COVID 19 SÜRECİNDE ÇOCUKLAR: GELİŞİMSEL İHTİYAÇLAR VE ÖNERİLER

Öz Çin’in Vuhan kentinde başlayan ve hızla yayılan salgın hastalıktan dolayı son günlerde hem Dünyada hem de Türkiye’de olağanüstü günler yaşanmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü tarafından pandemik ilan edilen bu durum insan hayatında pek çok değişikliği de beraberinde getirmiştir. COVID 19 pandemisinden dolayı hem çocuklar hem de aileler oldukça fazla etkilenmiştir. Bu durum aynı zamanda birtakım riskleri de içinde barındırmaktadır. Bu riskler şüphesiz en fazla çocukları etkilemektedir. Çocuklar gelişim alanlarının özelliklerinden dolayı birtakım durum ya da önlemleri yetişkinler kadar anlamlandıramamakta, risklere duyarsız davranabilmekte, geçmişte yaptığı davranışları yapmak isteyebilmekte ve bu isteklerine paralel olarak birtakım olumsuz davranışlar içerisine girebilmektedir. Çocukların bu durumları ise aileyi daha da fazla zorlayabilmektedir. Ailede ebeveynler de hem yeni gelişen duruma uyum sağlama, hem de çocukların davranışlarıyla mücadele etmek zorunda kalmaktadır. Tüm bu durumlar göz önüne alındığında ise ebeveynlere ve çocuklara yönelik etkili girişimler önem kazanmaktadır. Bu önem ışığında araştırmada, aile sistemi ve çocukların içinde bulundukları dönemde gelişimsel ihtiyaçları göz önüne alınarak önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Gelişim, Gelişimsel ihtiyaçlar, Çocuk, Salgın hastalık, Aile

PDF

___

Aral, N. ve Doğan-Keskin, A. (2018). Examining 0-6 year olds’ use of technological devices from parents of view. The Turkish Journal on Addiction, 5(2), 317-348. Doi:10.15805/addicta.2018.5.2.0054.

Aral, N. ve Kadan, G. (2018). Sosyal gelişim. N. Aral ve Z.F. Temel(Eds.). Çocuk gelişimi İçinde (s. 236-262). Ankara: Hedef.

Arıkan, K. ve Aydoğan, G. (2001). Konsültasyon- liyezon psikiyatrisinde depresyon tanısı ve ayırıcı tanısı. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 5(1-4), 5-11.

Baykoç, N. (2006). Hastanede çocuk ve genç. Ankara: Gazi.

Bredekamp, S. (2015). Erken çocukluk eğitiminde etkili uygulamalar. (Çev. H. Z. İnan & T. İnan). Ankara: Nobel.

Brom, C., Lukovsky, J., Gregor, D., Hannemann, T., Strakova, J. ve Svoricek, R. (2020). Mandatory home education during the COVID-19 lockdown in the Czech Republic: A rapid survey of 1st – 9th graders’ parents. Researchgate. https://www.researchgate.net/publication/340738244.

Bütün-Ayhan, A. (2017). Bilişsel gelişim. N. Aral ve T. Duman (Eds.). Eğitim psikolojisi.İçinde (s. 104-128). Ankara: Pegem.

Büyükkancı, A. ve Müldür, M. (2017). Teknoloji kullanımının yazma becerilerine yansımalarına ilişkin öğretmen görüşleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(27), 22-38.

Coşkun, L. ve Deniz, Ü. (2017). Çocukların temel ihtiyaçları. N. Aral (Ed.). Çocuk ve iletişim.İçinde (s. 26-58). Ankara: Vize.

Çağdaş, A. (2009). Ana-baba-çocuk iletişimi. (2. Baskı). Ankara: Kök Yayınları.

Durualp, E. ve Aral, N. (2015). Oyun temelli sosyal beceri eğitimi. Ankara: Vize.

Erkal, T. ve Değerliyurt, M. (2009). Türkiye’de afet yönetimi. Doğu Coğrafya Dergisi, 14(22), 147-164.

Fan, J., Zhou, M., Wei, L., Fu, L., Zhang, X. ve Shi, Y. (2020). A qualitative study on the psychological needs of hospitalized newborns parents during COVID-19 outbreak in China. Iran Journal Pediatr. Doi: 10.5812/ıjp.102748.

Fazlıoğlu, Y. (2017). Sosyal gelişim. N. Aral ve T. Duman (Eds.). Eğitim psikolojisi. İçinde (s. 154-176). Ankara: Pegem.

Gizir, Z. (2017). Motor gelişim. A. Köksal- Akyol (Ed.). Erken çocukluk döneminde gelişim I: 0-36 ay. İçinde (s. 198-238). Ankara: Anı.

Kandır, A. (2007). Gelişimde 3-6 yaş: Çocuğum büyüyor. İstanbul: Morpa.

Kılıç, Ş. (2015). Çocuk ruh sağlığına etki eden faktörler: Anne babalık davranışları, kardeş ve akran ilişkileri, televizyon ve bilgisayar. A. Güngör- Aytar (Ed.). Ruh sağlığı. İçinde (s. 10-60). Ankara: Hedef.

