Sürdürülebilir Kalkınma İçin Yeşil Ekonomi Düşüncesi Ve Mali Politikalar

Günümüzde dünya ekonomisi, çevresel tahribatın doğal bir sonucu olarak ortaya çıkan küresel ısınma ve iklim değişikliği riskine karşı sürdürülebilir bir ekonomiyi ve yaşamı yeniden oluşturma arayışı içindedir. Bu bağlamda sürdürülebilir kalkınma, doğal kaynakların daha etkin kullanımı ve gelecekte daha güvenli bir yaşamı kurmak için çok önemli bir adımı ifade etmektedir. Yeşil ekonomi ise, sürdürülebilir kalkınmanın yol haritası niteliğini taşımaktadır. Sürdürülebilir kalkınma için yeşil ekonomiye geçiş sürecinde mali politikalar anahtar bir role sahiptir. Yeşil ekonomi ve onun iktisadi çerçevesini oluşturan Yeşil Yeni Düzen, dünya genelinde bütün ekonomik faaliyetlerin çevresel amaçlarla yeniden tasarlanması gerektiğini savunur. Bunun için de, gerek küresel düzeyde, gerekse de tek tek ülkeler düzeyinde mali politikaların çevreyi önceleyen bir bakış açısıyla yeniden ele alınması gerekmektedir.

The Idea of Green Economy for Sustainable Development and Fiscal Policies

Today world economy is in pursuit of having a sustainable economy and regenerating the life against the risk of climate change and global warming, which is a natural result of ecocide. Within this context sustainable development means a crucial leap to utilize natural resources more efficiently and to establish a safer life in the future. Green economy has the characteristics of the course of action for a sustainable development. Fiscal policies have a key role for sustainable development during transition to green economy. New Green Order, which constitutes green economy and its framework, claims that all economic activities around the world needs being reorganized for environmental purposes. Therefore, fiscal policies should be reconsidered with a perspective prioritizing environment both in global level and countries level.

Keywords:

