in the CF-T and 56.5% (n=13) in mFOLFOX-T groups (p=0.038). The mPFS was 10.4 months (95% CI 8.7-12.2) in the CF-T and 6.5 months (95% CI 5.5-7.6) in the mFOLFOX-T groups (p=0.532). The mOS was 12.2 months (95% CI 11.3-13.2) in the CF-T and 12.5 months (95% CI 9.8-15.5) in the mFOLFOX-T groups (p=0.974). No statistically significant difference regarding at least one dose reduction (31.0% vs 21.7%, p=0.453) and at least one dose delay (24.1% vs 21.7%, p=0.838) was observed between groups. Conclusion: It was revealed that CF-T and mFOLFOX6-T had similar efficacy and tolerability in patients with HER2-positive metastatic gastric adenocarcinoma.

Keywords:

metastatic gastric cancer, anti-HER2, FOLFOX CF, FOLFOX, CF,

PDF

___

1.Orbak Z, Özden A. Boy Kısalıklarına Yaklaşım.Türkiye Klinikleri 2017;8(5):339-43.
2.Grimberg A, Lifshitz F. Worrisome growth. In:Lifshitz F, ed. Pediatric Endocrinology. 5th ed. NewYork: Infroma Heathcare USA; 2007:1- 50.
3.Argente J. Challenges in the Management of ShortStature.Hormone Research in Pediatrıcs 2016;85:2-10.
4.Murray P, Dattani M, Clayton P. Controversies inthe diagnosis and management of growth hormonedeficiency in childhood and adolescence. Arch DisChild. 2016;101:96-100.
5.Darendeliler, F. (2009). Büyüme hormonununtedavisinde kanıta dayalı uygulamalar. ÇocukDergisi, 9(4), 158-66.
6.Rogol AD, Hayde GF. Etiologies and EarlyDiagnosis of Short Stature and Growth Failure inChildren and Adolescents. J Pediatr 2014;164(Suppl5)1-14.
7.Haymond MH, Kappelgaard AM, Czernichow P, etal. Global Advisory Panel Meeting on the Effects ofGrowth Hormone. Early recognition of growthabnormalities permitting early intervention. ActaPaediatr 2013;102:787-96.
8.Neyzi O, Günöz H, Furman A, et al. Türkçocuklarında vücut ağırlığı, boy uzunluğu, başçevresi ve vücut kitle indeksi refererans değerleri.Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Derğisi;2008, 51:1-14.
9.Şimşek E, Şimşek T. Çocuk ve Ergenlerde BüyümeHormonu Tedavisi Endikasyonları. Osmangazi TıpDergisi 2017, 39(3) 104-14.
10.Cerbone M, Dattani MT. Progression fromisolated growth hormone deficiency to combinedpituitary hormone deficiency. Growth Horm & IGFRes. 2017 Dec;37:19-25.
11.Soyöz Ö, Dündar B. Büyüme Hormonu TedavisiAlan Çocukların Klinik Özellikleri ve Tedaviye YanıtıEtkileyen Faktörler. İzmir Kâtip Çelebi ÜniversitesiSağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi 2016; 1(3): 7-13.
12.Direk MÇ, Dizdarer C, Günay T, Günay İ. BüyümeHormonu Eksikliği Tanısı Alan OlgularınÖzelliklerinin Değerlendirilmesi. Acta MedicaAlanya 2019;3(2):173-7.
13.Kılıç S, Esen İ, Büyüme Hormonu Tedavisi AlanÇocukların Klinik Özellikleri: Tek Merkez Deneyim.Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi 2021;15:287-93.
14.Darendeliler F, Berberoğlu M, Öcal G, et al.Büyüme hormonu eksikliği etiyolojisi, demografikveriler ve tedavi sonuçlarının değerlendirilmesi: Türkiye verileri. KIGS (Pfizer Uluslar Arası Büyüme Veri Tabanı) analiz sonuçları. Çocuk Dergisi 2004; 3:141-8.
15.Teran E, Chesner J, Rapaport R. Growth andgrowth hormone: An overview. Growth Horm IGFRes. 2016 Jun;28:3-5.
16.Deal C, Kirsch S, Chanoine JP, et al. Growthhormone treatment of Canadian children: resultsfrom the GeNeSIS phase IV prospectiveobservational study. CMAJ Open. 2018 Jul-Sep;6(3):3.
17.Growth Hormone Research Society. Consensusguidelines for the diagnosis and treatment of growthhormone (GH) deficiency in childhood andadolescence: summary statement of the GHResearch Society. GH Research Society. J ClinEndocrinol Metab. 2000;85:3990–3.
18.Alba P, Tsai S, Mitre N. The Severity of GrowthHormone Deficiency Does Not Predict the Presenceor Absence of Brain Magnetic Resonance Imaging Abnormalities – A Retrospective Review. Eur Endocrinol. 2020 Apr; 16(1):60–4.
19.Bozzola M, Mengarda F, Sartirana P, Tato L,Chaussain JL. Long-term follow-up evaluation ofmagnetic resonance imaging in the prognosis ofpermanent GH deficiency. Eur J Endocrinol. 2000Oct;143(4):493-6.
20.Kara O, Esen I, Tepe D, Gulleroglu NB, Tayfun M.Relevance of Pituitary Gland Magnetic ResonanceImaging Results with Clinical and LaboratoryFindings in Growth Hormone Deficiency. Med SciMonit 2018; 24: 9473-8.
21.Maghnie M, Lindberg A, Koltowska-HaggstromM, Ranke MB. Magnetic resonance imaging of CNS in15,043 children with GH deficiency in KIGS (PfizerInternational Growth Database). Eur J Endocrinol2013; 168: 211-7.