Kılıç, Ş. (2018). Orta çocukluk dönemi. F. Güngör- Aytar (Ed.). Gelişim psikolojisi. İçinde (s. 118-158). Ankara: Hedef.

Kol, S. (2018). Erken çocukluk döneminde teknoloji kullanımı. Ankara: Pegem.

Muis, K.R., Ronelluci, J., Trevors, G. & Duffy, M.C. (2015). The effects of technology mediated immediate feed back on kindergarten students’ attitudes, emotions, engagement and learning outcomes during literacy skills development. Learning and Instruction, 38, 1-13. Doi:10.1016/j.learn.instruc.2015.02.001.

Murphy, C. ve Beggs, J. (2003). Primary pupils and teachers use of computers at home and school. British Journal of Educational Technology, 34(1), 79-83.

Öngören, S. ve Yılmaz, E. (2018). Rastlantısal krizler. K. Tepeli ve E. Durualp (Eds.). Aile yaşam döngüsü. İçinde (s. 288-328). Ankara: Hedef.

Pisano, L., Galimi, D. ve Cerniglia, L. (2020). A qualitative report on exploratory data on the possible emotional/behavioral correlates of Covid-19 lockdown in 4-10 years children in Italy. Researchgate, https://www.researchgate.net/publication/340620013.

Poyraz, H. (2012). Okul öncesinde oyun ve oyun örnekleri. (4. Baskı). Ankara: Anı.

Qiu, J., Shen, B., Zhao, M., Wang, Z., Xie, B. ve Yu, Y. (2020). A nationwide survey of psychological distress among Chinese people in the COVID-19 epidemic: Implications and policy recommendations. General Psychiatry, 33, 1-3. Doi:10.1136/gpsych-2020-100213.

Russell, M.V., Russell, S.J., Croker, H., Packer, J., Ward, J., Stansfield, C., Mytton, O., Bonell, C. ve Booy, R. (2020). School closure and management practices during coronavirus outbreaks including COVID-19: A rapid systematic reivew. Lancet Child Adolescence Health, 4, 397-404.

Sağlam, M. (2017). Aile içi iletişim. N. Aral (Ed.). Çocuk ve iletişim. İçinde (s. 308-324). Ankara: Vize Yayıncılık.

Santrock, J.W. (2016). Yaşam boyu gelişim. (Çev. G. Yüksel). (13. Baskı). Ankara: Nobel.

Sapsağlam, Ö. (2018). Social media awareness and usage in preschool children. International Journal of Eurasia Social Sciences, 9(31), 728-746.

Schmid, R.F., Miodrag, N. ve DiFrancesco, N. (2008). A human computer partnership the tutor/child/computer triangle promoting the acquisition of early literacy skills. Journal of Research on Technology in Education, 41, 63-84.

Sylvester, R. ve Greenidge, W.L. (2009). Digital story telling: Extending the potential for struggling writers. The Reading Teacher, 63(4), 284-295.

Şahin, C. ve Sipahioğlu, Ş. (2002). Doğal afetler ve Türkiye. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.

Tanju, E.H. (2011). Okul öncesi dönemde davranış problemleri ve alınabilecek önlemler. G. Uyanık-Balat ve H. Bilgin (Eds.). Okul öncesi eğitimde sınıf yönetimi. İçinde (s. 45-84). Ankara: Eğiten Kitap.

Tok, E. (2016). Okul öncesi dönemde gelişim. R. Zembat (Ed.). Okul öncesi eğitime giriş. İçinde (s. 116-133). Ankara: Hedef.

Türk Psikiyatri Derneği (2020). Karantinanın ruhsal etkileri ve koruyucu önlemler. https://www.psikiyatri.org.tr/TPDDetolUpbads/files/KarantinaCOVID.pdf. 11. 05.2020 tarihinde erişilmiştir.

Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı (2020). COVID 19 yeni koranavirüs hastalığı. https://cobi19bilgisaglik.gov.tr/tr/. 25.04.2020 tarihinde erişilmiştir.

Ulaş, H. (2008). Ekonomik kriz ve ruh sağlığı. Türkiye Psikiyatri Derneği Bülteni, 11(3), 35-38.

Ulusoy, D., Demir, N.Ö. ve Baran, A.G. (2005). Ergenlik döneminde intihar algısı: Lise son sınıf gençliği örneği. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 22(1), 259-270.

Waters, K.A., Suresh, S. ve Nixon, G.M. (2013). Sleep disorders in children. The Medical Journal of Australia, 199, 31-35. Doi:10.5694/mja.13.10621.

Wise, I. (2000). Adolescence. London: Karnac Books.

Yenilmez, Ç. (2012). Aile yapısı ve ilişkileri. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları.

Yanar, E. (2015). Ergenlerin sosyal medya tutumlarının kişisel gelişimleri üzerine etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Nişantaşı Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Yöndem, Z.D. ve Eren, A. (2008). Deprem stresi ile baş etme stratejileri ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 60-75.