Environment, Sustainable Development Green Economy,

PDF

___

Aşıcı, A. A. (2012a). İktisadi Düşüncede Çevrenin Yeri ve Yeşil Ekonomi,Karşılaştırmalı Bir Analiz. Aşıcı, A.A. ve Şahin, Ü. (ed.)Yeşil Ekonomi içinde (35-56). İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
Aşıcı, A. A. (2012b). Sürdürülebilir Yaşam İçin Bir Dönüşüm Önerisi: Yeşil Yeni Düzen. Aşıcı, A.A. ve Şahin, Ü. (ed.)Yeşil Ekonomi içinde (105-132).
Azari, H.B. (2014). Karbon Emisyon Piyasaları. 4th. International Scientific Confrence of Iranian Academics in Turkey 03/2014, Ankara, 1-9
Barlas, N. (2013). Küresel Krizlerden Sürdürülebilir Topluma Çağımızın Çevre Sorunları. 1. Baskı. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
Bozloğan, R. (2005). Sürdürülebilir Gelişme Düşüncesinin Tarihsel Arka Planı.Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (50), 1011-1028.
Cato, M.S. (2009). GreenEconomics: An Introduction to Theory, Policyand Practice. London: Earthscan.
Christiansen, A.C. (2001). Climate Policyand Dynamic Effiency Gains: A Case Study on Norwegian Carbon Taxes and Technological Innovation in the Petroleum.ClimatePolicy, 1(4), 499-515.
Cronshaw, M.B. ve Kruse, J.B. (1996). Reguleted Firm in Pollution Permit Markets with Banking, Journal of RegulatoryEconomics, 9(2), 179-189.
Dulupçu, M.A. (2001). Sürdürülebilir Kalkınma Politikasına Yönelik Gelişmeler.Dış Ticaret Dergisi, 6(2), 46-70.
Ellerman, D. ve Harrison D. (2003). Emission Trading in the U.S. http://web.mit.edu/globalchange/www/PewCtr_MIT_Rpt_Ellerman.pdf (Erişim Tarihi: 17.01.2016)
Green Fiscal Commission. (2009). The Case for Green Fiscal Reform. London: U.K. Green Fiscal Commission.
Gündoğan, A.C. ve Turhan, E. (2016). İklim Rejimi 1.5. EKOIQ Dergisi, (59), 46-50.
Intergovernmental Panel On Climate Change (IPCC). (2014). Climate Change 2014: Synthesis Report. Geneva: IPCC.
IULA-EMME. (1997). Yerel Gündem 21, Türkiye'de Yerel Gündem 21'lerin Geliştirilmesi Projesi Haber Bülteni, Sayı 1, İstanbul.
Jones, B. (2011). Driving A GreenEconomy Through Public Finance and Fiscal Policy Reform. Journal of International Commerce, Economics and Policy, 2(2), 325-349.
Kuşat, N. (2013). Yeşil Sürdürülebilirlik İçin Yeşil Ekonomi: Avantaj ve Dezavantajları- Türkiye incelemesi. E-Journal of Yasar University, 29(8), 4896- 4916.
Lawson, R. (2006). An Overview of Green Economics, International Journal of Green Economics, 1(2), 23-36.
Ley, E. ve Boccardo, J. (2010). The Taxation of Motor Fuel, International Comparison. Policy Research Working Paper No.5212, Washington D.C., World Bank.
Masca, M. (2009). Sürdürülebilir Kalkınma: Kalkınma ve Doğa Arasında Denge Arayışları, 2.Ulusal Davraz Kongresi, SDÜ İİBF Isparta, 195-206.
OECD. (2010). Taxation, Innovationand Environment, Strasbourg: OECD Publishing.
Özçağ, M. ve Hotunluoğlu H. (2015). Kalkınma Anlayışında Yeni Bir Boyut: Yeşil Ekonomi. CBÜ sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 303-324.
Özdemir, B. (2009). Küresel Kirlenme, Sürdürülebilir Ekonomik Büyüme ve Çevre Vergileri. Maliye Dergisi, 156, 1-36.
Öztürk, A., Demirci, U. ve Türker, M.F. (2012). İklim Değişikliği İle Mücadelede Karbon Piyasaları ve Türkiye İçin Bir Değerlendirme. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, Özel Sayı, 306-312.
Sayman, R.Ü. (2016). İklim Değişikliği İle Mücadelede Çarpan Etkisi: Paris Anlaşması. http://www.rec.org.tr/dyn_files/42/6600-Paris-AnlasmasiCOP21-Degerlendirme-RECTurkiye.pdf (Erişim Tarihi: 17.01.2016).
Soussan, J.G. (1992). Sustainable Development: Environmental Issues in the 1990's, Essex: John Wiley Sons Publication.
Şahin, Ü. (2004). Bir Truva Atı Olarak Sürdürülebilir Kalkınma.Üç Ekoloji Dergisi, 195-206. http://www.ucekoloji.net/?p=155 (Erişim Tarihi: 18.03.2016)
TÜİK. (2009). Sorularla Resmi İstatistikler Dizisi-8. Ankara.
United Nations. (2012). Secretary General's High Level Panel on Global Sustainability Report. New York.
UNEP. (2008). GreenJobs: TowardsDecent in a Sustainable, LowCarbon World. http://www.unep.org/labour_environment/PDFs/Greenjobs. (Erişim Tarihi: 31.08.2015)
UNEP. (2009). Global Green New Deal Policy Brief.
http://www.unep.org/pdf/A_Global_Green_New_Deal_Policy_Brief.pdf. (Erişim Tarihi:30.08.2015)
UNEP. (2011). Towards A Green Economy: Pathways to Sustainable Development and Poverty Eradication.
http://www.unep.org/greeneconomy/portals/88/documents/ger/GreenEcon omyReport.pdf (Erişim Tarihi: 27.08.2015)
Uyduranoğlu, Ö.A. (2008). Avrupa İklim Değişikliği Politikasında Yeni Bir Politika Aracı: Emisyon Ticareti, Akademik İncelemeler Dergisi, 3(1), 19- 29.
Yalçın, A.Z. (2013). Potansiyel Bir Çevre Vergisi Olarak Motorlu Taşıtlar Vergisi: AB ve Türkiye Arasında karşılaştırmalı Bir Analiz. Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 27(2), 141-158.
Yalçın, A. Z. ve Gök, M. (2015). AB ve Türkiye'de Kamu Çevre Koruma Harcamalarının Analizi. Uluslararası Yönetim, İktisat ve İşletme Dergisi, 11(25), 65-89.
Yıldırım, U. (2004). Çevre Sorunlarına Ekonomik Yaklaşımlar. Marın, M.C. ve Yıldırım U. (Ed.) Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar içinde (189- 204). İstanbul: Beta Yayınları.